Kleine Groepen Waarom?/Maak Het Jouw Groep!

Uit Bijbelse Boeken en Preken

Huidige versie van 27 okt 2009 om 21:06

We beginnen met een verhaal over twee auto’s: een oude Renault Espace en een spiksplinternieuwe BMW. Het afgelopen jaar heb ik in beide auto's gereden, maar ik behandelde ze nogal verschillend.

De Espace minibus zag er uit alsof hij gebruikt was door een tweederangs kinderdagverblijf. Er zaten voetafdrukken op de bekleding en neusafdrukken op het raam. Op de vloer lagen kruimels, eikels, steentjes, kauwgom en papiertjes en andere verzamelobjecten vulden de bekerhouders. In de spleet tussen de stoelen vond ik een ruime verzameling aan archeologische attributen. En afgaand op de geur in de auto, hadden waarschijnlijk alle ramen opengestaan tijdens een serie heftige onweersbuien.

Het was een door en door gebruikte auto.

De BMW aan de andere kant leek, vlak voordat ik achter het stuur kroop, net uit de fabriek gerold te zijn. De vloeren waren niet plakkerig door gemorste frisdrank. De achteruitkijkspiegel was er niet drie keer afgereden en weer aangeplakt. De matten waren niet doordrenkt met een of andere motorvloeistof. De reukmeter was niet doorgeslagen. En de nieuwe lederen bekleding - valt het alleen mannen op? - rook niet naar overrijpe bananen, wagenziekte of andere geuren van een gezinsauto.

Het was een prachtige auto... maar het was een huurauto en zo behandelde ik hem ook. Ik gooide hem vol met goedkope benzine, trok hard op en stond vol op de rem. Ik waste hem niet, stofzuigde hem niet en ververste de olie niet. En, tegen de tijd dat ik hem terugbracht naar de garage waren de vloermatten helemaal besmeurd met modder en zand.

Mijn Renault Espace is niet om aan te zien, maar hij is wel van mij (en hij is afbetaald!). Ik was hem, ververs de olie, controleer de bandenspanning en zuig hem uit als de laag koekkruimels te dik wordt. Vanochtend heb ik hem bij de garage gebracht in de hoop dat de vakkundige mensen daar een spatbord kunnen uitdeuken. Mijn voertuig ziet er erger uit dan ooit, maar hij is van mij. De huurauto niet. En dat verklaart waarom ik een oud minibusje beter behandel dan de pepermuntfrisse BMW.

Het verschil is eigendom. Eigenaar zijn beïnvloedt niet alleen de manier waarop we omgaan met onze auto, huis en oprijlaan, maar het bepaalt ook hoe veel - of hoe weinig - wij in onze kleine groep investeren. Zie je jouw groep als jouw groep? Zijn de groep en de visie van jou? Of huur je gewoon een stoel op donderdagavond? Normaal hoef ik hier als groepsleider niet over na te denken. Natuurlijk ben ik de eigenaar. Ik word geacht het voorbeeld te geven tijdens de aanbidding, het gebed, de discussies en in het samen zijn. Als ik gewoon kom opdagen en glimlach, is er een grote kans dat de bijeenkomst een flop wordt (ook al is God genadig en spaart Hij zelfs de meest incompetente leider). De afgelopen tijd heeft mijn vriend Jim de discussies geleid. Voor hem was dit een geweldige kans om te groeien in leiderschap... en voor mij een geweldige kans om mijn luiheid te verfijnen. Opeens lijkt het niet zo belangrijk meer dat ik het boek van tevoren bestudeer. Ik voel geen druk meer om de vragen te bedenken die de praktische toepassing duidelijk maken. Gedurende dit seizoen moet Jim onderscheiden waar de Geest onze discussies heen leidt en niet ik. En raad eens wie 30 minuten van tevoren snel het materiaal doorleest? Juist. Daardoor verwaarloos ik niet alleen mezelf, maar haal ik ook nog eens het niveau van mijn bijdrage aan de gesprekken omlaag.

Als jij jezelf ziet als de eigenaar van de kleine groep, zul je jou taken serieus oppakken. Je komt op tijd. Je werkt aan het succes van de groep. Maar als je alleen maar een ruimte huurt, zul je niet gemotiveerd zijn om jezelf te investeren. Zo lang het gaat, doe je mee, maar als de groep een probleem tegenkomt of onderhoud nodig heeft, ga je misschien liever op zoek naar een nieuwe groep in plaats van onder de motorkap te kruipen en te helpen repareren.

