Kleine Groepen Waarom?/Maak Het Jouw Groep!

Uit Bijbelse Boeken en Preken

We beginnen met een verhaal over twee auto’s: een oude Renault Espace en een spiksplinternieuwe BMW. Het afgelopen jaar heb ik in beide auto's gereden, maar ik behandelde ze nogal verschillend.

De Espace minibus zag er uit alsof hij gebruikt was door een tweederangs kinderdagverblijf. Er zaten voetafdrukken op de bekleding en neusafdrukken op het raam. Op de vloer lagen kruimels, eikels, steentjes, kauwgom en papiertjes en andere verzamelobjecten vulden de bekerhouders. In de spleet tussen de stoelen vond ik een ruime verzameling aan archeologische attributen. En afgaand op de geur in de auto, hadden waarschijnlijk alle ramen opengestaan tijdens een serie heftige onweersbuien.

Het was een door en door gebruikte auto.

De BMW aan de andere kant leek, vlak voordat ik achter het stuur kroop, net uit de fabriek gerold te zijn. De vloeren waren niet plakkerig door gemorste frisdrank. De achteruitkijkspiegel was er niet drie keer afgereden en weer aangeplakt. De matten waren niet doordrenkt met een of andere motorvloeistof. De reukmeter was niet doorgeslagen. En de nieuwe lederen bekleding - valt het alleen mannen op? - rook niet naar overrijpe bananen, wagenziekte of andere geuren van een gezinsauto.

Het was een prachtige auto... maar het was een huurauto en zo behandelde ik hem ook. Ik gooide hem vol met goedkope benzine, trok hard op en stond vol op de rem. Ik waste hem niet, stofzuigde hem niet en ververste de olie niet. En, tegen de tijd dat ik hem terugbracht naar de garage waren de vloermatten helemaal besmeurd met modder en zand.

Mijn Renault Espace is niet om aan te zien, maar hij is wel van mij (en hij is afbetaald!). Ik was hem, ververs de olie, controleer de bandenspanning en zuig hem uit als de laag koekkruimels te dik wordt. Vanochtend heb ik hem bij de garage gebracht in de hoop dat de vakkundige mensen daar een spatbord kunnen uitdeuken. Mijn voertuig ziet er erger uit dan ooit, maar hij is van mij. De huurauto niet. En dat verklaart waarom ik een oud minibusje beter behandel dan de pepermuntfrisse BMW.

Het verschil is eigendom. Eigenaar zijn beïnvloedt niet alleen de manier waarop we omgaan met onze auto, huis en oprijlaan, maar het bepaalt ook hoe veel - of hoe weinig - wij in onze kleine groep investeren. Zie je jouw groep als jouw groep? Zijn de groep en de visie van jou? Of huur je gewoon een stoel op donderdagavond? Normaal hoef ik hier als groepsleider niet over na te denken. Natuurlijk ben ik de eigenaar. Ik word geacht het voorbeeld te geven tijdens de aanbidding, het gebed, de discussies en in het samen zijn. Als ik gewoon kom opdagen en glimlach, is er een grote kans dat de bijeenkomst een flop wordt (ook al is God genadig en spaart Hij zelfs de meest incompetente leider). De afgelopen tijd heeft mijn vriend Jim de discussies geleid. Voor hem was dit een geweldige kans om te groeien in leiderschap... en voor mij een geweldige kans om mijn luiheid te verfijnen. Opeens lijkt het niet zo belangrijk meer dat ik het boek van tevoren bestudeer. Ik voel geen druk meer om de vragen te bedenken die de praktische toepassing duidelijk maken. Gedurende dit seizoen moet Jim onderscheiden waar de Geest onze discussies heen leidt en niet ik. En raad eens wie 30 minuten van tevoren snel het materiaal doorleest? Juist. Daardoor verwaarloos ik niet alleen mezelf, maar haal ik ook nog eens het niveau van mijn bijdrage aan de gesprekken omlaag.

Als jij jezelf ziet als de eigenaar van de kleine groep, zul je jou taken serieus oppakken. Je komt op tijd. Je werkt aan het succes van de groep. Maar als je alleen maar een ruimte huurt, zul je niet gemotiveerd zijn om jezelf te investeren. Zo lang het gaat, doe je mee, maar als de groep een probleem tegenkomt of onderhoud nodig heeft, ga je misschien liever op zoek naar een nieuwe groep in plaats van onder de motorkap te kruipen en te helpen repareren.

Je groep is misschien geen BMW. Misschien lijkt hij meer op een Ford Escort uit 1986 met afgesleten banden en een lekke radiator. Maar ze is van jou! En jij bent ook verantwoordelijk voor het onderhoud. Lees de woorden van Paulus aan de gemeente van Efeze eens goed: “Vanuit dat hoofd krijgt het lichaam samenhang en wordt het ondersteund en bijeengehouden door alle gewrichtsbanden. Ieder deel draagt naar vermogen bij tot de groei van het lichaam, dat zo zichzelf opbouwt door de liefde.” (Efeze 4:16)

Een kleine groep is niet van de leider. Ze is van God en van iedereen die deel uitmaakt van de kleine groep. Elk lid is er even verantwoordelijk voor dat de groep God de eer geeft. Tenzij God je naar een andere groep roept, heb je het voorrecht om deze groep zo goed mogelijk draaiende te houden.

