Kleine Groepen Waarom?/Kleine Groepen… Waarom?

Uit Bijbelse Boeken en Preken

“ Je ziet de dingen wel, maar je neemt ze niet waar,” zei Sherlock Homes tegen zijn trouwe vriend, dr. Watson. “Het verschil daartussen is duidelijk. Zo heb je bijvoorbeeld vaak de trap gezien die van de hal naar deze kamer leidt.”

“Vaak, inderdaad.”
“Hoe vaak?”
“Tja, enige honderden keren.”
“Hoeveel treden heeft die trap dan?”
“Hoeveel? Dat weet ik niet.”

“Zie je wel. Je hebt niet waargenomen. En toch heb je ze wel gezien. Dat is nu precies wat ik bedoel. Ik weet dat er 17 treden zijn, omdat ik ze niet alleen gezien, maar ook waargenomen heb.”

Wie de detectives van Sir Arthur Conan Doyle gelezen heeft, weet dat Sherlock Holmes Dr. Watson vaak zijn onoplettendheid verwijt. Maar Dr. Watson was niet op zijn achterhoofd gevallen. Net als ik, en waarschijnlijk jij, ontbrak hem eenvoudigweg het uitzonderlijke vermogen van Holmes om te observeren en deduceren. Hij zag precies hetzelfde als Sherlock Holmes maar zonder de belangrijke details. Zoals Holmes opmerkte, Watson keek wel…, maar nam niet waar.

Trouwens, als ik in Watson’s schoenen had gestaan, zou ik de beroemde detective een heel ander antwoord hebben gegeven. Ik zou op z’n minst in de verleiding zijn gekomen om te zeggen: “Hoeveel treden? Wie maakt zich daar nou druk om? Los jij deze zaak nu maar op, vriend!”

Maar Sherlock Holmes maakte zich er wel druk over. Observatie was een belangrijk gereedschap in zijn vak. Bij het bestuderen van het onderwerp ‘kleine groepen’ is het voor ons ook belangrijk. Velen van ons kijken naar kleine groepen zoals Watson naar de trap keek. We kijken wel, maar observeren niet. We gaan naar een kleine groep zonder te begrijpen wat de bedoeling ervan is. We verzuimen te begrijpen waarom onze kleine groepen bestaan.

En als we Gods doel met kleine groepen niet kennen, zullen we het ook nooit bereiken.

Inhoud 1 SMALL GROUPS ARE ELEMENTARY, MY DEAR WATSON 2 WAT HEILIGING IS - EN WAT NIET 3 PROBEER DIT NIET IN JE EENTJE 4 WIE IS JOUW NATHAN? 5 SPIEGELTJE, SPIEGELTJE AAN DE WAND 6 GEROEPEN OM VOOR ELKAAR TE ZORGEN 7 EEN NIEUWE DEFINITIE VAN GEMEENSCHAP 8 DE GAVEN VAN DE HEILIGE GEEST ERVAREN EN GEBRUIKEN 9 GROEPSDISCUSSIE 10 AANBEVOLEN LITERATUUR

SMALL GROUPS ARE ELEMENTARY, MY DEAR WATSON

Sinds midden jaren ‘70 is de kerk gefascineerd door kleine groepen. De meerderheid van de kerken heeft op z’n minst ‘geëxperimenteerd’ met kleine groepen en vele kerken hebben nog steeds actieve kleine groepen of iets wat er op lijkt.

Echter, vanuit mijn beperkte gezichtspunt gezien, heeft een groot aantal van deze kerken nog nooit een duidelijke bedoeling en Bijbelse doelen uitgewerkt bij het opstarten van hun kleine groepen. Sommige kerken hebben dat wel gedaan en ik beveel ze dan ook aan. Zonder twijfel zijn deze kerken ook het meest succesvol geweest met hun kleine groepen. Maar andere kerken zijn kleine groepen begonnen omdat ze populair waren: de laatste kerktrend. Dat is natuurlijk geen goed motief. De laatste trends bieden een kerk geen goed fundament. Kleine groepen zullen uiteindelijk geen effect hebben als ze niet aan hun Bijbelse doelen voldoen. Vele kleine groepen zijn ten onder gegaan bij gebrek aan Bijbelse doelen. Andere kleine groepen zijn ernstig gehandicapt bij gebrek aan goed materiaal. Zonder te overdrijven kun je zeggen dat de meeste populaire boeken en handleidingen over kleine groepen ernstig tekort schieten aan gezond Bijbels onderwijs. Ik zeg dit niet zomaar. Ik heb ze jarenlang gelezen en bestudeerd en vond dat er meer nadruk op moderne psychologie en sociologie werd gelegd dan op diepgaande Bijbelse theologie. De meeste van deze materialen zitten wel goed in elkaar. Ze bevatten dan ook vele vragen en voorbeelden die tot nadenken stemmen. Ongetwijfeld willen de uitgevers christenen helpen groeien. Maar zonder stevige Bijbelse inhoud kunnen deze materialen Gods intenties zelfs verhinderen, voor ons persoonlijk als

ook voor de groep.