Je groep is misschien geen BMW. Misschien lijkt hij meer op een Ford Escort uit 1986 met afgesleten banden en een lekke radiator. Maar ze is van jou! En jij bent ook verantwoordelijk voor het onderhoud. Lees de woorden van Paulus aan de gemeente van Efeze eens goed: “Vanuit dat hoofd krijgt het lichaam samenhang en wordt het ondersteund en bijeengehouden door alle gewrichtsbanden. Ieder deel draagt naar vermogen bij tot de groei van het lichaam, dat zo zichzelf opbouwt door de liefde.” (Efeze 4:16)

Een kleine groep is niet van de leider. Ze is van God en van iedereen die deel uitmaakt van de kleine groep. Elk lid is er even verantwoordelijk voor dat de groep God de eer geeft. Tenzij God je naar een andere groep roept, heb je het voorrecht om deze groep zo goed mogelijk draaiende te houden.

IEDEREEN DRAAGT ZIJN STEENTJE BIJ

Mijn buurman heeft de mooiste tuin van de buurt. Hij woont er al meer dan 30 jaar en nu hij met pensioen is, besteedt hij veel tijd aan het opknappen van zijn huis. De man die aan de overkant woont, is weer een heel ander verhaal. Als de auto van zijn vrouw de oprit blokkeert, dan rijdt hij simpelweg met zijn truck over het gras. De diepe bandensporen in de tuin kunnen hem niets schelen. Waarom? Omdat hij het huis huurt en weet dat hij op een dag weer weggaat. Iemand anders zal dan het gras weer in moeten zaaien, dat is niet zijn zaak.

In een kleine groep heeft iedereen een taak. Daarom hebben de voorgangers in mijn kerk een ‘taakomschrijving voor kleine groepleden’ gemaakt (zie enkele pagina’s verder). Daarin staat wat er verwacht wordt van iedereen. Als je het leest, zal je opvallen dat er een hoge mate van eigendomsrecht is.

Heb jij je ooit gerealiseerd hoe groot je taak is? Het is van cruciaal belang! “Geen enkel lid van de kerk zou geïsoleerd of niet-betrokken moeten zijn”, schrijft Brent Detwiler, “alleen door jouw enthousiaste betrokkenheid zal de kerk in staat zijn om alles te doen waarvoor God jou geroepen heeft.”

WAT MAAKT EEN GROEP SUCCESVOL?

Stel je voor dat professor Ouweneel onderwijs geeft in je kleine groep, Darlene Zschech de aanbidding leidt en moeder Theresa het praktische werk coördineert. Zou dat niet fantastisch zijn? Kun jij je voorstellen wat je allemaal met je kleine groep zou kunnen bereiken? Toch denk ik dat de groep bijna zeker zou falen. Want in de schaduw van zulke getalenteerde leiders zou je in de verleiding komen om het echte werk aan de ‘experts’ over te laten en je eigen verantwoordelijkheid te negeren. En kleine groepen kunnen niet slagen als niet de hele groep samenwerkt.

Er zijn geen bijzonder getalenteerde leiders nodig voor een geweldige groep, maar er zijn wel mannen en vrouwen nodig die toegewijd zijn aan het toepassen van het Woord, het vormen van een gemeenschap, het dienen van hun kerk en het verspreiden van het Evangelie.

Petrus geeft de essentie van christelijke gemeenschap - en van kleine groepen - als volgt weer:

“Het einde van alles is nabij. Kom daarom tot bezinning en wees helder van geest, zodat u kunt bidden. Heb elkaar vóór alles innig lief, want liefde bedekt tal van zonden.

Wees gastvrij voor elkaar, zonder te klagen. Laat ieder van u de gave die hij van God gekregen heeft, gebruiken om de anderen daarmee te helpen, zoals het goede beheerders van Gods veelsoortige gaven betaamt.” (1 Petrus 4:7-10)

Ruim zeven jaar heb ik het voorrecht gehad om een groep te leiden die leeft volgens de principes van dit gedeelte. Deze mannen en vrouwen hebben de discipline om te bidden. Ze houden veel van elkaar. Ze zijn gul en gastvrij. En bovenal dienen ze elkaar met de gaven en genade die ze van God gekregen hebben. Ze zijn niet volmaakt, nee, we hebben allemaal nog genoeg mogelijkheden om te groeien. Maar door hun trouwe en creatieve manier van dienen in de kerk en de samenleving, aanbidden ze God.

