Olympische Spiritualiteit, Deel 2

Uit Bijbelse Boeken en Preken

Hoe Zullen We Dan Lopen?

1 Korinthe 9:23-27

En dit doe ik ter wille van het Evangelie, opdat ik daarvan ook zelf deelgenoot zou worden.

Weet u niet dat zij die in de renbaan lopen, allen wel lopen, maar dat slechts één de prijs ontvangt? Loop dan zo dat u die verkrijgt. En iedereen die aan een wedstrijd deelneemt, beheerst zich in alles. Zij nu doen dat om een vergankelijke krans te ontvangen, maar wij om een onvergankelijke te ontvangen. Ik loop daarom niet zonder duidelijk doel en ik vecht zó met de vuist dat ik niet maar wat in de lucht sla. Maar ik oefen mijn lichaam op harde wijze en maak het dienstbaar, opdat ik niet misschien, na anderen gepredikt te hebben, zelf verwerpelijk word.

Wat we vorige week in deze tekst zagen, was dat men het Christelijk leven moet zien als een wedloop en als een gevecht. Het is als hardlopen en boksen. Nog belangrijker, we zagen dat de manier waarop we lopen en vechten het verschil maakt of wij deelgenoot worden van het evangelie (v.23: vgl Rom 1:16), of wij de prijs grijpen van de hemelse roeping van God in Christus Jezus (v.24; vgl Phil 3:14), of wij de krans van gerechtigheid en leven verkrijgen (v.25; vgl 2 Tim 4:7-8) en of wij gediskwalificeerd worden van de wedloop (v.27; vgl 2 Kor 13:5).

Inhoud 1 Eeuwig Leven Hangt af van de Manier waarop Wij Lopen 2 Lopen om te Verkrijgen Omdat Wij Verkregen Zijn 3 Ons Lopen Staat aan de Basis van Gods Werk 4 Hoe Zouden Wij moeten Lopen? 5 Enorme Betekenis voor de Missie van de Gemeente

Eeuwig Leven Hangt af van de Manier waarop Wij Lopen

Met andere woorden, het leven is geen spel zonder blijvende gevolgen. De manier waarop wij leven , heeft eeuwigdurende gevolgen. Het leven is een proefterrein waarop we bewijzen wie we zijn, wie wij vertrouwen en wat wij koesteren. Eeuwig leven, de hemelse roeping van God, de krans van rechtvaardigheid – dit alles hangt af van wat ons leven zegt over wie we zijn, wie we vertrouwen en waar wij van houden.

Vergis je niet! Het leven is niet een plek om God of wie dan ook te bewijzen hoe sterk we zijn. Het leven is een plek om te bewijzen op wiens kracht u vertrouwt – op mensen of op God. Het leven is geen plek om te bewijzen hoe u met de kracht van uw intelligentie de waarheid kunt weten. Het is een plek voor het bewijs van de kracht van Gods genade om de waarheid aan te tonen (Math 16:17). Het leven is geen gebied om met de kracht van onze wil te demonstreren dat wij goede keuzes kunnen maken. Het is een gebied om te laten zien hoe de schoonheid van Christus ons gevangen neemt en ons dringt de keuze te maken om voor Zijn eer te lopen.

De wedloop van het leven heeft eeuwigdurende gevolgen, niet omdat wij door werken gered worden maar omdat Christus ons van dode werken heeft verlost zodat wij de levende en ware God met Olympische hartstocht kunnen dienen. (Hebr 9:14). De wedloop van het leven heeft eeuwigdurende gevolgen, niet omdat genade teniet gedaan wordt door de manier waarop wij lopen maar omdat de genade wordt bevestigd door hoe wij lopen.

“Maar door de genade van God ben ik wat ik ben, en Zijn genade voor mij was niet vergeefs. Integendeel, ik spande mij meer in [Ik liep , Ik vocht] dan allen; niet ik echter, maar de genade van God, die met mij is. (1 Kor 15:10). Het lopen van Paulus deed het doel van de genade niet teniet; het bevestigde de kracht van genade.

