Bidden: De kracht van Christelijk Hedonisme

Uit Bijbelse Boeken en Preken

Huidige versie van 2 feb 2021 om 20:34

Johannes 16:24¹

Tot nu toe hebben jullie niets in mijn naam gevraagd, maar vraag het en je zult het ontvangen. Dan zal je vreugde volmaakt zijn.

Christelijke Hedonisten wordt soms gevraagd, Ben je bereid om te worden verdoemd voor de glorie van God? Dat wil zeggen, ben je bereid om alle vreugde op te geven als daardoor God meer verheerlijkt wordt? De bedoeling van deze vraag is om Christelijke Hedonisten met het dilemma linksom of rechtsom klem te zetten. Als we zeggen, nee, we zijn we niet bereid om verdoemd te worden voor de glorie van God, dan lijken we onze eigen vreugde boven Gods glorie te stellen. Als we zeggen, ja, we zijn bereid om verdoemd te worden voor de glorie van God, dan houden we waarschijnlijk op om Christelijke Hedonisten te zijn want we zijn gestopt met het nastreven van plezier.

On-Bijbelse aannames over hel en God

Maar deze aanval op Christelijk Hedonisme mislukt want de vraag die het neerzet, neemt twee dingen aan, die niet waar zijn: een over de hel en de andere over God. Als de criticus vraagt, “Ben je bereid om naar de hel te gaan voor de glorie van God?” ziet hij niet dat als we deze vraag met ja beantwoorden dat betekent dat onze diepste verlangen is om te zien dat God verheerlijkt wordt via ons leven en onze dood. Dus, als we naar de hel zouden moeten om te zorgen dat God wordt verheerlijkt, zou de hel het middel zijn om onze diepste verlangen te bevredigen. Maar dan is de hel niet langer de hel. Bijbels, betekent de hel complete, onomkeerbare ellende zonder enige bevrediging. Dus de vraag van de criticus is gebaseerd op een on-Bijbelse aanname over de hel.

Het is daarnaast gebaseerd op een on-Bijbelse aanname over God. De vraag neemt aan dat God een persoon zou kunnen vervloeken, die bereid is om zich voor Gods glorie te laten verdoemen. Maar dat is een totaal on-Bijbelse aanname. Gods oprechte belofte om de waarde van zijn glorie in stand te houden, betekent dat hij ook diegenen die zijn glorie boven alles waarderen, in stand houdt. De God van de Bijbel kan niet iemand vervloeken, die zoveel van zijn glorie houdt dat hij niet vervloekt kan worden. En daarom is deze specifieke vraag, “Ben je bereid om te worden verdoemd voor de glorie van God?” een aanval op de oprechtheid van God. Het dwingt ons om een mogelijkheid te overdenken, waarvoor God onrechtvaardig zou moeten zijn om deze uit te voeren. Je zou het niet moeten durven vragen want het beeld van de hel en het beeld van God die het veronderstelt, zijn beide in tegenspraak met de Bijbelse openbaring.

Ons belang en Gods glorie zijn één

Bovendien is Christelijk Hedonisme niet echt de vijand waar de criticus achteraan zit. Hij heeft het gemunt op mensen die hun eigenbelang voor Gods belang stellen en die hun vreugde boven Gods glorie plaatsen. Maar Christelijk Hedonisme doet dat heel nadrukkelijk niet. Ongetwijfeld, wij Christelijke Hedonisten jagen ons belang en vreugde met alle macht na; maar we hebben uit de Bijbel geleerd dat Gods belang de vergroting is van zijn glorie zodat ze overloopt van liefde voor ons. Dus, het nastreven van ons echte belang en onze ware vreugde staat nooit boven maar is altijd in Gods belang. De prachtigste waarheid in de Bijbel is dat Gods hoogste belang de verheerlijking is van de rijkdom van zijn goedheid door zondaars om hem te laten jubelen. Als we ons bescheiden opstellen als kleine kinderen en ons geen air van zelfgenoegzaamheid aanmeten, maar met plezier de vreugde omarmen van onze Vaders omarming, zal de glorie van zijn goedheid vergroot worden en het verlangen van onze ziel worden bevredigd. In Gods wijsheid en door Gods goedheid zijn onze belangen en zijn glorie één. Christelijke Hedonisten zijn geen afgodendienaars als ze beide belangen tegelijk nastreven.