Je kleinegroepleider zal waarschijnlijk nooit lesgeven op een Bijbelschool, je aanbiddingsleider niet zijn eigen cd uitbrengen, maar in Gods ogen kan je groep een groot succes zijn. Nu volgt hoe je dat kunt bereiken.

Honger naar God. De grootste bijdrage die je aan een groep kunt leveren is je eigen gepassioneerd najagen van God. En wel om twee redenen.

Terwijl je ijverig Gods Woord bestudeert, bidt, aanbidt, zonden belijdt, getuigt aan nietchristenen en de verschillende aspecten van een gezond christelijk geloof onderhoudt, zal je ijver de hele groep beïnvloeden. Jouw passie zal anderen aansporen tot “liefde en goede daden”(Hebreeën 10:24). Besef je dat je met jouw voorbeeld meer kunt bereiken dan een hele maand onderwijs en aansporingen? Jij bent het bewijs dat een gepassioneerd leven mogelijk is... en niet alleen voor leiders.

Ten tweede, terwijl je op zoek bent naar meer van God, zal Hij zichzelf aan jou openbaren. Hij geeft je nieuwe inzichten over Zijn liefde of meer begrip van Zijn heiligheid. Maar deze zegeningen zijn niet voor jou alleen. Ze zijn voor de hele groep. Doordat je graaft naar de rijkdommen van Gods genade en Zijn goedheid en deze deelt met je groepsleden, zullen ook zij verrijkt worden.

Houd van de kerk. Vroeg of laat zal je groepsleider (of een ander groepslid) iets doen waar je het niet mee eens bent. Waarschijnlijk is het iets kleins - een onaangenaam klusje of een verzoek dat op dat moment niet uitkomt. Maar wat als het iets belangrijks is, wat houdt je dan tegen om op zoek te gaan naar ‘groenere weiden’?

Stel je voor dat je leider van je vraagt om uit te reiken naar een nieuw groepslid - iemand uit een andere cultuur met een vet accent en andere gewoontes. Stel je voor dat hij van je vraagt om een paar dagen te vasten, in een antiabortusdemonstratie mee te lopen of een zaterdag mee te helpen met een sociaal project van de kerk. Wat als een ander groepslid je confronteert (op een niet zo tactvolle manier) met de manier waarop jouw kinderen zich gedroegen tijdens de gemeentepicknick?

Het is gemakkelijker om echt positief te zijn als je echt houdt van de kerk, van zijn leiders, en van de prioriteiten die zij geven aan de kleine groepen. Jezus legde graag Zijn leven af voor de kerk. Om een kleine groep tot een succes te maken moet je ook bereid zijn om sommige dingen af te leggen. Dat kan onprettig voelen; het kan je dwingen om iets te doen wat je nog nooit gedaan hebt, maar voor Christus en Zijn gemeente geef je het beste!

Begrijp wat er van je verwacht wordt. Ik denk dat ik gerust kan zeggen dat de meeste kleine groep-leden duidelijke verwachtingen hebben van hun leiders, maar vage (of helemaal geen) verwachtingen van zichzelf. Ze hebben nooit begrepen of aanvaard wat hun rol is als mede-eigenaar van de groep. Daardoor haalt de groep er niet uit wat er in zit - zelfs als de groep een uitstekende leider heeft.

Het kader op de volgende pagina geeft weer wat mijn kerk van kleine groepleden verwacht. Zoals je kunt zien is het behoorlijk specifiek – en een behoorlijke uitdaging! Misschien is in jouw kerk de definitie van kleine groep-lid anders, maar dit soort ‘taakomschrijvingen’ zijn onmisbaar. Ga op zoek naar wat jouw taakomschrijving is in jouw gemeente en ga dan aan het werk!

Ga er vanuit dat je leider geen Sherlock Holmes is. Ik wilde dat ik de gaven had van deze eerbiedwaardige detective! Het zou mij en de groep erg helpen als ik, door een blik te werpen op een echtpaar, zo kon zeggen: “Oh ja, echtelijke ruzie nummer 174... Hij dacht dat hij de familie een plezier deed door thuis te komen met een pizza (kijk maar naar het reepje salami onder zijn linker duimnagel), maar zij barstte in huilen uit. Waarom? Let op de rekenmachine die uit haar handtas steekt – ze is er van overtuigd dat hij het geld van de familie verkwist en dat ze onvermijdelijk op een bankroet afstevenen. Elementary, my dear Watson, ... hier is alles wat je moet doen.”

