Versterk elkaars vertrouwen in God

Uit Bijbelse Boeken en Preken

Versie van 19 mei 2025 om 19:35 (brontekst bekijken) Pcain (Overleg | bijdragen) (Nieuwe pagina aangemaakt met '{{info|Strengthen Each Other's Hands in God}}<br> <blockquote><b>1 Samuel 23:15-18</b><br><br>David, die in Choresa zat, in de woestijn van Zif, merkte wel dat Saul h...') ← Oudere bewerking

Huidige versie van 19 mei 2025 om 19:36 (brontekst bekijken) Pcain (Overleg | bijdragen) k (Strengthen hernoemd naar Versterk elkaars vertrouwen in God)

---

Huidige versie van 19 mei 2025 om 19:36

1 Samuel 23:15-18

David, die in Choresa zat, in de woestijn van Zif, merkte wel dat Saul het nog steeds op zijn leven gemunt had. Sauls zoon Jonatan zocht David in Choresa op om hem te zeggen dat hij op God moest blijven vertrouwen. ‘Je hoeft niet bang te zijn,’ zei hij, ‘mijn vader Saul zal je niet te pakken krijgen. Jij zult koning van Israël worden en ik zal de tweede man zijn. En dat weet mijn vader zelf ook.’ Nadat ze samen ten overstaan van de HEER hun vriendschapsverbond hadden bevestigd, ging Jonatan terug naar huis; David bleef in Choresa. ¹

De boodschap van vandaag is een onderbreking van de Efeziërs-reeks die vorige zondag begonnen is. De reden voor deze onderbreking is de door ons gevoelde diepgaande overtuiging dat alle leden van Bethlehem² aangemoedigd moeten worden om deel uit te maken van een bepaalde kleinere groep waarin jullie elkaar helpen om de geloofsstrijd te strijden. En dus gaat onze aandacht vandaag uit naar het versterken van elkaars vertrouwen in God.

Inhoud 1 Eeuwige redding is een gezamenlijk project 2 Wees deel van een groep christenen 3 Vier lessen van Jonatans ontmoeting met David 4 1. Ieders behoefte aan christelijke kameraadschap 5 2. Een bewuste poging 6 3. Elkaar versterken in God 7 4. Elkaar herinneren aan de beloftes van God

Eeuwige redding is een gezamenlijk project

Wij geloven dat eeuwige redding een gezamenlijk project is. Wij geloven dat de volharding van de heiligen een gezamenlijke verantwoordelijkheid is. Dezelfde liefhebbende Heer die zei: “Mijn schapen luisteren naar mijn stem, Ik ken ze en zij volgen Mij. Ik geef ze eeuwig leven: ze zullen nooit verloren gaan en niemand zal ze uit mijn hand roven” (Johannes 10:27-28), zei ook: “Maar wie standhoudt tot het einde, zal worden gered” (Mattheüs 24:13).

Met andere woorden, zij die geboren zijn uit God zijn voor eeuwig gered in de hand van Jezus. En zij die geboren zijn uit God moeten standhouden tot het einde om uiteindelijk gered te worden. En daarom rijst de vraag: Hoe heeft God bepaald dat zijn volk tot het einde moet standhouden in het geloof zodat hij feilloos de belofte kan vervullen dat ze veilig zijn en dat niemand verloren zal gaan?

Deze morgen richten we ons op een belangrijk deel van het antwoord die hoort bij die vraag: namelijk, God heeft bepaald dat we zodanig verbonden zijn met andere gelovigen dat we elkaar kunnen helpen om dag in dag uit tot het einde de geloofsstrijd met succes te strijden. De Bijbelse basis voor dit antwoord is Hebreeën 3:12-14.

Let er dus op, broeders en zusters, dat niemand van u door een kwaadwillig, ongelovig hart afvallig wordt van de levende God, maar wijs elkaar terecht, elke dag dat dit ‘vandaag’ nog geldt, opdat niemand van u door zonde verleid wordt en daarvoor halsstarrig wordt. Want alleen als we tot het einde toe resoluut vasthouden aan ons aanvankelijk vertrouwen, blijven we deelgenoten van Christus.