Eeuwig leven hangt af van de manier waarop we lopen en de manier waarop we vechten, niet omdat verlossing gebaseerd is op verdiensten maar omdat geloof zonder werken dood is (Jakobus 2:26). Het leven is een proefterrein voor geloof dat levend is of dood – een proefterrein voor Hem op wie wij vertrouwen.

Lopen om te Verkrijgen Omdat Wij Verkregen Zijn

Laat ik dit volkomen duidelijk maken op de manier waarop Paulus in Phlippenzen 3:12 zijn wedloop beschrijft. Dit is uiterst cruciaal voor de wijze waarop u loopt voor de prijs van de hemelse roeping van God. Hier maakt Paulus het verband duidelijk tussen lopen teneinde te verkrijgen (maakt het leven moeilijk) en lopen omdat wij verkregen zijn (waarborgt het leven).

Niet dat ik het al heb verkregen [de opstanding], of al volmaakt ben geworden, maar ik druk door zodat ik datgene de hand kan leggen op datgene waarvoor ook op mij door Jezus Christus de hand was gelegd.

Dit is uiterst uniek aan de manier waarop een Christelijke atleet de wedloop loopt: wij lopen niet alsof wij Jezus als Rechter aan het einde zien, Die ons alleen maar zorgvuldig gadeslaat terwijl wij slechts op onze eigen kracht vertrouwen; maar we lopen als zij die reeds door Jezus zijn binnengehaald voor de prijs. We lopen om de prijs te behalen in het krachtige besef dat we reeds binnengehaald zijn voor de prijs

Hebreeën 12:2-3 zegt het als volgt:

Laten wij met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt, terwijl wij het oog gericht houden op Jezus [in welke zin?], als Leidsman en Voleinder van het geloof [ als Een Die aan de wedloop meedoet, en de wedloop van het geloof tot stand brengt en afmaakt]. Hij heeft om de vreugde die voor Hem lag, het kruis verdragen en de schande veracht en zit nu aan de rechterhand van God.

Met andere woorden, we lopen om het eeuwige leven te krijgen (1 Tim 6:12) omdat we al voor het eeuwige leven zijn verkregen. En dat we ervoor lopen, is het bewijs dat we ervoor zijn verkregen.

Ons Lopen Staat aan de Basis van Gods Werk

Denk aan alle boodschappen van afgelopen voorjaar over “the foundations of full assurance” (de fundamenten van volledige zekerheid). Wij zijn door Gods soevereiniteit uitverkoren vóór de grondlegging van de wereld (Efeze 1:4). Wij zijn voorbestemd om als Zijn kinderen aangenomen te worden (Efeze 1:5). Wij zijn verkregen door de verzoenende dood van Zijn Zoon terwijl wij nog zondaars waren (Romeinen 5:6-10). Wij zijn verkregen door wedergeboorte en door roeping (1 Kor 1:24; 1 Joh 5:1). Wij zijn verkregen door inwoning, door verzegeling met de Heilige Geest (Efeze 1:13; 4:30).

Op grond van dit machtige werk van God in Christus om ons te verkrijgen los van elk initiatief van onze kant, zegt Paulus nu hier in 1Kor 9:24, “Loop dan zo dat u de prijs verkrijgt”, namelijk, de prijs waarvoor u bent verkregen. God heeft u niet gered om op uw plaats te blijven zitten. God heeft u niet gered om op het spoor te blijven liggen. God heeft u niet gered om op de rand van het zwembad te zitten met uw voeten in het water. God heeft u gered om uzelf te wijden aan de eer van Zijn Zoon (Phil 1:20). “U bent niet van uzelf. U bent duur gekocht. Verheerlijk God in uw lichaam.” Waar het bij de verlossing omgaat, is dat wij de heerlijkheid van God zichtbaar maken in de wereld.