Jouw leider zou ook graag een dergelijk onderscheidingsvermogen willen, maar ik betwijfel of hij dat heeft. Laat hem niet hoeven raden hoe het met je gaat, hoe jij je voelt, of je het moeilijk hebt.

Twijfel alsjeblieft niet aan zijn betrokkenheid, omdat hij je gedachten niet kan lezen. Hij wil wel betrokken zijn, maar jij moet hem vertellen wanneer en hoe.

Soms moet je het een leider twee keer vertellen, ... of nog vaker. Als ik mezelf een schop zou geven voor elke keer dat ik nagelaten heb om met een groepslid te praten dat om mijn aandacht vroeg, dan zou ik nu bont en blauw zijn. Als je een ‘nood’ gedeeld hebt en de leider lijkt het compleet vergeten te zijn, kruip dan niet in je schulp van zelfmedelijden. Deel het nog een keer. Durf kwetsbaar te zijn. God geeft je genade als je jezelf vernedert.

Deel ook de minder leuke dingen. Een van de manieren om je groep succesvol te maken is het belijden van je eigen zonden. Onlangs hebben twee vrouwen van mijn groep details gedeeld van de zonden waar ze mee worstelden. Het had een ongelofelijke impact! Als we al lang weer vergeten zijn wat we die avond bestudeerden (overwinning van zonden), zal onze groep zich de bekentenissen van deze vrouwen nog wel herinneren. Ze visualiseerden, waar wij over praatten. Zij brachten het onderwerp tot leven.

Een eerlijke bekentenis kan een oppervlakkige bijeenkomst openbreken. Wees nederig. Wees eerlijk. Aan de andere kant, wees wijs - sommige bekentenissen moeten privé gedaan worden, of in groepen van hetzelfde geslacht.

“Bekennen begint met verdriet, maar eindigt in vreugde”, schrijft Richard Foster. Er is een vreugde in de vergeving van zonden, omdat het leidt tot een echt veranderd leven. Niet alleen ontvang je Gods genade als jij je zonden belijdt, maar het zal de hele groep uitdagen.

Heb realistische verwachtingen. Op een dag kom je er achter dat je groepsleider, net als jij, problemen heeft. Misschien heeft hij niet zoveel kennis van de Bijbel als jij hebt. Misschien is hij niet zo gepassioneerd of getalenteerd. Daardoor vind je het misschien moeilijk om zijn leiderschap te erkennen of te respecteren. Maar uiteindelijk ligt het probleem bij jouw verwachtingen en niet bij zijn kwalificaties.

Je groepsleider is niet je voorganger. Niemand vraagt dat van hem. Zijn belangrijkste taak is om een context te creëren waarin de groepsleden Gods Woord kunnen toepassen en voor elkaar kunnen zorgen. Als je deze rol begrijpt, is het gemakkelijker om zijn tekortkomingen te accepteren.

Ontmoet elkaar buiten de samenkomst. Een aantal leden van mijn kleine groep hebben de moed gehad om samen te komen buiten onze samenkomsten. Waarschijnlijk denken ze dat ze kunnen groeien in hun relaties, zonder mijn leiderschap. Zodra ik erachter ben wie dit doen, zal ik deze praktijk natuurlijk helemaal uitroeien. Alleen is de groep nu zo hecht, dat ik bang ben dat niemand het zal durven bekennen!

Open je huis. Ook al heb je niet het grootste of het mooiste huis van de groep, stel je huis open voor de samenkomsten, belangstellenden -avonden of gewoon uit gastvrijheid. Door je huis open te stellen, stel je jezelf open... en wordt er een begin gemaakt met het afbreken van je trots. Als jouw huis wel het mooiste van de groep is, kun je andere verleidingen hebben om niet gastvrij te zijn, vooral als er een dozijn kinderen bij de groep inbegrepen zijn! Bedenk dan dat de eerste christenen “alles gemeenschappelijk hadden” (Handelingen 2:44) – ook het eerste eeuwequivalent voor ijscovlekken op het kleed of afdrukken van kindervingers op de muren.