Ondanks deze zorgen zie ik kleine groepen als een prioriteit voor elke christen en elke kerk. Waarom? Omdat het Woord voortdurend relaties centraal stelt. J.I. Packer zegt hierover:

“We moeten niet denken dat onze gemeenschap met andere christenen een geestelijke luxe is, een extraatje naast onze persoonlijke relatie met God. Gemeenschap is een van dé belangrijke woorden uit het Nieuwe Testament. Het is van levensbelang voor de geestelijke gezondheid van een christen en staat centraal in het echte kerkleven… De kerk zal bloeien en christenen zullen sterk worden als er (een hechte) gemeenschap is.”

Echte gemeenschap wordt niet ervaren in een menigte van 200 of 2000 mensen. Daarom vind ik het zo belangrijk dat kerken kleine groepen starten waar christenen intieme relaties kunnen ontwikkelen, waar ze ‘kennen en gekend worden’. Een kerk die een Bijbels model volgt, ‘heeft’ niet alleen kleine groepen. Zij biedt niet alleen kleine groepen aan, maar is opgebouwd uit kleine groepen.

Zoals ik eerder al opmerkte zullen kleine groepen de kerk alleen dienen als zij gebouwd zijn op gezonde Bijbelse leer en ondersteund worden door een helder Bijbels doel. Dat brengt ons bij de titel van dit boek en hoofdstuk: ‘Waarom kleine groepen?’

Om deze vraag te beantwoorden wil ik graag vier heldere doelen uit de Schrift aandragen: voortgaande heiliging, wederzijdse zorg, gemeenschap en de werking van de Heilige Geest.

WAT HEILIGING IS - EN WAT NIET

Theoloog Wayne Grudem geeft een goede en beknopte definitie van deze cruciale leerstelling: “Heiliging is een voortgaand werk van ‘God en mensen’ dat ons steeds meer vrij maakt van zonde en ons meer en meer doet lijken op Christus in ons dagelijks leven.” En Is dat niet het doel van het christelijke leven? Toenemende vrijheid van zonde en steeds meer lijken op Jezus. Kleine groepen zorgen voor een ideale context waarin dit kan gebeuren.

Niet elke kleine groep is gericht op dit doel. Sommige geven hogere prioriteit aan gezelligheid dan aan heiliging. Andere blinken uit in delen en luisteren naar elkaar, maar zij zullen nooit elkaar confronteren met zonde of leden uitdagen om te veranderen. Dit is onaanvaardbaar. Een groep met een niet-Bijbels doel doet meer kwaad dan goed. Wanneer groepen samenkomen zonder het Bijbelse doel van karakterverandering na te streven, zullen de zonde en het egoïsme die in ons aanwezig zijn eerder aangemoedigd worden in plaats van aangepakt. Niemand van ons heeft zulke aanmoediging nodig.

In plaats daarvan moeten we uitgedaagd worden door anderen om te veranderen tot eer en glorie van God.

Een belangrijke opmerking voordat ik verder ga. Ik heb met veel christenen gesproken die, of ze zich er bewust van waren of niet, het verschil niet begrijpen tussen heiliging en rechtvaardiging. Omdat deze verwarring ernstige geestelijke consequenties kan hebben, wil ik een moment nemen om het verschil tussen deze begrippen uit te leggen. Let alsjeblieft goed op: de rest van dit boek (en de rest van je christelijke leven!) steunt op een goed begrip van deze twee leerstellingen.

Ik heb Wayne Grudems definitie van heiliging hierboven gegeven. Hij definieert rechtvaardiging als volgt:

“Rechtvaardiging is een ogenblikkelijke wettelijke daad van God waarin hij: 1) onze zonden als vergeven beschouwd en de rechtvaardigheid van Christus ons ten deel valt. 2) ons rechtvaardig verklaart voor Zijn aangezicht.”

Rechtvaardiging gaat over de positie van een christen voor God. Het moment waarop je opnieuw werd geboren, werd je door God gerechtvaardigd. Gebaseerd op het volbrachte werk van Christus, beschouwt God jouw zonden als vergeven en verklaart Hij dat jij rechtvaardig bent.

Heiliging echter, gaat over ons doen en laten voor God. Het is een doorlopend proces van vechten tegen de zonde en steeds meer op Jezus gaan lijken. Ook al is heiliging het bewijs en het doel van onze rechtvaardiging, we moeten het nooit zien als de grond voor onze rechtvaardiging. Hier raken veel christenen in verwarring. Zij proberen te verdienen wat hun al –voor niets– gegeven is. Zoals Maarten Luther zei: “De enige bijdrage die wij leveren aan onze rechtvaardiging zijn onze zonden die God ons zo genadig vergeeft.”