Daar gaat deze tekst over; zo te lopen en vechten dat God wordt verheerlijkt – laten zien dat Hij echt is en waardig en kostbaar en machtig en zuiver en liefdevol en heilig en verzadigend. Lopen en vechten hebben alles te maken met de openbaring van wie Christus is voor ons en wie wij in Hem zijn en hoe kostbaar de prijs van eeuwig leven met Hem voor ons is.

Hoe Zouden Wij moeten Lopen?

Laten we nu kort ingaan op hoe we zouden moeten lopen?

De Manier Waarop de Winnaar Loopt

Ten eerste, zegt Paulus in vers 24: “Weet u niet dat zij die in de renbaan lopen, allen wel lopen, maar dat slechts één de prijs ontvangt? Loop dan zo dat u die verkrijgt. “

Het punt hier is niet dat slechts één Christen de prijs van de hemelse roeping wint. In feite is een van de regels bij de Christelijke wedloop dat u anderen moet helpen om de eindstreep te halen (Hebr 3:13). De wedloop is een gemeenschappelijk project. Het gaat er niet om dat slechts een persoon wint. Waar het om gaat is: loop zoals de winnaar loopt.

Hoe loopt de winnaar? Hij loopt hard. Hij geeft alles in de wedloop. Elders zegt Paulus, “Laat uw enthousiasme niet bekoelen, maar laat u aanvuren door de Geest en dien de Heer” (Rom 12:11). Zo moeten wij lopen in onze dienst voor Christus: enthousiast en hartstochtelijk in de Geest. Niet lui of passief of traag of ongeïnteresseerd.

Met Al Onze Kracht

Toen Jonathan Edwards 270 jaar geleden student was aan de universiteit van Yale schreef hij 70 resoluties die hem ertoe zouden aanzetten zijn wedloop te lopen. Een daarvan is in de geest van vers 24. Hij schreef: “Vastbesloten: mijn leven uit alle macht te leven terwijl ik leef.” ”Uit alle macht.” Het is de praktische uitwerking of het grote gebod: “Heb de Heer lief met geheel uw hart, met geheel uw ziel en met geheel uw kracht en met geheel uw verstand.” “Doe wat je hand te doen vindt. Doe het met volle inzet” (Pred 9:10).

In het Nieuwe Testament wordt dit op vele manieren gezegd: “Doe alle moeite om door de smalle deur naar binnen te gaan”(Lukas 13:24). “Doe moeite voor voedsel dat niet vergaat en eeuwig leven geeft” (Joh 6: 27). “Wees standvastig, onwankelbaar, altijd overvloedig in het werk van de Heer” (1Kor 15:58). “En laten wij niet moe worden goed te doen, want te zijner tijd zullen wij oogsten, als wij het niet opgeven.” (Gal 6:9). “En buit de geschikte tijd uit, omdat de dagen vol kwaad zijn” (Ef 5:16). “Werk aan uw eigen zaligheid met vrees en beven” (Fil 2:12). “Hij heeft Zichzelf voor ons gegeven, opdat Hij ons zou vrijkopen van alle wetteloosheid en voor Zichzelf een eigen volk zou reinigen, ijverig in goede werken” (Titus 2:14). “Blijf dezelfde inzet tonen, tot volle zekerheid van de hoop, tot het einde toe” (Hebr 6:11). “Heb elkaar dan vurig lief met een rein hart”(1 Petr 1:22).

Streef ernaar, doe moeite, wees overvloedig, wees ijverig, wees oprecht. Loop zoals de winnaar loopt. Leg halfslachtigheid en luiheid en lauwheid af. Christus heeft u uitgerekend hiervoor verkregen. U doet het niet vanuit eigen kracht. U streeft ernaar, doet moeite, bent overvloedig en hebt lief in de kracht die Hij u geeft zodat Hij in alles verheerlijkt wordt (1 Petr 4:11).

