Verbazingwekkende liefde

Uit Bijbelse Boeken en Preken

---

Huidige versie van 5 nov 2021 om 11:15

De liefde van Christus voor ons in Zijn sterven was net zo doelbewust als Zijn lijden opzettelijk was. “Wat liefde is, hebben we geleerd van Hem die zijn leven voor ons gegeven heeft” (1 Johannes 3:16)¹. Als Hij met opzet Zijn leven neer heeft gelegd, was dat voor ons. Het was uit liefde. “Jezus wist dat zijn tijd gekomen was en dat Hij uit de wereld terug zou keren naar de Vader. Hij had de mensen die Hem in de wereld toebehoorden lief, en zijn liefde voor hen zou tot het uiterste gaan” (Johannes 13:1). Elke stap op de weg naar Golgotha betekende “ik houd van jou.”

Dus, om de liefde van Christus in het neerleggen van Zijn leven aan te voelen, helpt het om in te zien hoe uiterst doelbewust dat was. Denk eens na over deze vijf manieren waarop je kunt kijken naar Christus’ doelbewustheid in het sterven voor ons.

Ten eerste, kijk eens naar wat Jezus zei vlak na het gewelddadig moment waarin Petrus probeerde om de schedel van een dienaar te klieven maar hij alleen het oor afhieuw.

Toen zei Jezus tegen hem: “Steek je zwaard terug op zijn plaats. Want wie naar het zwaard grijpt, zal door het zwaard omkomen. Je weet toch dat Ik mijn Vader maar te hulp hoef te roepen of Hij stelt Mij onmiddellijk meer dan twaalf legioenen engelen ter beschikking. Maar hoe zouden dan de Schriften in vervulling gaan, waar staat dat het zo moet gebeuren?” (Mattheüs 26:52-54).

Het zegt wat dat de details van Jezus’ dood waren voorspeld in het Oude Testament, het zegt veel meer dat Jezus Zelf Zijn keuzes precies zo maakte dat de Schriften in vervulling zouden gaan.

Dat is wat Jezus zei in Mattheüs 26:54 over wat hij aan het doen was: “Ik zou aan deze ellende kunnen ontsnappen, maar hoe zouden dan de Schriften in vervulling gaan, waar staat dat het zo moet gebeuren?” Ik kies niet om de uitweg te nemen, die ik zou kunnen nemen omdat ik de Schriften ken. Ik weet wat er moet gebeuren. Het is mijn keuze om in vervulling te laten gaan wat er is voorspeld over mij in het Woord van God.

Een tweede manier waarop deze opzet te zien is, zit in de herhaalde uitingen om naar Jeruzalem te gaan – naar het hol van de leeuw: “Hij nam de twaalf weer apart en vertelde hun wat Hem zou overkomen: ‘We zijn nu op weg jaar Jeruzalem, waar de Mensenzoon zal worden uitgeleverd aan de hogepriesters en de schriftgeleerden, die Hem ter dood zullen veroordelen en Hem zullen uitleveren aan de heidenen. Ze zullen de spot met Hem drijven en Hem bespuwen en Hem geselen en doden, maar na drie dagen zal Hij opstaan’” (Markus 10:32-34).

Jezus had één allesoverheersend doel: sterven overeenkomstig de Schriften. Hij wist wanneer de tijd nabij was en stelde zich zelfverzekerd op: “Toen de tijd naderde dat Jezus in de hemel zou worden opgenomen, ging Hij vastberaden op weg naar Jeruzalem” (Lucas 9:51).

Een derde manier waarop we bij Jezus de opzet om voor ons te lijden, zien, zit in de woorden die Hij sprak via de mond van Jesaja de profeet: “Ik heb mijn rug blootgesteld aan mijn folteraars, wie mij de baard uittrokken, bood ik mijn wangen aan. Ik heb mijn gezicht niet verborgen toen ze mij beschimpten en bespuwden” (Jesaja 50:6).

Ik moet mijn voorstellingsvermogen hard aan het werk zetten om in te zien wat voor een ijzeren wil dit vergde. Mensen deinzen terug voor leed. We deinzen honderden keren meer terug voor leed dat wordt veroorzaakt door onrechtvaardige, lelijke, jammerende, verachtelijke, arrogante mensen. Op elk moment van pijn en vernedering koos Jezus ervoor om niet te doen wat in de directe zin terecht zou zijn geweest. Hij gaf Zijn rug bloot aan de geselaar. Hij stelde Zijn wang beschikbaar voor het slaan. Hij stelde Zijn baard beschikbaar om uit te rukken. Hij bood Zijn gezicht aan ter bespuwing. En Hij deed dat voor degenen die de pijn veroorzaakten.

Een vierde manier waarop we de opzet van Jezus’ lijden zien is op de manier waarop Petrus uitlegt hoe dit mogelijk was. Hij zei: “Hij werd gehoond en hoonde zelf niet, Hij leed en dreigde niet, Hij liet het oordeel over aan Hem die rechtvaardig oordeelt” (1 Petrus 2:23).

Hoe Jezus omging met de onrechtvaardigheid van dat alles bestond niet uit het zeggen van: “Onrechtvaardigheid doet er niet toe,” maar bestond uit het toevertrouwen van Zijn lot aan “Hem die rechtvaardig oordeelt.” God zou zorgen dat recht zou worden gedaan. Dat was niet Jezus’ roeping op Golgotha noch is het heden onze hoogste roeping: “Het is aan Mij om wraak te nemen, Ik zal vergelden” (Romeinen 12:19).

De vijfde en mogelijk duidelijkste bewering die Jezus maakt over Zijn eigen opzet om te sterven is die in Johannes 10:17-18: “De Vader heeft Mij lief omdat Ik mijn leven geef, om het ook weer terug te nemen. Niemand neemt mijn leven, Ik geef het zelf. Ik heb de macht om het te geven en om het weer terug te nemen – dat is de opdracht die Ik van mijn Vader heb gekregen.”

Jezus’ punt met deze woorden is dat Hij compleet vrijwillig handelt. Hij staat niet onder de druk van welk mens dan ook. De omstandigheden leiden Hem niet. Hij wordt niet meegesleurd door het onrecht van dat moment. Hij heeft de controle.

Dus, als Johannes zegt: “Wat liefde is, hebben we geleerd van Hem die zijn leven voor ons gegeven heeft” (1 Johannes 3:16), moeten we de kracht van Zijn liefde voor ons voelen op het niveau waarop we Zijn doelbewustheid om te lijden en te sterven zien. Ik bid dat u het met intensiteit voelt. En moge deze diepgaande ervaring geliefd te zijn door Christus, dit effect op u hebben: “Wat ons drijft is de liefde van Christus … Hij is voor allen gestorven opdat de levenden niet langer voor zichzelf zouden leven, maar voor Hem die voor de levenden is gestorven en is opgewekt” (2 Korintiërs 5:14-15).

---

Noot van de vertaler

¹ Bijbelteksten zijn geciteerd uit de Nieuwe Bijbelvertaling van 2021 (NBV21)