Er zijn nog meer belangrijke verschillen. Rechtvaardiging gaat over ‘rechtvaardig verklaard worden.’ Heiliging gaat over ‘groeien in rechtvaardigheid’. Rechtvaardiging is direct, heiliging is geleidelijk. Rechtvaardiging is volledig op het moment dat God ons rechtvaardig verklaart, het vindt niet in stappen plaats. Aan de andere kant is heiliging een proces dat ons hele leven lang duurt. Tot slot zijn alle christenen even gerechtvaardigd, maar niet even heilig. Je zult nooit meer gerechtvaardigd worden dan je op dit moment bent, omdat rechtvaardiging een daad van God is. Maar door Gods genade, zul je steeds meer geheiligd worden als je samen met Gods Geest het proces van verandering doorgaat. Ook al is het belangrijk om onderscheid te maken tussen rechtvaardiging en heiliging, deze twee begrippen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. God rechtvaardigt niet iemand zonder hem ook te heiligen. Heiliging is geen optie. Als iemand écht gerechtvaardigd is, zal dat zich bewijzen door een voortdurend werk van heiliging in zijn leven. Kleine groepen dragen bij aan dit geweldige en geleidelijke

werk van genade in ons leven.

PROBEER DIT NIET IN JE EENTJE

Ook al staat het als een paal boven water dat je persoonlijk verantwoordelijk bent voor je heiliging, heiliging kan niet plaats vinden los van de lokale kerk. De Bijbel leert duidelijk dat heiliging bedoeld is om plaats te vinden in de lokale kerk en kleine groepen leveren een onschatbare bijdrage aan dit proces. Overweeg deze gedachten van theoloog Bruce Milne:

“Er is geen ontkomen aan dat het christelijke leven binnen de gemeenschap plaats vindt. Onderwijs over christelijke heiligheid is voornamelijk toegespitst op ‘de heilige man’ of ‘de heilige vrouw’ ten koste van de Bijbelse nadruk op ‘het heilige volk’ of ‘de heilige kerk’. Het ideaal van het ‘alles kunnende christelijke individu’, dat elke geestelijke uitdaging aan kan en een leven leeft van ononderbroken overwinning over zonde en de duivel, zal ongetwijfeld bestaan maar, zoals elke pastorale werker weet, heeft deze nadruk velen gedreven tot een eenzame strijd en worsteling eindigend in wanhoop en teleurstelling of erger, in een schijnheilig dubbelleven. Deze hele benadering moet herzien worden. Het grootste gedeelte van het onderwijs van het NT over het christelijke leven, inclusief de belangrijke gedeeltes over heiligheid, vinden plaats in brieven die zijn geschreven aan groepen, aan gemeentes. Alle belangrijke aansporingen om heilig te leven zijn in het meervoud (wij en jullie, zie Rom. 6:1-23, Gal. 5:13-6:10, Ef. 4:17-6:18). Tegelijk zijn ook alle beloftes van overwinning in het NT aan groepen gericht (1 Kor. 15:57; 1 Joh. 5:4; Op. 15:2). Met andere woorden: de apostelen zagen het christelijke leven en christelijke heiliging in de context van een liefdevolle, zorgzame gemeenschap.”

Dankzij Gods genade heb ik ervaren wat Milne beschrijft. De belangrijkste veranderingen in mijn christelijke leven hebben plaatsgevonden in de gemeenschap van de lokale kerk en in het bijzonder in de kleine groep. De leden van mijn kleine groep hebben me meerdere malen liefdevol (maar stevig) geconfronteerd met mijn zonde en hebben mij op mijn verantwoordelijkheid gewezen terwijl ik bezig was te veranderen. Natuurlijk is de Heilige Geest direct verantwoordelijk door mij te overtuigen van deze dingen, maar ik kan alleen gissen waar ik nu zou zijn zonder zulke trouwe vrienden. God heeft hun telkens weer gebruikt om zonde in mijn leven aan te wijzen die ik nooit zou hebben ontdekt als ik alleen was.

Het is ontnuchterend om anderen te observeren die er voor hebben gekozen om geen deel te zijn van een lokale kerk en kleine groep. Zij laten duidelijk een gebrek aan groei zien. Wat nog erger is, zij zijn zich niet eens bewust van hun geestelijke toestand en stilstand.

Kleine groepen zorgen voor bemoediging, correctie en bieden een kader waarbinnen de leden aan elkaar verantwoording afleggen; dit weerhoudt ons ervan af te dwalen. Hoe belangrijk het ook is om een persoonlijke relatie met God te onderhouden door stille tijd, we hebben anderen nodig in het najagen van heiliging.

Als je een passie hebt voor persoonlijke verandering – iets wat iedere christen zou moeten hebben – dan moet je blij zijn als anderen je uitdagen om te groeien. Dit moet niet als iets abnormaals gezien worden of als het domein van degene met een buitengewone geestelijke volwassenheid. Het moet worden gezien als het normale proces dat volgt op een nieuwe geboorte, uitgedrukt door een verlangen om steeds meer te gaan lijken op Jezus Christus. We zouden serieus en zonder smoesjes toegewijd moeten zijn aan verandering.