Ik denk dat dit de essentie is van vers 24. Het is een roep om Christelijke ijver. Vervolgens beschrijft Paulus duidelijk hoe een winnaar zich in conditie houdt voor de wedloop.

Met door de Geest Doorwrochte Zelfbeheersing

Vers 25: “En iedereen die aan een wedstrijd deelneemt, beheerst zich in alles. Zij nu doen dat om een vergankelijke krans te ontvangen, maar wij om een onvergankelijke te ontvangen.”

In Galaten 5:22 zegt Paulus dat deze discipline van zelfbeheersing de vrucht is van de Heilige Geest. Dus “zelfbeheersing “ is uiteindelijk niet beheersing door het eigen ik maar door de Geest. Wij ervaren dit meestal als beheersing door onze eigen wil, maar het is eigenlijk God Die in ons tot Zijn eigen vreugde het willen en werken teweegbrengt (Fil 2:13). De geestelijke kracht van zelfbeheersing doet zich voor wanneer wij de belofte van Gods Woord geloven dat er grotere vreugde zal komen door zelfverloochening en wanneer wij erop vertrouwen dat de Geest van God ons kracht zal geven en wanneer wij de heerlijkheid van God zoeken als resultaat van onze overwinning.

Wat Paulus hier zegt, is dat er impulsen zijn die wij moeten bedwingen als wij als winnaar willen lopen en de krans van rechtvaardigheid willen ontvangen. De impulsen die wij moeten bedwingen zijn de impulsen om dingen te doen die onze ijver voor God verslappen: onze vurigheid in gebed, onze honger naar het Woord, ons verlangen lief te hebben, onze passie voor heiligheid.

De serieuze atleet vraagt niet om er slechts mee door te kunnen in zijn training. Hij vraagt wat de maximale prestatie zal opleveren. Dus vraagt de volwassen Christen, wat zal mij het bruikbaarst maken voor het Koninkrijk? Wat zal mijn enthousiasme voor God het beste opwekken? Wat zal mijn ijver in het gebed intensiveren? Wat zal mijn honger naar Gods Woord nog meer prikkelen? Wat zal mijn verlangen om lief te hebben versterken? Wat zal de vlammen van mijn passie voor heiligheid aanwakkeren?

En dan schenkt de Christen aandacht aan alle impulsen en alle gewoontes en gebruiken in zijn leven die zijn ijver voor God en zijn vreugde in het geloof verslappen en hij neemt zich voor die te bedwingen en uit zijn leven weg te doen.

De Onverbiddelijkheid van Deze Zelfbeheersing

Paulus maakt de onverbiddelijkheid van deze zelfbeheersing kenbaar in de verzen 26 en 27. Hiermee kon hij nauwelijks meer uit de pas lopen met het huidige leven in Amerika. “………… ik vecht zó met de vuist dat ik niet maar wat in de lucht sla. Maar ik oefen mijn lichaam op harde wijze en maak het dienstbaar.” Het lichaam is op zichzelf niet slecht. God heeft het geschapen. En het zal uit de dood opstaan en voor eeuwig bestaan. Het lichaam is echter de basis voor zondige activiteiten en de zonde gebruikt het om aanleiding te geven tot veel impulsen die verwoestend zijn voor het geestelijk leven.

Daarom zegt Paulus dat het oefenen van zelfbeheersing voor hem is als boksen en de vijand die aangepakt moet worden, is het lichaam en als hij uithaalt, mist hij niet en slaat niet zomaar wat in de lucht. Hij oefent zijn lichaam op harde wijze en maakt het dienstbaar. Hij wil niet overmeesterd worden door de begeerten en impulsen en hunkering en futloosheid van het lichaam. “Het lichaam is voor de Heere” (1Kor 6:13). Paulus wil dus dat zijn lichaam de Heer dient.