Open je mond! Sommigen hebben hiervoor weinig aanmoediging nodig. Zij kunnen deze tip overslaan. Maar in de groep die ik leid zijn mensen zo beleefd, nederig en beheerst, ... dat het soms wel erg stil is. Soms houdt wijsheid ons stil (Prediker 17:28). Maar vaak is trots (vermomd als angst of verlegenheid) de echte schuldige. Het is trots dat we alleen maar iets moeten zeggen als we een diepgaand inzicht hebben of een geweldig getuigenis. Want vaak gebruikt de Heilige Geest ons simpele, eerlijke commentaar om iemands hart te raken. Laat trots jouw waardevolle inbreng in de groep niet belemmeren.

Wees opbouwend, niet afbrekend. Een paar weken voordat ik naar de universiteit ging, kwam ik erachter dat ik mijn kamer moest delen met de huidige debatteerkampioen. Ik besloot om er alles aan te doen niet met hem in discussie te gaan. En dat heeft zijn vruchten afgeworpen.

De meeste groepen hebben op z'n minst één iemand die de gave heeft om discussies in debatten te veranderen. In zijn brief aan Titus waarschuwt Paulus tegen “dwaze speculaties en geslachtsregisters en dat geruzie en geredetwist over de wet, want dat is allemaal nutteloos en dwaas” (Titus 3:9). Misschien ben jij het type dat houdt van een goed debat, daar is niks mis mee, op z’n tijd. Maar als de discussie in de kleine groep oplaait, is het beter om je gave voor communicatie te gebruiken om de leider te helpen belangrijke punten boven water te krijgen. Zoek naar manieren om anderen te helpen de Bijbelse waarheden te ontdekken en toe te passen.

Lach om de grapjes van de leider. Dit is absoluut belangrijk. Maar het kan best moeilijk zijn. De timing, overdracht en gevoel voor humor van je leider kunnen zo slecht zijn dat het lachen je vergaat. In dat geval raad ik je aan om te investeren in een ‘lachbandje’. Een cassetterecorder onder de bank verstoppen helpt meestal wel goed. Zorg er alleen voor dat je hem niet per ongeluk aan zet als iemand net aan het huilen is, omdat hij berouw heeft gekregen over zijn zonden.

Werp jezelf op als ‘adviescomité’. Elk lid heeft de verantwoordelijkheid om feedback te geven aan de leider. Let wel, dit is ook jouw groep, niet alleen die van hem. Wat zijn zijn sterke punten? Hoe kan hij die verbeteren? Ken jij een boek of een cd die de hele kleine groep goed kan gebruiken? Geeft de leider te weinig richting of juist te veel? Is zeven avonden bij elkaar komen niet een beetje teveel van het goede? Deel je gedachten met de leider en vertrouw dan op zijn beslissingen. Hij doet misschien niet gelijk een vreugdedansje bij jouw eerste idee, maar geef niet op, blijf suggesties voordragen, hij zal het zeker waarderen.

Bid onderweg. Waarom zou je in plaats van wat je altijd doet - ruzie maken met je echtegeno( o)t(e), denken aan onopgeloste problemen op het werk, of aan de gekke vragen die de Dorkenschmidts nu weer zullen stellen - niet bidden als je onderweg bent naar de samenkomst? Vraag God om Zijn Heilige Geest met kracht te sturen. Vraag Hem jou te helpen enthousiast mee te doen met de lofprijs. Ik kan je garanderen dat een paar minuten van gebed een revolutie zullen brengen in je kleine groep.

Als je dat onder de knie hebt, probeer dan met meer regelmaat voor de kleine groep te bidden. Ik probeer meerdere keren per week voor iedereen in mijn kleine groep te bidden. Weet je wat er gebeurd als ik dat doe? Ik krijg inzicht in hoe ik ze het beste kan dienen en bemoedigen. Beter nog, ik krijg meer liefde voor ze wanneer ik voor ze strijd in gebed. Het lijkt misschien niet veel, maar jouw voorbede voor de groep heeft grote gevolgen.

Geef je gaven. Laten we weer naar het gedeelte uit 1 Petrus kijken:

“Laat ieder van u de gave die hij van God gekregen heeft, gebruiken om de anderen daarmee te helpen, zoals het goede beheerders van Gods veelsoortige gaven betaamt.

