Bestrijden van het ongeloof van de ongeduld

Uit Bijbelse Boeken en Preken

Jesaja 30:1-5^[1]

Wee jullie, koppige kinderen – spreekt de HEER -,
die plannen uitvoeren tegen mijn wil,
verdragen sluiten tegen mijn zin
en zo zonde op zonde stapelen;
die zonder mij te raadplegen
op weg gaan naar Egypte,
om te schuilen in de vesting van de farao
en bescherming te zoeken in de schaduw van Egypte.

De vesting van de farao zal jullie schande brengen,
de bescherming van Egyptes schaduw smaad.

Al gaan jullie leiders naar Soan,
al komen jullie gezanten tot in Chanes,
ze bereiken er helemaal niets,
want dat volk heeft niets te bieden.
Het brengt hun geen hulp of voordeel,
maar slechts schande, spot en hoon.

Op Gods plek, in Gods tempo

Ongeduld is een vorm van ongeloof. Het is wat we beginnen te voelen als we de wijsheid van Gods timing of de kwaliteit van zijn raad beginnen te betwijfelen. Het komt op in onze harten als de weg naar succes modderig wordt of bezaaid licht met rotsblokken of geblokkeerd is door een paar omgevallen bomen. De strijd tegen ongeduld kan een kleine woordenwisseling zijn over de lange rij voor de kassa. Of kan een grote strijd zijn tegen een handicap of ziekte of omstandigheid die de helft van je dromen kapot maakt.

Het tegendeel van ongeduld is niet eventjes wat frustratie negeren. Het tegendeel van ongeduld is een verdiepende en vormende, kalme bereidheid om hetzij te wachten op God op de plek van gehoorzaamheid, dan wel voort te gaan in het tempo dat hij toestaat op de weg van gehoorzaamheid – wachten op zijn plek of gaan in zijn tempo.

De strijd tegen ongeloof

Als het pad dat u vandaag wou bewandelen of uw hele levenspad is geblokkeerd of een verlaagd snelheidslimiet kent, verleidt het ongeloof van de ongeduld u in twee richtingen deels afhankelijk van uw persoonlijkheid en deels van omstandigheden:

1. Aan de ene kant verleidt het u tot opgave, eruit stappen. Als er frustraties, weerstand en moeilijkheden zijn, wil ik er niets van weten. Ik geef deze baan op, ontwijk de uitdaging, voedt dat kind niet op, blijf niet in dit huwelijk of in dit leven. Dat is één manier waarop het ongeloof van de ongeduld u verleidt. Geef op.
2. Aan de andere kant verleidt ongeduld u tot het maken van ondoordachte tegenzetten tegen de obstakels op uw weg. Het verleidt u om onstuimig, haastig, impulsief of roekeloos te zijn. Als u uw auto niet keert en huiswaarts rijdt, neemt u overhaast een verkeerd aanbevolen omleiding om het maar te winnen van het systeem.

Op welke wijze u ook tegen ongeduld moet strijden, in hoofdzaak is het een strijd tegen ongeloof en daarom is het niet alleen maar een kwestie van persoonlijkheid. De kwestie draait erom of u volgens het geloof leeft en de belofte van eeuwig leven erft. Luister naar deze verzen om aan te voelen hoe belangrijk deze strijd is:

• Lucas 21:19 – “Red je leven door standvastigheid! [geduld]”
• Romeinen 2:7 – “Aan wie het goede doet en daarin volhardt [geduld heeft], aan wie glorie, eer en onsterfelijkheid zoekt, schenkt hij het eeuwige leven.”
• Hebreeën 6:12 – “Opdat u niet traag wordt, maar navolgers bent van hen die door geloof en geduld de beloften beërven.”²

Geduld tijdens de opvolging van de wil van God is niet een optionele deugd in het Christelijk leven. En de reden dat het dat niet is, komt doordat geloof niet een optionele deugd is. Geduld tijdens goede daden is de vrucht van het geloof. En ongeduld is de vrucht van het ongeloof. Dus de strijd tegen ongeduld is een strijd tegen ongeloof. Daarom is het belangrijkste wapen het Woord van God, in het bijzonder zijn beloftes.

