Verdediging van mijn Vaders toorn

Uit Bijbelse Boeken en Preken

---

Huidige versie van 6 dec 2021 om 12:53

Er zijn binnen en buiten de kerk culturele krachten aan het werk, die mij enthousiast maken om mijn Vaders toorn tegen mij voordat ik aangenomen was, te verdedigen. Hij heeft mijn verdediging niet nodig. Maar ik geloof dat hij zich er door vereerd zou voelen. En hij gebood ons: “Toon eerbied voor uw vader” (Exodus 20:12)¹.

Ik schrijf dit vanuit Cambridge, Engeland, en mijn verontwaardiging over de aanval op mijn Vader is van Britse oorsprong. De lastering die ik in gedachten heb, is de volgende paragraaf van een populaire Britse auteur:

Het feit is dat het kruis niet een soort kosmisch kindermisbruik betreft – een wraakzuchtige Vader bestraft zijn Zoon voor een overtreding die hij niet heeft begaan. Begrijpelijkerwijs vonden zowel mensen binnen als buiten de Kerk deze verdraaide versie van gebeurtenissen moreel twijfelachtig en een hoge drempel voor het geloof. Maar diepgaander is dat zo’n concept een totale tegenstelling is van de bewering: “God is liefde”. Als het kruis Gods persoonlijke daad van geweld is jegens de mensheid, die desondanks gedragen wordt door zijn Zoon, drijft het de spot met Jezus’ eigen leer om uw vijanden lief te hebben en de weigering om kwaad met kwaad te vergelden (Steve Chalke en Alan Mann, De verloren boodschap van Jezus,² [Grand Rapids, MI: Zondervan, 2003], pagina’s 182-183).

Dan stokt je de adem en het komt notabene van een belijdend Christen. Namens mijn Vader in de hemel wil ik getuigen van de waarheid dat, voordat hij mij aannam, zijn vreselijke toorn op mij rustte. Jezus zei: “Wie in de Zoon gelooft heeft eeuwig leven, wie de Zoon niet wil gehoorzamen … Gods toorn blijft op hem rusten” (Johannes 3:36). Toorn blijft op ons rusten zolang er geen geloof in Jezus is. Paulus stelt dat als volgt: “Eens leefden wij allen net als zij … en stonden van nature bloot aan Gods toorn” (Efeziërs 2:3). Mijn eigen natuur zorgde ervoor dat ik de toorn had verdiend.

Mijn bestemming was het ondergaan van het “vlammend vuur” en “straft Hij hen die … geen gehoor geven aan het evangelie van onze Heer Jezus … Hun straf zal de eeuwige ondergang zijn” (2 Thessalonicenzen 1:8-9). Ik was geen zoon van God. God was niet mijn Vader. Hij was mijn rechter en beul. Ik was een van “hen die God ongehoorzaam zijn” (Efeziërs 2:2). Ik was dood door overtredingen en zonde. En de straf van mijn Rechter was duidelijk en angstaanjagend: “Want wie God ongehoorzaam is, wordt getroffen door zijn toorn” (Efeziërs 5:6).

Er was voor mij maar één hoop – dat de oneindige wijsheid van God zorgt voor een mogelijkheid dat de liefde van God de toorn van God bedaart zodat ik een zoon van God kan worden.

Dat is precies wat er gebeurde, en daarover zal ik voor altijd zingen. Nadat hij zei dat ik van nature een kind des toorns ben, zei Paulus: “Maar omdat God zo barmhartig is en de liefde die Hij voor ons heeft opgevat zo groot, heeft Hij ons, terwijl wij allen dood waren door onze zonden, samen met Christus levend gemaakt” (Efeziërs 2:4-5). “Maar toen de bestemde tijd gekomen was, zond God zijn Zoon … om ons, die aan de wet onderworpen waren, vrij te kopen opdat wij als kind aangenomen zouden worden.³” God zond zijn Zoon om mij te redden van zijn toorn en mij tot zijn kind te maken.

Hoe deed hij dat? Hij deed dat op de manier die Steve Chalke vol laster “kosmisch kindermisbruik” noemt. Gods Zoon droeg Gods vloek in mijn plaats. “Christus heeft ons vrijgekocht van de vloek van de wet door voor ons vervloekt te worden, want er staat geschreven: ‘Vervloekt is ieder mens die aan een paal hangt.’” (Galaten 3:13). Als mensen in de 21e eeuw deze grootste daad van liefde “moreel twijfelachtig en een hoge drempel voor het geloof” vinden, was het niet anders in Paulus’ dagen: “Maar wij verkondigen een gekruisigde Christus, voor Joden aanstootgevend en voor de andere volken dwaas” (1 Korintiërs 1:23).

Maar voor hen die geroepen zijn door God en geloven in Jezus, is dit “Gods kracht en wijsheid” (1 Korintiërs 1:24). Dit is mijn leven. Dit is de enige manier waarop God mijn Vader kon worden. Nu zijn toorn niet langer op mij rust (Johannes 3:36), heeft hij de Geest om Gods kinderen te worden, gezonden, en die stroomt in mijn hart dat roept: Abba, Vader (Romeinen 8:15). Daarom bid ik: “Dat u weet, hemelse vader, dat ik u dank met heel mijn hart en dat ik uw liefde voor mij afmeet aan de omvang van de toorn die ik verdiende en het wonder van uw genade door Christus in mijn plaats te stellen.”

---

Noot van de vertaler

¹ Bijbelteksten zijn geciteerd uit de Nieuwe Bijbelvertaling van 2021 (NBV21)

² Originele titel: The Lost Message of Jesus

³ Galaten 4:4-5