Een van de duidelijkste voorbeelden dat de nastreving van onze vreugde en de nastreving van Gods glorie één en dezelfde nastreving zijn, is de leer van Jezus over het bidden in het evangelie van Johannes. De twee belangrijkste uitspraken zijn Johannes 14:13 en 16:24. De ene toont aan dat bidden het nastreven van Gods glorie is. De andere toont aan dat bidden het nastreven van het eigen plezier is. In Johannes 14:13 zegt Jezus, “En wat jullie dan in mijn naam vragen, dat zal ik doen, zodat door de Zoon de grootheid van de Vader zichtbaar wordt.” In Johannes 16:24 zegt hij, “Tot nu toe hebben jullie niets in mijn naam gevraagd, maar vraag het en je zult het ontvangen. Dan zal je vreugde volmaakt zijn.” Het hoogste doel van de mens is de verheerlijking van God en eeuwig jubelen om hem. En de grootste daad van de mens waardoor de eenheid van deze twee doelen behouden blijft, is bidden. Dus, Christelijke Hedonisten die in Gods glorie de volmaaktheid van hun eigen vreugde nastreven, zullen boven alles mensen van het gebed zijn. Evenals het dorstig hert dat knielt om te drinken uit de beek, zo is de karakteristieke houding van de Christelijke Hedonist op z’n knieën.

Als u net als mij bent, heeft de tempowisseling van de vorige zomer en de plotselinge uitbarsting van activiteiten in de herfst waarschijnlijk veel schade aangericht aan de discipline in uw gebedsleven. Waarschijnlijk is het enige wat u nodig hebt iemand die u herinnert aan de belangrijkheid ervan en u bent weer terug in het aangename ritme van vroeg opstaan of bezinning op de middag of het avondgebed. We hebben door het jaar heen momenten nodig waarop we onze ruggen rechten en onze koers herstellen. Ik hoop dat vandaag zo’n moment is in uw gebedsleven.

Gebed als nastreving van Gods glorie

Laten we iets dieper kijken naar het bidden als het streven naar Gods glorie, en naar het bidden en het streven naar vreugde, en wel in die volgorde. In Johannes 14:13 zegt Jezus, “En wat jullie dan in mijn naam vragen, dat zal ik doen, zodat door de Zoon de grootheid van de Vader zichtbaar wordt.” Stel dat u totaal verlamd zou zijn en niets anders voor uzelf kunt doen dan praten. En stel dat een sterke en betrouwbare vriend belooft samen met u te leven en te doen wat u nodig heeft. Hoe zou u uw vriend vereren als een vreemdeling kwam om u te zien? U zou kunnen zeggen: “Vriend, zet me alsjeblieft rechtop en plaats een kussen achter me zodat ik mijn gast goed kan aankijken. En zou je alsjeblieft mijn bril op willen doen?” En zo maakt uw gast uit uw verzoeken op dat u hulpeloos bent en dat uw vriend sterk en aardig is. U vereert uw vriend doordat u hem nodig heeft en hem vraagt om hulp en op hem rekent.

In Johannes 15:5 zegt Jezus, “Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken. Als iemand in mij blijft en ik in hem, zal hij veel vrucht dragen. Maar zonder mij kun je niets doen.” Wij zijn dus werkelijk verlamd. Zonder Christus zijn we niet in staat om goede dingen te doen (Romeinen 7:18). Maar God wil dat we vrucht dragen – dat we met liefde mensen het koninkrijk inbrengen. Dus hij belooft voor ons te doen (als een sterke en betrouwbare vriend) wat we niet voor onszelf kunnen doen. En hoe vereren wij hem? Jezus geeft het antwoord in Johannes 15:7, “Als jullie in mij blijven en mijn woorden in jullie, kun je vragen wat je wilt en het zal gebeuren.” Wij bidden. We vragen God om voor ons te doen via Christus wat we niet voor onszelf kunnen doen – om ons vrucht te laten dragen. Vervolgens geeft vers 8 het resultaat dat we nastreven: “De grootheid van mijn Vader zal zichtbaar worden wanneer jullie veel vrucht dragen.” Maar hoe wordt God vereerd door gebed? Bidden is de openlijke bekentenis dat we zonder Christus niets kunnen. En bidden is wegdraaien van onszelf in de richting van God in het vertrouwen dat hij ons de hulp geeft, die we nodig hebben. Bidden maakt ons bescheiden als hulpbehoevenden en verheerlijkt God als een rijke.

Een andere tekst in Johannes die laat zien hoe bidden God verheerlijkt, is Johannes 4:9-10. Jezus had een vrouw wat water te drinken gevraagd:

De Samaritaanse vrouw antwoordde: ‘Hoe kunt u, als Jood, mij om drinken vragen? Ik ben immers een Samaritaanse!’ Joden gaan namelijk niet met Samaritanen om. Jezus zei tegen haar: ‘Als u wist wat God wil geven, en wie het is die u om water vraagt, zou u hém erom vragen en dan zou hij u levend water geven.’