Hoe de psalmist streed tegen ongeduld

Voordat we kijken naar Jesaja 30 wil ik dat u deze relatie tussen de belofte van God en het geduld van de gelover in Psalm 130:5 ziet. Hoe strijdt de psalmist tegen het ongeduld in zijn hart?

Ik verwacht de HEERE,
mijn ziel verwacht Hem
en ik hoop op Zijn woord.^[2]

“Uitzien naar de Heer” is een oudtestamentische manier om het tegendeel van ongeduld te beschrijven. Uitzien naar de Heer is het tegendeel van voor de Heer aanrennen of van de Heer afzien. Het is op de aangewezen plek blijven als hij zegt dat je moet blijven, of het is gaan in het aangewezen tempo als hij zegt dat je moet gaan. Het is niet onstuimig en het is niet wanhopig.

Hoe bewaart nu de psalmist zijn geduld als hij wacht tot de Heer hem laat zien hoe het verder gaat? Vers 5 luidt: “Ik verwacht de HEERE, mijn ziel verwacht Hem en IK HOOP OP ZIJN WOORD.” De kracht waarmee je je geduld bewaart is hoop, en de bron van hoop is het Woord van God. “Ik hoop op Zijn woord!” En hoop is in wezen de toekomstig tijd van geloof. In Hebreeën: “Het geloof legt de grondslag voor alles waarop we hopen.”

Wat er voor ons in Psalm 130:5 staat is een duidelijk voorbeeld dat ongeduld bestrijden bestaat uit je hoop (of geloof) te vestigen op God, en de manier waarop je je hoop vestigt op God is door te luisteren naar zijn Woord, vooral naar zijn beloftes.

Als je de neiging hebt om niet kalm op God te wachten totdat hij je laat zien wat je volgende stap is – al je geneigd bent om hem op te geven of voor hem aan te gaan – realiseer je dan alsjeblieft dat dit een moment is van grote spirituele strijd. Neem de Geest als zwaard, Gods woorden (Efeziërs 6:17), en hanteer zo’n prachtige belofte tegen die vijand, ongeduld.

De onstuimige kant van ongeduld

Laat ons naar een voorbeeld van Israël kijken toen het dat niet deed. In de dagen van Jesaja werd Israël bedreigd door vijanden zoals de Assyriërs. In die tijd zond God de profeet met zijn woord om Israël te vertellen hoe hij wou dat ze reageerden op deze bedreiging. Maar op een keer werd Israël ongeduldig over Gods timing. Het gevaar was te dichtbij. De kans op succes was te klein. Jesaja 30:1-2 beschrijft wat Israël in zijn ongeduld deed.

Wee jullie, koppige kinderen – spreekt de HEER -, die plannen uitvoeren tegen mijn wil, verdragen sluiten tegen mijn zin en zo zonde op zonde stapelen; die zonder mij te raadplegen op weg gaan naar Egypte, om te schuilen in de vesting van de farao en bescherming te zoeken in de schaduw van Egypte.

Dat is het tegendeel van wachten op de Heer. Israël werd ongeduldig. God had hen niet tijdig behoed voor hun vijand of op de manier waarop ze hadden gehoopt, en het geduld raakte op. Ze zonden een hulpvraag naar Egypte. Ze maakten een plan en een verdrag, maar die waren niet van God. De sleutelwoorden staan in vers 2: “die ZONDER MIJ TE RAADPLEGEN op weg gaan naar Egypte.”

Dit is een perfect voorbeeld van de onstuimige kant van ongeduld. Op deze wijze zondigen velen van ons dagelijks: vooruitlopend met onze eigen plannen zonder te stoppen om de Heer te raadplegen.

De waarschuwing van de Heer

De Heer geeft in vers 3 een waarschuwing: “De vesting van de farao [de koning van Egypte!] zal jullie schande brengen, de bescherming van Egyptes schaduw smaad.” Met andere woorden, je ongeduld zal op jezelf terugvallen. Egypte zal jullie niet beschermen; het zal jullie schande brengen. Jullie ongeduld zal jullie smaad worden.