Voert u het woord, laat dan Gods woorden doorklinken in wat u zegt. Helpt u anderen, doe dat dan vanuit de kracht die God u geeft. Want zo doet u alles tot eer van God, dankzij Jezus Christus, aan wie alle eer en macht toekomt, voor eeuwig. Amen.”

(1 Pet. 4:10-11)

Of jij je het realiseert of niet, God heeft jou tenminste één geestelijke gave gegeven. Misschien heb je de gave van geven, van geloof of van genade. Misschien liggen je talenten in de muziek of administratie. (Het Nieuwe Testament geeft een lijst van geestelijke gaven in Romeinen 12, 1 Korinthiërs 12 en Efeziërs 4.) Wat het ook is, je gave komt van God en is met een bepaald doel aan je gegeven - namelijk anderen dienen en God verhogen. Hier zijn een aantal richtlijnen om je gaven te gebruiken op een manier die de Gever behaagt.

Wees nederig. We moeten de twee valkuilen van trots ontwijken: egoïsme en zelfverheerlijking. Een vrouw van mijn kleine groep deelde onlangs een prachtige profetie die ons aanspoorde om Gods plan voor ons te omarmen in de ‘regenachtige periodes’ van het leven. Het woord raakte iedereen die aanwezig was. Later gaf ze toe dat ze het bijna niet gedeeld had, omdat ze bang was voor wat de anderen zouden denken. Wat zouden we veel gemist hebben! Aan de andere kant, als ze deze gave blijft oefenen en er beter in wordt dan zou ze over drie jaar door kunnen slaan naar de andere kant en denken dat ze een hogere geestelijke status heeft. Ook die vorm van trots zou God verdriet doen. Om Gods genade uit te delen hebben we een speciale mix nodig van durf en nederigheid.

Wees trouw. Als je oefent in het gebruiken van je gave zal deze toenemen en krachtiger worden. Als je stopt met het gebruiken van je gave, zal deze opdrogen. Dit principe wordt onderwezen in Mattheüs 25. Weet je nog, het verhaal van de dienaren en de talenten? Jezus prijst de twee dienaren die hun geld vermeerderen door trouwe investeringen, maar Hij wees de dienaar af die zijn geld onder de grond stopte. Dit is een ontnuchterend verhaal: we moeten Gods gaven met zorg investeren.

Wees afhankelijk. Om God en anderen effectief te kunnen dienen moeten we ‘het doen met de kracht die God geeft’. Misschien heb je het gevoel dat jij je groep niet veel te bieden hebt, daar heb je absoluut gelijk in! Maar God heeft wel veel te bieden, en dat wil Hij geven door jou heen. Niet alleen komen de gaven van Hem, maar ook de kracht en de vaardigheid om deze gaven toe te passen “zodat het lichaam van Christus opgebouwd wordt” (Efeziërs 4:12).

Je kleine groep is de ideale omgeving om de gave die God je gegeven heeft te oefenen. Bedenk manieren om ze te investeren en te vermeerderen. Vraag suggesties aan je groepsleider. Vraag aan God of Hij je meer wil geven, zodat jij op jouw beurt weer meer aan de groep kunt geven. Of je nou geroepen bent om te profeteren, gastvrij te zijn, om te bemoedigen of te dienen: begin hier je gaven te gebruiken.

Wees bereid om te dienen. Wie zorgt er voor de frisdrank? Wie let er op de verjaardagen? Wie belt er om een wijziging in de bijeenkomsten door te geven? Wie houdt de uitgevoerde acties bij? Wie geeft informatie door aan degenen die er niet waren? De leider die al deze dingen zelf moet doen, zal geen tijd hebben om te leiden. Help hem - en de hele groep - door zelf een aantal van deze taken op je te nemen.

Eén kleinegroepleider in mijn kerk heeft een lijst opgesteld van mogelijkheden om de groep te dienen, compleet met taakomschrijving. Misschien kun je een avond reserveren om te praten over manieren om de ‘taken’ te verdelen. Terwijl de groep steeds meer vrucht gaat dragen, kun jij je verheugen in het feit dat jij daaraan bijgedragen hebt.