WIE IS JOUW NATHAN?

Toen Kaïn door God ondervraagd werd over de moord op Abel probeerde hij te ontkennen dat hij degene was die over zijn broer moest waken (Gen. 4:9). Maar dat was hij wel. Dat zijn we allemaal. We hebben de verantwoordelijkheid om onze broers en zussen te helpen Gods wil te doen. We noemen dit ‘rekenschap of verantwoording afleggen’. Het is een specifieke manier waarin relaties ons helpen om verder te komen in onze heiliging.

Charles Swindoll heeft eens gezegd: “Rekenschap afleggen houdt in je eigen leven openstellen voor een aantal zorgvuldig geselecteerde mensen die we vertrouwen, die waarheid spreken – die het recht hebben om ons te onderzoeken, vragen te stellen, om ons goedkeuring te verlenen en om raad te geven.”

Don Cousins noemt het:”Iemand toestaan om indringende, soms ongemakkelijke vragen te stellen, zodat je uitgedaagd wordt om te groeien.” De levens van koning David en zijn zoon Salomo illustreren het belang van rekenschap afleggen. Toen David overspel pleegde met Batseba en haar echtgenoot Uria doodde, werd hij geconfronteerd door – en moest rekenschap afleggen aan— de profeet Nathan (2 Sam. 11-12).

Als gevolg daarvan bekeerde hij zich van zijn zonde en ontving hij Gods vergeving. Wat zou er van David geworden zijn zonder Nathan in zijn leven?

Salomo echter had blijkbaar niemand als Nathan om hem ter verantwoording te roepen toen hij ongehoorzaam werd aan Gods geboden. Uiteindelijk werd hij zwaar gestraft door God voor zijn zonden. Wat had er van Salomo terecht kunnen komen met iemand als Nathan in zijn leven? Een belangrijkere vraag is: “Wat zal er van jou terechtkomen zonder een Nathan in je leven?”

Neem het maar aan van Salomo: “Je kunt beter met z’n tweeën dan alleen zijn, want –dat is zeker– samen zwoegen loont. Wanneer twee vrienden samen zijn en een van beiden valt, helpt de ander hem weer overeind, maar wie alleen is en ten val komt is beklagenswaardig, want hij heeft niemand die hem op de been helpt.” (Prediker 4:9-10). De man spreekt uit ervaring. Als Salomo – de meeste wijze man (naast onze Heer) die ooit geleefd heeft – het nodig had om rekenschap af te leggen, dan hebben wij dat zeker nodig.

Is er iemand die vragen kan stellen over jouw motieven en uitleg vraagt over je doen en laten als het nodig is? (Wie kan dat en wie doet dat ook?) Dat is waar we naar streven in onze kleine groepen. Zoals Wesleys ‘Band Societies’ (zie het kader op pagina 16), willen we dat de samenkomsten van onze kleine groepen een vervulling zijn van Spreuken 27:17: “Zoals men ijzer scherpt met ijzer, zo scherpt een mens zijn medemens.”

SPIEGELTJE, SPIEGELTJE AAN DE WAND

Relaties zijn een belangrijk middel tot heiliging; Gods Woord is een ander middel. Niets is zo effectief om ons te veranderen als het Woord. Elke keer als ik preek ben ik mij hier van bewust. Wat een ontnuchterende verantwoordelijkheid! En toch ben ik er mij ook bewust van dat mijn woorden – hoe gepassioneerd en overtuigend ik ze ook overdraag – vaak geen vrucht zullen dragen. Dat is omdat het alleen horen van Gods Woord niet genoeg is. Het draagt alleen vrucht als we het toepassen. En zoals we zo meteen zullen zien, zijn kleine groepen een ideale plek om Gods Woord toe te passen.

Het boek Jakobus gebruikt een leuke illustratie om het belang van deze toepassing te laten zien:

“Vergis u niet: alleen horen is niet genoeg, u moet wat u gehoord hebt ook doen. Want wie de boodschap hoort maar er niets mee doet, is net als iemand die het gezicht waarmee hij is geboren in de spiegel bekijkt: hij ziet zichzelf, maar zodra hij wegloopt, is hij vergeten hoe hij eruitzag.” (Jakobus 1:22-24)

Ik ken niemand die ’s ochtends opstaat, in de spiegel kijkt en het huis uitloopt zonder strategische veranderingen aan te brengen. De waarheid is dat de meesten van ons elke morgen een aanzienlijke tijd voor de spiegel doorbrengen – om de schade op te nemen van de afgelopen nacht en de nodige reparaties aan te brengen. Volgens een artikel dat ik ooit gelezen heb in Newsweek, brengt een normale man zeven jaar van zijn leven door in de badkamer. Veel van die tijd zal besteed worden voor de spiegel terwijl we steeds meer zinloze pogingen doen om de schade te beperken.