Dat is bedoeld als een waarschuwing voor ons allen. Als ons pad geblokkeerd is en de Heer zegt dat je moet wachten, kunnen we het best op hem vertrouwen en wachten want als we op de zaak vooruit gaan lopen zonder overleg met hem, zullen onze plannen waarschijnlijk niet zijn plannen zijn en ons eerder schande dan glorie brengen. (Zie Jesaja 50:10-11 en de kwestie van Abraham en Hagar op dit zelfde punt.)

Wat moet er in de plaats daarvan gedaan worden?

Wat had Israël moeten doen? Wat moeten wij doen als we ons ingeperkt en gefrustreerd voelen door obstakels? Het antwoord wordt gegeven in vers 15 en vers 18.

Dit zei God, de HEER, de Heilige van Israël: ‘In rust en inkeer ligt jullie redding, in geduld en vertrouwen ligt jullie kracht.’ Maar jullie wilden niet. En toch wacht de HEER op het ogenblik dat hij jullie genadig kan zijn; toch zal hij zich oprichten om zich over jullie te ontfermen. Want de HEER is een God van recht. Gelukkig de mens die op hem wacht.

Hier hebben we deze morgen twee grote beloftes die je een sterke prikkel zouden moeten geven om het ongeloof van de ongeduld te overwinnen.

Vers 15: “In geduld en vertrouwen ligt jullie kracht.” Anders gesteld, als je berust op God, als je naar hem kijkt in plaats van dat je naar Egypte ijlt, dan zal hij je de kracht geven, die je nodig hebt om geduldig te zijn en de spanningen ter plekke aan te kunnen.

Dan vers 18: “Gelukkig de mens die op hem wacht.” God belooft dat als je geduldig wacht op zijn raad en hulp, in plaats van vooruit te stormen “zonder hem te raadplegen”, zal hij je gelukkig maken.

Preken voor uw eigen ziel

Dat is de manier waarop u het ongeloof van de ongeduld bestrijdt. U houdt een preek voor uw eigen ziel met waarschuwingen en beloftes. U zegt, Kijk wat Israël overkwam toen ze ongeduldig handelden en naar Egypte gingen voor hulp in plaats van te wachten op God. Het bracht hen schande en smaad. En dan zeg je tegen je ziel: maar kijk wat God ons belooft als we op hem berusten, kalm en vol vertrouwen zijn. Hij zal ons sterk maken en ons redden. Hij zegt dat hij ons gelukkig maakt als we geduldig op hem wachten.

Daarna zou u de belofte uit Jesaja 49:23 kunnen gebruiken,

Dan zul je erkennen dat ik de HEER ben, die niet beschaamt wie op hem hopen.

En dan Jesaja 64:4,

Geen oog zag ooit een god buiten u, die opkomt voor wie op hem wacht.

En tot slot 40:31,

Maar wie hoopt op de HEER krijgt nieuwe kracht: hij slaat zijn vleugels uit als een adelaar, hij loopt, maar wordt niet moe, hij rent, maar raakt niet uitgeput.

Kortom, u bestrijdt het ongeloof van de ongeduld door de beloftes van God te gebruiken om uw hart ervan te overtuigen dat Gods timing en Gods raad en Gods soevereiniteit deze frustrerende, beklemmende en onproductieve situatie weten te meesteren en er iets van maken dat eeuwige waarde heeft. Er zal een zegening zijn, kracht en gerechtigheid, en een opstijging met vleugels als van een adelaar.

Charles Simeons verdraagzaamheid van ongeduld

Laat me afsluiten met een illustrerend voorbeeld van een man die leefde en stierf in succesvolle strijd tegen het ongeloof van de ongeduld. Zijn naam was Charles Simeon. Hij was predikant van de Anglicaanse kerk van 1782 tot 1836 in de Trinity Church te Cambridge. Hij werd tegen de wil van de mensen door een bisschop aan zijn kerk toegewezen. Ze stelden zich niet tegen hem op omdat hij een slechte predikant was maar omdat hij een evangelist was – hij geloofde de Bijbel en riep op tot bekering, zaligheid en wereldmissies.