Verwacht bijeenkomsten vol met een heilig ontzag voor God. In het vierde hoofdstuk van Handelingen lezen we over een nogal belangrijke kleine groep-bijeenkomst. Petrus en Johannes zijn net ondervraagd door de Joodse leiders, die hen bevolen hebben te stoppen met het preken over Jezus. Nadat ze moedig de dreiging hebben weerstaan, gaan Petrus en Johannes terug naar de bovenkamer waar de andere discipelen bijeen zijn. Ze geven een verslag van de gebeurtenissen en de gelovigen gaan bidden. Vroegen ze God om ze te beschermen en om ze te behoeden voor vervolging? Nee! Ze baden dat God hen nog moediger zou maken! Het Woord vertelt over het resultaat: “Toen ze hun gebed beëindigd hadden, begon de plaats waar ze bijeen waren te beven, en allen werden vervuld van de Heilige Geest en spraken vrijmoedig over de boodschap van God.” (Handelingen 4:31)

Ik wil niet zeggen dat elke kleine groepbijeenkomst moet eindigen met een aardbeving. We moeten ons bewust zijn van de mogelijkheden die we hebben als we samenkomen.

Als je enthousiaster bent over de koffie en de koekjes dan over God, dan is er iets ontzettend mis. Leg de lat hoger! Verwacht dat de Heilige Geest in jullie midden zal werken.

Houd het doel voor ogen. Ik vind het ontnuchterend om te weten dat mijn kleine groep net zo groot is als de meeste kerkplant-teams. Als ik hoor dat er een team op uitgestuurd wordt om een gemeente te planten, verwacht ik dat ze zo zullen groeien dat ze invloed op de stad hebben. Heb ik dezelfde verwachtingen voor mijn kleine groep? Misschien zijn onze gaven niet zo groot, maar we zouden toch in staat moeten zijn om een stempel op onze omgeving te drukken voor Jezus Christus.

Het is Gods verantwoordelijkheid om de kerk te bouwen en Hij gebruikt daar op een goede manier de kleine groepen voor. Hij had er ook voor kunnen kiezen om alles zelf te doen. In plaats daarvan heeft Hij er voor gekozen om een structuur te creëren waarin jij een belangrijke rol speelt.

Er is geen hoogbegaafde leider nodig om een geweldige groep te krijgen. Jij bent nodig. Je moet het een deel van jezelf maken, ervoor bidden en er in investeren. Of jij jezelf nu geschikt acht of niet, het is nodig dat jij en alle andere groepsleden “de gave gebruiken die jullie van God gekregen hebben om anderen te dienen zoals het goede beheerders van Gods veelsoortige gaven betaamt” (1 Petrus 4:10). Terwijl jij jezelf vernedert, jezelf helemaal inzet en aan God geeft en aan alle mensen die Hij om je heen heeft gezet, zul je ervan genieten om je kleine groep tot een succes te maken.

GROEPSDISCUSSIE

1. Als je groep een auto was, wat zou het dan zijn? Een nieuwe Porsche? Een Volkswagenbusje? Een dikke terreinauto? Iets anders?
2. Een huiseigenaar heeft allerlei verantwoordelijkheden zoals het gazon maaien en de heg snoeien. Welke verantwoordelijkheden heeft volgens jou de eigenaar van een kleine groep?
3. Leefde je voordat je dit hoofdstuk las in de veronderstelling dat de kleinegroepleider overal verantwoordelijk voor is?
4. Lees 1 Petrus 4:7-10. Wat zou het gevolg kunnen zijn als je probeerde God te dienen zonder zijn kracht?
5. Ben je nog onverwachte dingen tegengekomen in de taakomschrijving?
6. Volgens de auteur is de grootste bijdrage die jij kunt leveren je eigen najagen van God. Hoe zou je jou passie voor God op dit moment beoordelen (1 = ijskoud, 10 = in vuur en vlam)?
7. Ben je bereid om binnen je groep je zonden te belijden? Waarom wel/niet?
8. Noem eens iets waar je groep erg goed in is.
9. Verwacht je dat God met kracht aanwezig is in je groepsavonden?
10. Op welke gebieden zou je groep kunnen verbeteren?

AANBEVOLEN LITERATUUR

Leven met elkander, Bonhoeffer, (ISBN: 9789023901198) (Vertaling van: Life together, Dietrich Bonhoeffer, San Francisco, CA: Harper & Row, 1954)

Liefde is het teken : terug naar de essentie van discipelschap, Francis Schaeffer (ISBN: 9789029718677) (Vertaling van: The mark of the Christian, Francis Schaeffer, Downers Grove, IL: InterVarsity Press, 1970)

Brent Detwiler, “Entering the promised land together” People of Destiny, september/october 1995, p.11