Dames, jullie zullen hier waarschijnlijk nog drie jaar aan toe moeten voegen, en het afronden op een heel decennium – en dat is waarschijnlijk nog aan de lage kant. Geloof me. Met alle mogelijke respect voor mijn vrouw en drie dochters, ik heb onweerlegbaar bewijs. Er was een tijd in mijn leven, toen mijn dochters nog jong waren, dat ik spontaan familie- activiteiten kon lanceren op elk willekeurig tijdstip van de dag. Nu kunnen we amper het huis uit voor een ijsje zonder dat iedereen eerst een permanent krijgt! (Gelukkig kunnen mijn dochters mijn gevoel voor humor waarderen. Geen vader is trotser op hun passie voor God.) Zou je niet een heel klein beetje bezorgd zijn als je iemand zou kennen die elke dag opstaat, in de spiegel kijkt en wegloopt zonder enige verandering aan te brengen? Hoe lang zou die persoon nog toonbaar zijn? Hoe lang zou je ermee wachten om hem een kam te geven? Het lijkt absurd. Maar volgens Jakobus is dit precies wat er gebeurt, elke keer als we het Woord tegenkomen (de spiegel) en vervolgens weglopen zonder enige verandering aan te brengen.

Iemand die uit gewoonte in de spiegel kijkt zonder ook maar iets te veranderen begrijpt niet wat de bedoeling van de spiegel is. Op dezelfde manier begrijpt iemand die Gods Woord leest of hoort zonder het toe te passen duidelijk niet het doel van het Woord.

Door simpelweg je Bijbel te lezen en naar goede preken te luisteren wordt je niet als Jezus. Ook al is stille tijd onmisbaar voor het christelijke leven en is het een belangrijk genademiddel, het is niet afdoende. In feite is Bijbelse kennis zelfs misleidend als er geen gehoorzaamheid is. Het doel van de spiegel is om verandering te bewerkstelligen. Het doel van het Woord is om gehoorzaamheid te bewerkstelligen en definitieve veranderingen aan te brengen in ons leven. Degenen die alleen luisteren naar het Woord, elke zondag weer, maar het niet toepassen in hun leven, zullen zichzelf steeds verder misleiden, in plaats van te groeien in heiliging. Het is interessant om te zien, dat zij alleen zichzelf misleiden! Alle anderen weten heel goed, dat wanneer ze alleen maar luisteren en niet gehoorzamen, ze ook niet zullen groeien. Het is net zo duidelijk voor hen als het voor ons zou zijn als we op een ochtend wakker worden, in de spiegel kijken en dan weglopen zonder ooit een kam, een washandje of een tandenborstel aangeraakt te hebben.

Wat heeft dit nou met dit boek te maken? Kleine groepen zijn niet in de eerste plaats bedoeld voor onderwijs en preken; dat is de verantwoordelijkheid van jouw voorganger. Kleine groepen zijn bedoeld voor toepassing. Zij zorgen voor een omgeving waarin christenen Gods waarheid en toepassen op een persoonlijke, praktische wijze uitdragen. Om Gods Woord goed te kunnen toepassen, moeten wij het eerst nauwgezet interpreteren.

Sommige groepen denken dat ‘Bijbelstudie’ betekent hun persoonlijke meningen en voorkeuren uitwisselen. Dat is onzin. We komen niet bij elkaar om onze mening uit te wisselen; we komen bij elkaar om Gods waarheid te leren kennen. De eerste stap is te begrijpen wat de oorspronkelijke intentie was van de schrijver toen hij het schreef aan zijn oorspronkelijke publiek. Alleen dan kunnen we beginnen die waarheid in ons leven toe te passen, terwijl wij toestaan dat Gods Woord over ons heerst en ons verandert voor de glorie van God. (Voor informatie over een prachtig boek dat leert hoe de Bijbel te bestuderen, zie de aanbevolen literatuurlijst op pagina 26).

Als jouw kleine groep in de spiegel kijkt van Gods Woord, zul je de nodige aanpassingen moeten maken. Elk jaar als je terugkijkt, zou je bepaalde gebieden moeten kunnen aanwijzen waarin je de afgelopen twaalf maanden bent veranderd. Dit is het verschil dat deelname aan een kleine groep maakt in ons leven. Dit, niet meer en niet minder.