IEDEREEN DRAAGT ZIJN STEENTJE BIJ

Mijn buurman heeft de mooiste tuin van de buurt. Hij woont er al meer dan 30 jaar en nu hij met pensioen is, besteedt hij veel tijd aan het opknappen van zijn huis. De man die aan de overkant woont, is weer een heel ander verhaal. Als de auto van zijn vrouw de oprit blokkeert, dan rijdt hij simpelweg met zijn truck over het gras. De diepe bandensporen in de tuin kunnen hem niets schelen. Waarom? Omdat hij het huis huurt en weet dat hij op een dag weer weggaat. Iemand anders zal dan het gras weer in moeten zaaien, dat is niet zijn zaak.

In een kleine groep heeft iedereen een taak. Daarom hebben de voorgangers in mijn kerk een ‘taakomschrijving voor kleine groepleden’ gemaakt (zie enkele pagina’s verder). Daarin staat wat er verwacht wordt van iedereen. Als je het leest, zal je opvallen dat er een hoge mate van eigendomsrecht is.

Heb jij je ooit gerealiseerd hoe groot je taak is? Het is van cruciaal belang! “Geen enkel lid van de kerk zou geïsoleerd of niet-betrokken moeten zijn”, schrijft Brent Detwiler, “alleen door jouw enthousiaste betrokkenheid zal de kerk in staat zijn om alles te doen waarvoor God jou geroepen heeft.”

WAT MAAKT EEN GROEP SUCCESVOL?

Stel je voor dat professor Ouweneel onderwijs geeft in je kleine groep, Darlene Zschech de aanbidding leidt en moeder Theresa het praktische werk coördineert. Zou dat niet fantastisch zijn? Kun jij je voorstellen wat je allemaal met je kleine groep zou kunnen bereiken? Toch denk ik dat de groep bijna zeker zou falen. Want in de schaduw van zulke getalenteerde leiders zou je in de verleiding komen om het echte werk aan de ‘experts’ over te laten en je eigen verantwoordelijkheid te negeren. En kleine groepen kunnen niet slagen als niet de hele groep samenwerkt.

Er zijn geen bijzonder getalenteerde leiders nodig voor een geweldige groep, maar er zijn wel mannen en vrouwen nodig die toegewijd zijn aan het toepassen van het Woord, het vormen van een gemeenschap, het dienen van hun kerk en het verspreiden van het Evangelie.

Petrus geeft de essentie van christelijke gemeenschap - en van kleine groepen - als volgt weer:

“Het einde van alles is nabij. Kom daarom tot bezinning en wees helder van geest, zodat u kunt bidden. Heb elkaar vóór alles innig lief, want liefde bedekt tal van zonden.

Wees gastvrij voor elkaar, zonder te klagen. Laat ieder van u de gave die hij van God gekregen heeft, gebruiken om de anderen daarmee te helpen, zoals het goede beheerders van Gods veelsoortige gaven betaamt.” (1 Petrus 4:7-10)

Ruim zeven jaar heb ik het voorrecht gehad om een groep te leiden die leeft volgens de principes van dit gedeelte. Deze mannen en vrouwen hebben de discipline om te bidden. Ze houden veel van elkaar. Ze zijn gul en gastvrij. En bovenal dienen ze elkaar met de gaven en genade die ze van God gekregen hebben. Ze zijn niet volmaakt, nee, we hebben allemaal nog genoeg mogelijkheden om te groeien. Maar door hun trouwe en creatieve manier van dienen in de kerk en de samenleving, aanbidden ze God.

Je kleinegroepleider zal waarschijnlijk nooit lesgeven op een Bijbelschool, je aanbiddingsleider niet zijn eigen cd uitbrengen, maar in Gods ogen kan je groep een groot succes zijn. Nu volgt hoe je dat kunt bereiken.

Honger naar God. De grootste bijdrage die je aan een groep kunt leveren is je eigen gepassioneerd najagen van God. En wel om twee redenen.

Terwijl je ijverig Gods Woord bestudeert, bidt, aanbidt, zonden belijdt, getuigt aan nietchristenen en de verschillende aspecten van een gezond christelijk geloof onderhoudt, zal je ijver de hele groep beïnvloeden. Jouw passie zal anderen aansporen tot “liefde en goede daden”(Hebreeën 10:24). Besef je dat je met jouw voorbeeld meer kunt bereiken dan een hele maand onderwijs en aansporingen? Jij bent het bewijs dat een gepassioneerd leven mogelijk is... en niet alleen voor leiders.

Ten tweede, terwijl je op zoek bent naar meer van God, zal Hij zichzelf aan jou openbaren. Hij geeft je nieuwe inzichten over Zijn liefde of meer begrip van Zijn heiligheid. Maar deze zegeningen zijn niet voor jou alleen.