God heeft voor een middel gezorgd waarmee hij ons in staat stelt om ons vertrouwen tot het einde toe recht overeind te houden. Dit is ‘m: Ontwikkel het soort christelijke relatie waarin je elkaar helpt om aan de beloftes van God vast te blijven houden en aan de misleidingen van de zonde te ontsnappen. Moedig elkaar dag na dag aan om te volharden en het hele harnas van God aan te doen.

Wees deel van een groep christenen

Schoolkinderen, leerlingen uit de onderbouw en de bovenbouw, collegestudenten, alleenstaanden, getrouwde paren, weduwen en weduwnaars! Maakt u deel uit van een groep christelijke vrienden die zichzelf hebben gezworen elkaar te helpen de geloofsstrijd te strijden en elkaar te beschermen tegen de subtiele binnendringing van de zonde?

Ik zeg niet dat u niet gered kunt worden zonder deel uit te maken van een kleine, georganiseerde groep. Maar ik zeg, en ik geloof dat dit het woord van God is, dat wanneer u niet zo’n groep geloofsgenoten heeft, u een van de middelen verwaarloost, die God heeft bestemd voor uw behoud en volharding in het geloof. En het verwaarlozen van een genademiddel is zeer gevaarlijk voor de ziel.

Dus mijn doel van deze morgen is zeer eenvoudig: u motiveren om deel te worden van een kleine groep christenen waarin u kunt aanmoedigen en aangemoedigd kunt worden om dag in en dag uit de geloofsstrijd te strijden. Aan het einde van dit bericht zal Peter Nelson kort een netwerk laten zien van kleine groepen die voor u beschikbaar zijn om in gebed te overwegen.

Vier lessen van Jonatans ontmoeting met David

De tekst is 1 Samuël 23:15-18. Het is een eenvoudig en diepzinnig voorbeeld van wat moet gebeuren in de alsmaar voortdurende geloofsstrijd.

David gaat van de ene naar de andere plek in de woestijn van Zif, zo’n 30 mijl ten zuiden van Jeruzalem, om te proberen Saul uit de weg te gaan. Saul, de koning van Israël, wil David vermoorden omdat hij denkt dat hij een gevaarlijke rivaal voor de troon is. Jonatan, Sauls zoon, vindt David een toffe vent, hoort dat hij in de woestijn van Zif is en gaat op pad om hem een hand te helpen in de naam van God.

Deze ontmoeting tussen Jonatan en David laat ten minste vier lessen zien over elkaar helpen de geloofsstrijd te strijden.

1. Ieders behoefte aan christelijke kameraadschap

De grootste heiligen en de sterkste leiders hebben christelijke kameraden nodig om hun vertrouwen in God te versterken. David was diepzinnig. David was sterk én David had Jonatan nodig.

Christelijke kameraadschap is niet alleen voor de nieuwe aanwas. Het is voor elke gelovige. We ontgroeien nooit onze behoefte aan evangelische steun van andere christenen. Als u denkt dat u zo langzamerhand wel zonder die dagelijks aansporing in de geloofsstrijd kunt, is uw hart waarschijnlijk al ten prooi gevallen aan de misleiding van de zonde.

David was een man naar Gods hart. Hij was een grote strijder. Hij was zonder twijfel beter dan Jonatan qua kracht, intelligentie en mate van theologisch inzicht. Maar volgens vers 16 ging Jonatan naar hem toe en verstevigde zijn vertrouwen in God.

Denk nooit dat iemand zo sterk is dat hij geen versterking in God nodig heeft. En denk nooit dat iemand zo hoog boven u staat dat u niet Gods instrument om kracht te geven zou kunnen zijn.

Charles Spurgeon³ sprak voor vele christelijke leiders toen hij schreef:

Enkele jaren geleden leed ik aan een beangstigende depressie. Verschillende verdrietige gebeurtenissen waren me overkomen; ook was ik ziek en mijn hart was in mijn schoenen gezonken. Vanuit de diepte moest ik de Heer smeken. Vlak voordat ik voor de rust naar Mentone ging, had ik veel te lijden in mijn lichaam maar nog veel meer in mijn ziel want het was allemaal teveel voor mijn geest. Onder deze druk predikte ik een preek op basis van de woorden: “Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?” Buiten mijn verwachting om was ik nog nooit zo goed in het preken op basis van die tekst; jawel, ik hoop dat sommigen van mijn broeders diepgang konden vinden in deze hartverscheurende woorden. Ik voelde ten volste de verschrikkingen van een ziel die verlaten is door God. Dat nu was geen ervaring die men zichzelf wenst. Ik sidder alleen al bij de gedachte aan het nog een keer doorstaan van zo’n verduistering van de ziel; ik bid dat ik nooit weer op zo’n manier hoef te lijden. (Autobiography, deel 2, p. 415)