GEROEPEN OM VOOR ELKAAR TE ZORGEN

In de kerk waar ik dien noemen wij onze kleine groepen ‘zorggroepen’. Het is geen titel, maar geeft het tweede belangrijke doel van een kleine groep weer. Zoals het eerste doel is een omgeving te scheppen waarin elk lid heiliging najaagt, is het tweede een omgeving te scheppen waar elk lid zorg kan geven en ontvangen. Dit principe komt rechtstreeks uit het Woord:

“God heeft ons lichaam zo samengesteld dat de delen die het nodig hebben ook zorgvuldiger behandeld worden, zodat het lichaam niet zijn samenhang verliest, maar alle delen elkaar met dezelfde zorg omringen. Wanneer één lichaamsdeel pijn lijdt, lijden alle andere mee; wanneer één lichaamsdeel met respect behandeld wordt, delen alle andere in die vreugde.” ( 1 Kor. 12:24-26)

Christenen stonden altijd bekend door hun opofferingsgezinde liefde voor elkaar. Wij worden opgedragen onzelfzuchtig voor elkaar te zorgen, zonder voor te trekken. “Draag elkaars lasten,” schrijft Paulus, “zo leeft u de wet van Christus na.” (Gal. 6:2)

Er zijn duidelijke beperkingen aan de mogelijkheid om zorg te geven in de zondagochtenddienst. Als ik halverwege de boodschap ben en ik zie iemand op de zevende rij in huilen uitbarsten, kan ik niet stoppen met preken om die persoon pastorale zorg te geven. Ik zou wel willen, maar het zou niet ten dienste zijn van de hele kerk. Maar in de context van een kleine groep zijn we niet zo beperkt. Hier kunnen we specifieke, persoonlijke zorg zowel geven als ontvangen. Niemand hoeft verwaarloosd of over het hoofd gezien te worden.

Het is belangrijk om te benadrukken dat wederzijdse zorg en hechte relaties niet afhankelijk zijn van de grootte van een kerk. Het wordt vaak aangenomen dat het onmogelijk is om in een grote kerk hechte relaties te ontwikkelen. Ook wordt vaak aangenomen dat hechte relaties automatisch ontstaan in een kleine kerk. Beide aannames zijn fout. Relaties kunnen opbloeien in een grote kerk… en afwezig zijn in een kleine kerk.

De mogelijkheid om sterke, persoonlijke relaties te smeden hangt niet af van de grootte van een kerk. Het hangt af van het begrijpen en toepassen van de Bijbelse leer door de mensen waaruit de kerk is opgebouwd. Relaties zullen bloeien in elke kerk, het maakt niet uit van welke grootte, als ze maar worden benadrukt als een Bijbelse noodzaak.

Mensen die voor het eerst in mijn kerk komen voelen zich vaak geïntimideerd door zijn grootte. Dat kan ik mij enigszins begrijpen. Maar ik zeg hen altijd: ”Hoe langer je hier komt, hoe kleiner deze kerk wordt.” Dat is een feit. Een grote kerk hoeft geen ‘goede relaties’ op te offeren - maar ze moet wel voorzieningen treffen voor ‘kleine groepen’ en ‘diensten’ die samen borg staan voor wederzijdse zorg.

EEN NIEUWE DEFINITIE VAN GEMEENSCHAP

Waarom kleine groepen? Een derde reden is gemeenschap. Veel kleine groepen gebruiken dit woord zonder te begrijpen wat het echt betekent. Daardoor missen zij één van de belangrijkste dingen die een groep te bieden heeft. Het volgende hoofdstuk gaat dieper in op ‘gemeenschap hebben’, dus ik zal me nu beperken tot enkele opmerkingen over dit cruciale onderwerp.

Gemeente zijn betekent samen deelnemen aan iets, of dingen te communiceren die wij gemeen hebben. De grootste gemene deler tussen ons als christenen is onze relatie met God de Vader, door God de Zoon, met behulp van God de Heilige Geest. Dit vormt de inhoud van echte gemeenschap. Onze relatie met God zou het voornaamste gespreksonderwerp moeten zijn in onze kleine groep als we samenwerken om Zijn doel te bereiken in de lokale kerk.

Hier steekt wel iets achter. De diepte van onze persoonlijke relatie met God bepaalt in hoeverre we in staat zijn gemeenschap met elkaar te ervaren. Dus moeten wij, om echte gemeenschap te ervaren, een gepassioneerde relatie en ervaring hebben met God. Misschien is het daarom dat Bijbelse gemeenschap zo zeldzaam is.

Gemeenschap is niet gewoon een ander woord voor sociale activiteiten. Ik geniet er echt van om met mijn vrienden naar de Washington Redskins of de Baltimore Orioles te gaan kijken. Dit kan een gezond deel zijn van het kleine groepleven…, maar het is geen gemeenschap hebben. En je ervaart ook geen gemeenschap als je praat over de laatste (politieke) mening van Rush Limbaugh of Jesse Jackson. Sociale activiteiten kunnen niet gelijk gesteld worden aan of verward worden met ‘gemeenschap’ hebben. Ze zijn duidelijk verschillend. Niets kan vergeleken worden met de gemeenschap die wij ervaren als we samen aanbidden, het Woord bestuderen en toepassen, elkaar bemoedigen en corrigeren, en onze huidige ervaringen met God met elkaar delen. Niets. Sociale activiteiten kunnen een goede context creëren om gemeenschap te ervaren, maar het is een plek om te starten – niet een plek om te blijven.