Als u een zeeman was die zeer lijdt aan scheurbuik, en een zeer genereuze man kwam aan boord van uw schip met zijn zakken vol vitamine C en hij u zou vragen om een sinaasappelschijfje, zou u hem dat misschien geven. Maar als u wist dat hij genereus was en dat hij alles bij zich droeg wat u nodig heeft om weer beter te worden, zou u de zaak omkeren door hem om hulp te vragen.

Jezus zegt tegen de vrouw: “Als u maar wist wat God wil geven en wie ik ben, zou u tot mij bidden.” Er is een direct verband tussen Jezus niet goed kennen en niet veel van hem vragen. Een tekortkoming in ons gebedsleven is meestal een tekortkoming in onze kennis van Jezus. “Als u wist wie er met u sprak, u zou mij vragen!” Een Christen die niet bidt, is als een buschauffeur die probeert om de bus zelf uit een diep karrenspoor te trekken omdat hij niet weet dat Clark Kent in de bus zit. ”Als u het wist, zou u vragen.” Een Christen zonder gebedsleven is alsof je je kamer behangt met geschenkbonnen van Dayton terwijl je altijd koopt bij Rag Stock omdat je niet kunt lezen. “Als u wist wat God wil geven, en wie het is die met u spreekt, zou u vragen – U ZOU VRAGEN!”

En hieruit volgt dat zij die vragen – Christenen die tijd besteden aan bidden – dat doen omdat ze zien dat God een grote gever is en dat Christus onmeetbaar wijs en liefdevol en machtig is. En dus verheerlijken hun gebeden Christus en vereren ze zijn Vader. Het hoogste doel van de mens is de verheerlijking van God. Dus, als we worden waarvoor God ons schiep, worden wij biddende mensen.

Gebed als het nastreven van onze vreugde

Maar het hoogste doel van de mens is ook om voor altijd vreugde in God te ervaren. En dat brengt ons terug bij Johannes 16:24, “Tot nu toe hebben jullie niets in mijn naam gevraagd, maar vraag het en je zult het ontvangen. Dan zal je vreugde volmaakt zijn.” Is dit niet een uitnodiging voor Christelijk Hedonisme? Streef de volmaaktheid van uw vreugde na. BID! Uit dit heilig woord en uit ervaring kunnen we een eenvoudige regel halen: Bij erkende Christenen leidt gebrek aan gebed altijd tot vreugdeloosheid. Waarom? Waarom leidt een diepgaand gebedsleven tot volmaakte vreugde en brengt een oppervlakkig leven zonder gebed vreugdeloosheid voort? Jezus geeft minstens twee reden.

Een wordt gegeven in Johannes 16:20-22. Jezus waarschuwt de discipelen dat ze zullen treuren om zijn dood maar zich dan verblijden over zijn wederopstanding: “Waarachtig, ik verzeker jullie: je zult huilen en weeklagen, terwijl de wereld blij zal zijn. Je zult bedroefd zijn, maar je verdriet zal in vreugde veranderen. Ook een vrouw die baart heeft het zwaar als haar tijd gekomen is, maar wanneer haar kind geboren is, herinnert ze zich de pijn niet meer, omdat ze blij is dat er een mens ter wereld is gekomen. Jullie hebben nu verdriet, maar ik zal jullie terugzien, en dan zul je blij zijn, en niemand zal je je vreugde afnemen.” Wat is de bron voor de vreugde der discipelen? Antwoord: de aanwezigheid van Jezus. “Ik zal jullie terugzien, en dan zul je blij zijn.” Geen Christen kan volmaakte vreugde ervaren zonder de cruciale band met Jezus Christus. Kennis over hem is niet toereikend, en werken voor hem is niet voldoende. We moeten een persoonlijke, hechte band met hem hebben; anders wordt het christen zijn een vreugdeloze last. In zijn eerste brief schreef Johannes: “En verbonden zijn met ons is verbonden zijn met de Vader en met zijn Zoon Jezus Christus. We schrijven u deze brief om onze vreugde volkomen te maken” (1 Johannes 1:3-4). Verbondenheid met Jezus delen met anderen is essentieel voor de volmaaktheid van de vreugde.

Dus de eerst reden waarom bidden leidt tot volmaakte vreugde is dat bidden het zenuwcentrum is van onze band met Jezus. Hij is hier niet fysiek te zien. Maar met het gebed praten we met hem alsof hij hier zou zijn. En in de verstilling van die gewijde tijden luisteren wij naar zijn gedachten en storten we onze verlangens uit naar hem. Misschien is Johannes 15:7 de beste samenvatting van deze tweezijdige bond: “Als jullie in mij blijven en mijn woorden in jullie, kun je vragen wat je wilt en het zal gebeuren.” Als de woorden van Jezus in ons blijven, horen we de ware gedachten van de levende Christus, want hij is dezelfde, gisteren, vandaag en voor altijd. En uit dit diepgaand luisteren met het hart komt de taal van het bidden dat als zoete wierook is voor Gods troon. Het gebedsleven leidt naar volmaakte vreugde omdat bidden het zenuwcentrum is van onze essentiële bond met Jezus.

