5 signalen dat u aan zelfverheerlijking doet

Uit Bijbelse Boeken en Preken

---

Huidige versie van 22 jun 2023 om 19:32

Het is belangrijk om te herkennen wat zelfverheerlijking doet met uzelf en uw evangelische dienst. Moge God deze lijst gebruiken om u diagnostische wijsheid te geven. Moge hij het aanwenden om uw hart aan de kaak te stellen en de koers van uw dienst te wijzigen.

Zelfverheerlijking zorgt ervoor dat u:

1. Publiekelijk showt wat privé hoort te blijven

De farizeeërs leven voor ons als een primair voorbeeld. Want ze zagen hun levens als iets grandioos en wanneer de mensen keken demonstreerden ze graag die grandeur. Des te meer u denkt het gemaakt te hebben en des te minder u vindt dat u elke dag reddende genade nodig heeft, des te meer zult u geneigd zijn tot zelfreferentie en eigen roem. Omdat u aandacht geeft aan zelfverheerlijking, probeert u nog meer glorie te krijgen ook wanneer u zich daarvan niet bewust bent. U bent geneigd om mensen persoonlijke verhalen te vertellen die u als held naar voren brengen. U zult manieren vinden om bij openbare gelegenheden te praten over privé-geloofsdaden. Omdat u denkt dat u het waard bent om vereerd te worden, zult u de verering door anderen zoeken via manieren om uzelf als “goddelijk” neer te zetten.

Ik weet dat de meeste evangelisten die deze column lezen, denken dat ze dat nooit zullen doen. Maar ik ben ervan overtuigd dat er in het pastoraal werk veel meer “oprechtheid geshowd” wordt dan we geneigd zijn te denken. Dat is een van de redenen waarom ik pastorale conferenties, overleggen in de pastorie, algemene vergaderingen en oprichtingsbijeenkomsten voor kerspelen en kerken soms ongemakkelijk vind. Na een zitting kunnen aan tafel deze bijeenkomsten ontaarden in een “potje ver spugen” tussen pastorale diensten waarbij we verleid worden om niet helemaal eerlijk te zijn over wat er werkelijk gaande is in onze harten en in ons werk. Na viering van de glorie van de evangelische genade is er veel te veel eigen roem van mensen die meer applaus nodig lijken te hebben dan ze verdienen.

2. Teveel doet aan zelfreferentie

We kennen het allemaal, ieder van ons heeft het wel eens gezien, wij allen vinden het ongemakkelijk en we hebben het allemaal zelf wel eens gedaan. Hoogmoedige mensen zijn geneigd veel over zichzelf te praten. Hoogmoedige mensen geven hun mening de voorkeur boven die van anderen. Hoogmoedige mensen denken dat hun verhalen interessanter en meer betrokken zijn dan andere. Hoogmoedige mensen denken dat ze meer weten en begrijpen dan anderen. Hoogmoedige mensen denken het recht te hebben dat mensen naar hen luisteren. Hoogmoedige mensen, omdat ze vooral trots zijn op wat ze weten en wat ze gedaan hebben, praten veel over die twee dingen. Hoogmoedige mensen hebben het niet over zwakheden. Hoogmoedige mensen praten niet over mislukkingen. Hoogmoedige mensen geven niet toe dat ze zondigen. Dus hoogmoedige mensen zijn beter in het werpen van het spotlicht op zichzelf dan in het laten schijnen van het licht van hun verhalen en meningen op Gods glorieuze en uiterst onverdiende genade.

3. Praat wanneer u zou moeten zwijgen

Wanneer u denkt het gemaakt te hebben, bent u zeer trots op en overtuigd van uw meningen. U vertrouwt op uw meningen en dus bent u minder dan u zou moeten zijn, geïnteresseerd in de meningen van anderen. U zult ernaar geneigd zijn om uw gedachten, gezichts- en standpunten te willen laten scoren in welke vergadering of discussie dan ook. Dat betekent dat het u veel gemakkelijker af gaat dan zou moeten om een vergadering te domineren met uw praat. U zult niet inzien dat in een veelheid aan raad wijsheid ligt. U zult de essentiële dienst van het lichaam van Christus in uw leven niet herkennen. U zult uw vooroordelen en spirituele blindheid niet herkennen. Daarom komt u niet naar formele of informele ontmoetingen met een persoonlijk gevoel datgene nodig te hebben wat anderen hebben te bieden, en u zult het gesprek meer domineren dan u zou moeten.

4. Zwijgt wanneer u zou moeten spreken

Eigen roem kan evengoed de andere kant op gaan. Leiders die te zelfverzekerd zijn en die zonder het zelf door te hebben, aan zichzelf toerekenen wat alleen dankzij genade kan worden bereikt, zien vergaderingen vaak als tijdverspilling. Omdat ze hoogmoedig zijn, zijn ze te onafhankelijk, dus is er de neiging om vergaderingen te zien als een irritante en nutteloze onderbreking van een toch al overbelaste evangelische agenda. Op grond daarvan zullen ze of vergaderingen afblazen of de vergadering accepteren maar proberen deze zo spoedig mogelijk tot een einde te brengen. Dus brengen ze hun ideeën niet in ter beschouwing en evaluatie want eerlijk gezegd denken ze dat ze dat niet nodig hebben. En als hun ideeën op tafel liggen en besproken worden, mengen ze zich niet in het debat want ze denken dat wat ze vinden of voorstellen eenvoudigweg niet verdedigd hoeft te worden. Eigen roem zorgt ervoor dat u praat wanneer u moet zwijgen en geen aandrang tot spreken voelt wanneer u wel zou moeten.

5. Teveel hecht aan wat mensen van u vinden

Wanneer u bent gaan denken dat u heel wat bent, wilt u dat mensen erkennen dat u heel wat bent. Ook dat ziet u terug bij de Farizeeërs: persoonlijke beoordeling vol eigen roem leidt altijd tot gedrag dat op zoek is naar eer. Mensen die denken dat ze het gemaakt hebben, kunnen te bewust worden van andermans reactie op hen. Omdat u uiterst alert bent, loerend naar de manier waarop mensen reageren op uw dienst, beseft u waarschijnlijk niet eens hoe u dingen doet om eer voor uzelf op te roepen.

Triest. Vaak voeren wij de dienst van het evangelie van Jezus Christus uit ten behoeve van onze eigen roem, niet voor de glorie van Christus of de verlossing van de mensen die u onder uw hoede heeft. Dat heb ik ook gedaan. Tijdens de voorbereiding van een preek, dacht ik dat een bepaald punt op een bepaalde manier inbrengen, ervoor zou zorgen dat een criticus over de streep zou worden getrokken, en ik lette op de reacties van bepaalde mensen terwijl ik preekte. Op die momenten, tijdens de prediking en de voorbereiding van de preek, verzaakte ik mijn roep als ambassadeur van de eeuwige glorie van een ander ten gunste van mijn verwerving van tijdelijke glorie van mensen.

Volgende week zullen we kijken naar vijf andere signalen die erop duiden dat het najagen van eigen roem vorm geeft aan uw evangelische dienst.