Twaalf jaar lang weigerden de mensen om hem de preek op de zondagmiddag te laten houden. In die tijd boycotten ze de zondagmorgendienst en sloten ze de kerkbanken af zodat er niemand op kon zitten. Hij preekte 12 jaar voor mensen in de gangpaden! Hoe hield hij dat vol?

In deze toestand zag ik geen andere remedie dan geloof en geduld. [Zie hier het verband tussen geloof en geduld!] De passage uit de Schrift, die mijn gedachten bezig hield was deze: “Een dienaar van de Heer moet geen ruzie maken.”^[3] [Let op: Het wapen in de strijd voor geloof en geduld was het Woord!] Het deed inderdaad pijn om te zien dat de kerk, op de gangpaden na, bijna geheel verlaten was. Maar ik dacht, als God de bezoekende kerkgemeente dubbel zou zegenen, er alles bij elkaar evenveel goeds gedaan zou zijn als wanneer de gemeente verdubbeld zou zijn en de zegeningen beperkt werden tot de helft. Dat was elke keer een troost voor me want zonder zo’n reflectie zou ik bezwijken onder de last. (Charles Simeon, door H.C.G. Moule^[4], p. 39)

Hoe kwam hij aan de zekerheid dat als hij het pad van geduld zou volgen, er een zegening op zijn werk zou rusten, die de frustratie van de afgesloten kerkbanken ongedaan zou maken? Hij heeft dat, ongetwijfeld, uit teksten als Jesaja 30:18: “Gelukkig de mens die op hem wacht.” Het Woord overwon ongeloof en geloof overwon ongeduld.

Vijfenveertig jaar later stierf hij. Het was oktober 1836. De weken sleepten zich voort zoals dat ook ging bij veel van onze stervende heiligen in Bethelhem.^[5] Ik heb geleerd dat de strijd tegen ongeduld zeer intensief kan zijn op het sterfbed. Op 21 oktober hoorden de aanwezigen bij zijn bed hem de volgende woorden langzaam en met lange pauzes zeggen:

Oneindige wijsheid heeft alles gepland met oneindige liefde; en oneindige kracht maakt het me mogelijk – om op deze liefde te berusten. Ik ben in de handen van een geliefde Vader – alles is veilig. Als ik naar Hem kijk, zie ik niets anders dan trouw – en onveranderlijkheid – en waarheid; en ik heb de zoetste vrede – meer vrede kan ik niet hebben. (Charles Simeon, p. 172)

De reden waarom Simeon op deze manier kon sterven, komt omdat hij zichzelf 54 jaar lang trainde om de Schrift erbij te pakken en de oneindige wijsheid, liefde en kracht van God te nemen en te gebruiken om het ongeloof van de ongeduld te overwinnen.

Daarom dring ik er in de woorden van Hebreeën 6:12 bij u op aan: “Wees navolgers van” Charles Simeon en van allen “die door geloof en geduld de beloften beërven.”

Kijk ter verdere studie naar de verbinding tussen geloof/hoop en geduld in Romeinen 8:25; 12:12; I Thessalonicenzen 1:3; Hebreeën 6:12, 15; Jakobus 1:3; Openbaring 13:10. Zie voor andere teksten over geduld Psalm 37:9; Klaagliederen 3:25-27; Lucas 8:15; Romeinen 5:3; 1 Korintiërs 13:4; Galaten 5:5, 22; Efeziërs 4:1-2; Colossenzen 1:11; 1 Thessalonicenzen 5:14; Jakobus 5:7-11; Job 1:21; Lucas 2:25, 38; 2 Timotheüs 3:10. Voor Gods geduld zie 2 Petrus 3:9; Romeinen 2:4; 9:22; 1 Timotheüs 1:16; 1 Petrus 3:20.

Noot van de vertaler

1. ↑ Bijbelteksten zijn geciteerd uit de Nieuwe Bijbelvertaling (NBV) van 2004
2. ↑ Herziene Statenvertaling (HSV)
3. ↑ 2 Timoteüs 2:24
4. ↑ Handley Carr Glyn Moule, Anglicaanse bisschop (1841-1920)
5. ↑ Bethlehem Baptist Church in Minnesota