Dit meld ik om te verduidelijken dat de grootste heiligen, de dapperste strijders, niet staan boven de behoefte aan de versterking van hun vertrouwen in God. Eigenlijk maken de duivelse aanvallen op hen hun behoefte zelfs groter. Dus de eerste les van onze tekst is dat u nooit uw behoefte aan dagelijkse aansporing ontgroeit. De grootste heiligen en de sterkste leiders hebben christelijke kameraden nodig om hun vertrouwen in God te versterken.

2. Een bewuste poging

De tweede les is dat het versterken van iemands vertrouwen in God een bewuste poging is.

Het is opzettelijk. Je doet het niet even tussendoor; je staat op en gaat naar Choresa. Vers 16: “Sauls zoon Jonatan zocht David in Choresa op om hem te zeggen dat hij op God moest blijven vertrouwen.”

Wat zou het in onze kerk een verschil maken als we allemaal ’s ochtends wakker zouden worden en we ons VOORNEMEN om iemands vertrouwen in God te versterken! Jonatan kwam niet per toeval David tegen in Choresa (hoewel dat soms ook gebeurt!) Hij NAM zich VOOR om te gaan en hem te sterken. Het kenmerk van christelijke volwassenheid is dat u het voornemen en de gelegenheid om iemand te sterken in God tot onderdeel van uw leven maakt. Wiens vertrouwen in God gaat u vandaag versterken? Deze week? Hebt u een groep strijdmakkers die (opzettelijk!) op deze manier gewijd zijn aan onderlinge hulp bij het strijden van de geloofsstrijd?

Ik heb de Memoires van Samuel Pearce gelezen, iemand van het groepje predikanten dat de eerste Baptist Missionary Society in 1792 oprichtte. Daar had je onder anderen John Ryland, John Sutcliff, Andrew Fuller, Samuel Pearce en William Carey. Een ding stak kort geleden nog boven al het andere uit: deze mannen mochten elkaar, kwamen vervolgens bijeen en waren enorm toegewijd aan het versterken van elkaar in het vertrouwen op God. Dat deden ze zelfs toen ze ver van elkaar waren verwijderd.

Nadat hij vertrokken was naar India wachtte Samuel Pearce meer dan een jaar met zijn eerste brief aan Carey. Maar toen hij die opstelde, schreef hij Carey het volgende:

Het verhaal dat je ons gaf, heeft ons geïnspireerd met nieuwe kracht en heeft ons vertrouwen in de Heer enorm versterkt. We lazen, huilden, prezen en hebben gebeden. O, wie anders dan Christenen voelen zoveel plezier dat verbonden is met de vriendschap voor onze lieve Heer Jezus Christus? (p. 58)

Is dat niet een geweldige tekst: “Vriendschap VOOR onze lieve Heer Jezus Christus.”

Waar ik echt voor pleit deze morgen is dat u allen vriendschap opbouwt VOOR Jezus Christus – dat u een groep vrienden in het geloof heeft met de onderlinge afspraak dat jullie elkaar steeds wijzen op Jezus Christus als het gaat om hoop en kracht.

3. Elkaar versterken in God

Dit is de derde les. De kracht die we elkaar moeten geven is de kracht in God, niet in onszelf. In vers 16 staat niet dat Jonatan helemaal naar Choresa kwam om het zelfvertrouwen van David te versterken. Dat deed hij niet. Er staat dat hij opstond, op pad ging naar David in Choresa en zijn vertrouwen in God versterkte.

Dat is het verschil tussen christelijke kameraadschap en alle andere steun-, therapie- en zelfhulpgroepen. Het hele punt van christelijke kameraadschap is om elkaar niet naar de mens maar naar Christus te wijzen voor hulp en kracht.

Je hebt hier een soort paradox: Aan de ene kant zeg ik dat ik u nodig heb. God heeft u aangewezen als genademiddel om me te helpen bij het volhouden tot het einde. Maar aan de andere kant moet ik zeggen dat u me alleen kunt helpen door iets te zeggen of te doen wat ervoor zorgt dat ik op God vertrouw en niet op u.