Dit geeft precies de gedachte van Jezus weer als Hij zegt, “Als dan uw rechteroog u doet struikelen, ruk het uit en werp het van u weg. Of als uw rechterhand u doet struikelen, hak hem af en werp hem van u weg, want het is beter voor u dat een van uw lichaamsdelen te gronde gaat en niet heel uw lichaam in de hel geworpen wordt” (Matteus 5:29-30). Paulus zegt, het is beter mijn lichaam af te beulen tot overgave dan gediskwalificeerd te worden van de wedloop.

Nu zal het uitsteken van het oog het niet winnen van de begeerte en zal het afhakken van de hand het niet winnen van diefstal of aanranding. Het punt is: vecht tegen deze impulsen met dit soort ijver. Jezus en Paulus bedoelen allebei: er zijn impulsen die men ter dood moet brengen. En de strijd om ze ter dood te brengen, is te vergelijken met een bokswedstrijd waarin men rechtstreeks uithaalt naar het gezicht.

Enorme Betekenis voor de Missie van de Gemeente

Dit alles is nu van enorme betekenis voor de missie van deze gemeente en uw aandeel daarin. Er zijn dagen van lijden in het vooruitzicht voor de belijdende kerk in Amerika. De prijs van trouw aan het Woord van God in een vijandige maatschappij en een wereldse kerk wordt vrijwel dagelijks hoger. En dat niet alleen, de prijs voor het brengen van de liefde van Christus naar de onbereikbare mensen in de wereld te midden van eeuwen van Satanische duisternis zal niet zonder vervolging en martelaarschap behaald worden.

En een ding staat vast: het menselijk lichaam zal NEE zeggen tegen dit lijden. Het lichaam zal zeggen, “Ik wil deze prijs niet betalen!” Stelt u zich Paulus voor die op het punt staat een vijandige stad binnen te gaan om het evangelie te brengen. Hij heeft al vier keer 39 zweepslagen gehad tijdens zijn bediening. Hij weet dat het nogmaals kan gebeuren. Voor een moment aarzelt hij in zijn wedloop wanneer zijn lichaam zegt, “NEE, Ik ga niet. Het is dwaasheid om te gaan, het doet teveel pijn. Nee!”

Dan roept Paulus de belofte in herinnering dat hij die zijn leven omwille van Christus verliest, het zal vinden. Hij roept tot de Heilige Geest om hulp. Hij denkt aan de heerlijkheid van God bij de verlossing van verloren zondaren. En hij draait zich als het ware om en slaat zijn lichaam recht in het gezicht en zegt, “Wees stil jij en onderwerp je nu als een instrument van gerechtigheid. Je gaat ernaartoe voor Christus en voor Zijn Koninkrijk.”

Hetzelfde geldt op een lager niveau voor de manier waarop wij voor elkaar zorgen in deze gemeente. We zullen elkaar niet liefhebben zoals Christus van ons hield totdat we leren ons lichaam af te beulen zoals Hij dat deed in de Hof van Getsemane. Zijn lichaam riep uit, “NEE, Ik wil niet gekruisigd worden!” En Jezus worstelde met Zijn lichaam tot het punt dat er bloed van Zijn gezicht afdroop. En Hij maakte Zijn lichaam tot een dienstknecht van liefde.

Tenzij we die vorm van zelfverloochening leren, in deze tijd van zelfgenoegzaamheid, zullen we wegdrijven van de pijnlijke weg van liefde en weg van de kostbare weg van gehoorzaamheid aan de bediening en zal God ons voorbijgaan op Zijn weg naar triomf in de wereld.

Als wij echter onze ogen gericht houden op de prijs, als wij ons verlustigen in de waarheid dat Christus ons reeds heeft verkregen door Zijn eigen bloed, als wij vertrouwen op de belofte van Zijn hulp en Zijn voortdurende genade, dan zullen wij met kracht lopen op het pad van liefde. De missie zal voltooid worden en mensen zullen onze goede werken zien en eer geven aan onze Vader Die in de hemel is.