Als ik een langere tijd met een christen doorbreng is mijn verlangen dat we gemeenschap onderhouden. Ik wil graag horen hoe zijn relatie met God is en hoe God zichzelf aan hem openbaart. Ook wil ik mijn huidige ervaringen met God met hem delen en hem een nieuwe passie voor God geven.

Is dat ook jouw verlangen? Als iemand een middag met jou doorbrengt, zou hij of zij dan weggaan met een nieuw begrip van en een nieuwe passie voor God? Als dat niet zo is…., moet je nodig veranderen.

Denk met deze definitie van gemeenschap in je achterhoofd eens na over je kleine groep. Ervaren jullie gemeenschap? Hoeveel tijd van de bijeenkomsten besteden jullie aan praten over je huidige relatie met God? Als je elkaar tegenkomt buiten de samenkomsten om, hoe vaak gaan jullie gesprekken over Gods werk in jullie leven? Als je samen meer ‘ontspannen’ bezig bent dan ‘geestelijk’, geniet je niet van de ware Bijbelse gemeenschap – er is dus meer dan dat.

DE GAVEN VAN DE HEILIGE GEEST ERVAREN EN GEBRUIKEN

God heeft aan iedere christen geestelijke gaven gegeven (1 Kor. 12:1-7). Hij verwacht helemaal dat wij ze gebruiken. Maar in een kerk, van wat voor grootte dan ook, is het simpelweg niet te doen dat elk lid deze gaven gebruikt op de zondagmorgen. Dit kan wel in een kleine groep. In deze kleine en persoonlijke omgeving, kan iedereen dienen met de gaven die de Heilige Geest hem gegeven heeft. Dit is de laatste en vierde reden waarom kleine groepen bestaan. Sommige christenen hebben een beperkt inzicht van het werk van de heilige geest, wat veel onnodige controverse veroorzaakt. Gordon Fee, een professor op een Bijbelschool, die recent een grote studie naar Paulus geschriften over de Heilige Geest heeft afgerond, roept ons op tot een nieuwe benadering. Let goed op dit citaat uit zijn boek, ‘Gods krachtige aanwezigheid’:

“In de geschriften van Paulus moet kracht niet gezien worden als alleen het wonderbaarlijke, het bovennatuurlijke…Paulus verstaat de kracht van de Geest in de breedst mogelijke zin.”

Ik ben helemaal voor het wonderbaarlijke en bovennatuurlijke, maar het is gemakkelijk om daardoor afgeleid te worden. Onze kleine groepen moeten bekend worden met de verschillende werken van de Heilige Geest. Door een combinatie van studie, ervaring en oefening, zouden we er naar moeten streven de kracht van de Heilige Geest in ‘de breedst mogelijke zin’ te leren kennen.

Ik zou aanbevelen om met een grondige studie van het Woord over de persoon en het werk van de Heilige Geest te beginnen. Hieronder valt ook het definiëren, identificeren en uitwerken van de verschillende gaven van de Geest, opgesomd in 1 Kor. 12:8-10,28; Efeziërs 4:11; Romeinen 12:6-8 en 1 Petrus 4:11. Ik zou ook willen aanbevelen dat jij voor je groep hetzelfde doel nastreeft als het Woord: het punt bereiken waarop ieder lid de anderen kan dienen en God groot kan maken met zijn eigen specifieke geestelijke gaven, ontvangen door de Heilige Geest. Iedereen moet iets meenemen naar het feest!

Hier zijn een aantal suggesties uit mijn eigen ervaring en studie uit het Woord. Ten eerste, om de moeten wij ons de gewoonte aanleren om gemeenschap te hebben met de Heilige Geest. Paulus eindigt zijn tweede brief aan de Korinthiërs met de volgende woorden: ”De genade van de Heer Jezus Christus, de liefde van God en de eenheid met de Heilige Geest zij met u allen.” (2 Kor. 13:14) Is de eenheid van de Heilige Geest net zo’n realiteit voor jou als de liefde van de Vader en de genade van Christus?

Ten tweede moeten wij voorkomen dat wij de Heilige Geest bedroeven. Wat Jerry Bridges over dit onderwerp zegt spreekt mij erg aan:

Heel leerzaam is dat Paulus zijn waarschuwing schreef in de context van persoonlijke relaties: “Maak Gods Heilige Geest niet bedroefd.” (Ef. 4:30) Alle zonden bedroeven God, en Paulus had dit dan ook kunnen schrijven in de context van seksuele immoraliteit (Ef. 5:3-5) of liegen en stelen (Ef. 4:25,28). Maar hij plaatst het in de context van zonden die wij begaan met bijna geen gevoel van schaamte of schuld. De boodschap is helder. God is net zo bedroefd over onze ‘kleine’ zonden als over seksuele immoraliteit of oneerlijkheid. Ik wil niet zeggen dat geïrriteerd doen tegen je echtgenote even ernstig is als iets als overspel. Wat ik wel wil zeggen is dat geïrriteerd doen tegen je echtgenote een zonde is en dat alle zonden God bedroeven en ons dus ook zouden moeten bedroeven.”