Het lijkt erop dat we hier weer zijn beland bij ons meest gebruikte thema: een radicale God-gerichtheid in alles wat we doen, zelfs als we als mensen bij elkaar zijn, in onze kameraadschap, in onze vriendschap. Dat moet een vriendschap VOOR Jezus zijn. Elke christelijke groep die bestaat, moet bestaan om elkaar te versterken in het vertrouwen in God en niet in de mens. Dat is de derde les van onze tekst: “Jonatan zocht David in Choresa op om hem te zeggen dat hij op God moest blijven vertrouwen.”

4. Elkaar herinneren aan de beloftes van God

Ten slotte, hoe deed hij dat? Hoe doen wij dat? Jonatan zei (vers 17): “Je hoeft niet bang te zijn,’ zei hij, ‘mijn vader Saul zal je niet te pakken krijgen. Jij zult koning van Israël worden en ik zal de tweede man zijn. En dat weet mijn vader zelf ook.”

Hoe wist Jonatan dat David koning van Israël zou worden? Ze waren zeer bevriend en dus is het moeilijk voor te stellen dat David aan Jonatan niets verteld had over de gebeurtenis in hoofdstuk 16 toen de profeet Samuël de kleine jongen David zalfde om koning van Israël te worden. Dus de manier waarop Jonatan het vertrouwen van David in God versterkte, was door hem te herinneren aan een belofte die God had gedaan (1 Samuël 16:12). Saul kon het niet van David winnen omdat God met hem was. Dus Jonatan versterkte Davids vertrouwen in God door hem te herinneren aan zijn bestemming in het plan van God.

En zo gaat het ook met ons. Wij versterken elkaars vertrouwen in God door elkaar te herinneren aan Gods beloften die specifiek afgestemd zijn op elkaars behoeftes.

Wat zou u willen horen van uw vrienden als u William Carey zou zijn, 15.000 mijlen van huis, de geloofsstrijd strijdend met één strijdmakker omgeven door miljoenen ongelovigen? U zou zoiets als dit nodig hebben, de woorden van Samuel Pearce, een kostbare vriend die wist hoe Carey’s vertrouwen in God te versterken. Luister hoe deze brief van 4 oktober 1794 vol zit met de beloftes van God.

Broeder, ik zou graag aan je kant staan en deelnemen in de grilligheden van de aanval – een aanval die niets anders dan lafheid onsuccesvol kan maken. Ja, de Kapitein van onze redding marcheert rond in ons hoofd. Soms trekt hij zijn aanwezigheid terug (maar niet zijn kracht) om te testen hoe goed we met onze spirituele wapens en hemelse harnas om kunnen gaan. O, wat kan een levendig geloof niet allemaal doen voor de christelijke soldaat! Het kan de Heiland uit de hemelen naar beneden brengen; het zal hem tooien als een kledingstuk gedrenkt in bloed; het zal hem in de voorhoede plaatsen en een nieuw lied in onze monden brengen – “Zij voeren oorlog met het Lam; maar het lam zal hen overwinnen.” Ja, hij zal – de overwinning is zeker, nog voordat we het slagveld betreden; de kroon is al voorbereid om ons voorhoofd te sieren, zelfs die kroon van de glorie die niet zal verbleken, en we hebben al besloten wat er mee te doen – we zullen het aan de voeten leggen van de overwinnaar en zeggen: “Niet aan ons, O Heer, niet aan ons maar aan uw naam geve glorie,” terwijl de hele hemel het refrein samen zingt: “Waardig is het Lam.” (^Memoir, p. 66)

Wel, niet een ieder van ons heeft de gave om onze kameraden te sterken met zulke woorden. Maar wanneer u uw geest onderdompelt in het Woord van God en u er zich dag en nacht in verdiept zoals in Psalm 1 staat, dan zult u een fontein van levend water zijn en zult u het vertrouwen in God bij velen versterken. De roep van God aan u deze morgen is: Kom, laten we elkaars vertrouwen in God versterken! Amen.

---

Noot van de vertaler

¹Bijbelteksten zijn geciteerd uit de Nieuwe Bijbelvertaling van 2021 (NBV21)
² Bethlehem Baptist Church, een baptistengemeente in Minnesota, VS
³ Engelse baptistenpredikant (1834 – 1892)