De andere reden waarom bidden zorgt voor vervolmaking van de vreugde is dat bidden voorziet in de kracht om te doen wat we graag doen maar niet kunnen zonder Gods hulp. Er staat geschreven: “Vraag het en je zult het ontvangen. Dan zal je vreugde volmaakt zijn.” Verbondenheid met Jezus is essentieel voor de vreugde, maar er is iets mee dat ons aanspoort naar buiten toe om zijn leven met anderen te delen. Een Christen kan niet vreugdevol en gierig zijn omdat het zaliger is om te geven dan om te ontvangen. Dus de tweede reden waarom een gebedsleven leidt tot vervolmaking van de vreugde is dat het ons de kracht geeft om lief te hebben. Als de pomp der liefde droog loopt, is dat omdat de pijp van het gebed niet diep genoeg zit.

Samengevat: De Bijbel leert ons duidelijk dat het doel van alles wat we doen, de verering van God zou moeten zijn. Maar hij leert ons ook dat in alles wat we doen we de volmaaktheid van onze vreugde moeten nastreven. Sommige theologen hebben geprobeerd om deze twee doelen uiteen te halen door vragen te stellen als: “Ben je bereid om te worden verdoemd voor de glorie van God?” Maar de Bijbel dwingt ons niet om te kiezen tussen Gods glorie en onze vreugde. In feite verbiedt hij ons te kiezen. En wat we in Johannes’ evangelie hebben gezien is dat bidden, waarschijnlijk duidelijker dan al het andere, de eenheid tussen deze twee doelen representeert. Bidden streeft vreugde na in de verbondenheid met Jezus en in de kracht om zijn leven met anderen te delen. En bidden streeft Gods glorie na door met hem om te gaan als met het stuwmeer van de hoop. Tijdens het gebed bekennen we onze armoede en Gods rijkdom, ons falen en zijn overvloed, ons lijden en zijn genade. Precies daarom verheerlijkt en verheft bidden God door alles na te streven waar we naar verlangen in hem en niet in onszelf. “En wat jullie dan in mijn naam vragen, dat zal ik doen, zodat door de Zoon de grootheid van de Vader zichtbaar wordt. Dan zal je vreugde volmaakt zijn.”

Plan het bidden

Ik sluit af met een serieuze aansporing. Tenzij ik er volslagen naast zit, is een van de hoofdredenen dat zoveel van Gods kinderen geen noemenswaardig gebedsleven hebben niet zozeer dat we niet willen maar dat we het niet plannen. Als je vier weken op vakantie wilt, sta je niet op een ochtend op en zeg je: “Hey, laat ik vandaag gaan!” U zou dan niets hebben voorbereid. U weet niet waarheen te gaan. Niets is gepland. Maar zo gaan velen van ons met bidden om. We staan op dag na dag en beseffen dat belangrijke bidtijden deel van ons leven zouden moeten zijn, maar er is nooit iets voorbereid. We weten niet waarheen te gaan. Niets is gepland. Geen tijd. Geen locatie. Geen methode. En u weet net zo goed als ik dat het tegenovergestelde van planning niet een aanstekelijke vloed van diepe, spontane ervaringen tijdens het bidden is. Het tegendeel van planning is het karrenspoor, de sleur. Als je een vakantie niet plant, blijf je waarschijnlijk thuis en ga je televisie kijken. De natuurlijke, ongeplande stroom van spiritueel leven daalt naar de laagste eb van de levenskracht. Er moet een race worden gereden en een strijd worden gestreden. Als je opfrissing wilt in je gebedsleven, moet je plannen om dat te beleven.

Dus mijn eenvoudige aansporing is deze: Ik dring er bij u op aan om deze middag tien minuten te nemen om uw prioriteiten te heroverwegen en te bedenken hoe bidden ertussen past. Stel een nieuw voornemen op. Probeer iets nieuws met God te ondernemen. Stel een tijdstip vast. Stel een plaats vast. Kies een afgebakend deel van de Heilige Schrift voor uw begeleiding. Zelf moest ik dat doen omdat ik werd betrapt op verslonzing als gevolg van de drukte van de dag. We hebben allemaal tussendoor koerscorrecties nodig. Maak van deze dag een grote dag van de draai naar het bidden – voor de glorie van God en voor de volmaaktheid van uw vreugde.

Noot van de vertaler

¹ Bijbelteksten zijn geciteerd uit de Nieuwe Bijbelvertaling (NBV)