Als we zondigen, moeten we snel reageren door de overtuigende aanwezigheid van de Heilige Geest; anders bedroeven wij Hem en verbreken wij onze gemeenschap met Hem.

Ten derde, we moeten voorkomen dat we de Heilige Geest ‘uitdoven’. In dit geval is de beste verdediging de aanval. Gebruik je de gaven die God in je geplaatst heeft? Als Hij jou aanspoort om ze te gebruiken en daarmee anderen te dienen, gehoorzaam je dan onmiddellijk? Als je dat niet doet, dan doof je de Heilige Geest.

De samenkomst van vorige week is geschiedenis. De samenkomst van vanavond vraagt om een nieuw bezoek van de Geest van God. Zonder Zijn aanwezigheid, heeft het geen zin om samen te komen. Elk van ons heeft de verantwoordelijkheid om, als wij samenkomen, de Heilige Geest te zoeken en open te staan voor wat Hij in de groep wil doen. Wayne Grudem schrijft:

“We moeten erkennen dat deze werken van de Heilige Geest niet vanzelfsprekend zijn en dat ze niet automatisch gebeuren in het midden van Gods volk. De Heilige Geest spiegelt het genoegen of ongenoegen van God met geloof en gehoorzaamheid – of ongeloof en ongehoorzaamheid – van Gods volk… De Heilige Geest geeft sterker of zwakker bewijs van de aanwezigheid en zegen van God, afhankelijk van ons antwoord op Hem.”

Wat is jouw dagelijkse antwoord aan Hem? En gedurende de kleine groep samenkomst? Tot op een zekere hoogte zal dat antwoord de kracht van Zijn aanwezigheid in jullie midden bepalen. Laat ons vermijden de Heilige Geest te bedroeven of te doven, zodat we de volle kracht kunnen ervaren van Zijn aanwezigheid.

Ten vierde, we moeten naar onze kleine groep gaan en verwachten dat de Heilige Geest krachtig aanwezig is. Dit is essentieel.

En wat een verschil maakt ‘verwachting’ op onze kleine groep-samenkomsten! Het kan het verschil zijn tussen een levensveranderende ontmoeting met God en een oppervlakkige tijd samen, zonder direct of eeuwig profijt. Als elk lid komt met de verwachting dat de Heilige Geest zichzelf zal openbaren, kunnen we samen de kracht proeven van de tijd die zal komen.

Dat is waarom wij toegewijd zijn aan kleine groepen. Door Zijn genade, worden wij samen veranderd naar het beeld van Jezus Christus door voortdurende heiliging. Samen ervaren we wederzijdse zorg, echte gemeenschap met elkaar en de bedieningen van de Heilige Geest. We zien het niet alleen – we nemen waar. We zitten er niet alleen bij – we doen mee. We zijn niet meer zelfzuchtige consumenten – in plaats daarvan werken wij aan Gods doel voor ons leven als we bijdragen aan de bouw van de lokale kerk.

En jij dacht dat het alleen om de drankjes ging!

GROEPSDISCUSSIE

1. Hoe goed observeer jij? Probeer zonder te kijken de volgende vragen te beantwoorden:

* Heeft deze kamer een ventilator?

• Wat voor plaatje staat er op de voorkant van dit boek?
• Hoeveel geld zit er in je portemonnee?
• Wat is het merk van de schoenen die je aanhebt?
• Welke kleur hebben de sokken/panty’s van de persoon naast je?

2. Welke vier doelen zouden alle kleine groepen volgens de auteur moeten hebben? 3. Hoe zou je in simpele bewoordingen het verschil tussen rechtvaardiging en heiliging kunnen omschrijven? 4. Waarom is er: “…geen ontkomen aan dat het christelijke leven binnen de gemeenschap plaats vind?” 5. Welke rol spelen andere christenen in onze voortdurende heiliging? 6. Heb jij een Nathan – iemand aan wie je verantwoording aflegt? 7. Beantwoord vraag 2 op pagina 18: Kun je een Bijbeltekst of –gedeelte noemen dat jou aangezet heeft tot verandering? Vat kort samen wat daarin staat. 8. Waarom zouden mensen kunnen aarzelen om persoonlijke noden met hun groep te delen? 9. Ervaart jouw groep voortdurende gemeenschap? 10. Is er iets wat jij persoonlijk kan doen om de kracht en aanwezigheid van de Heilige Geest te doen toenemen in jouw kleine groep?

AANBEVOLEN LITERATUUR

Inzet en Genade, Jerry Bridges (Novapres, ISBN: 9063182163) (Vertaling van: The discipline of grace, Jerry Bridges, Colorado Springs, CO: NavPress, 1994)

Let the reader understand: a guide to interpreting and applying the bible, Dan McCartney en Charles Clayton (Wheaton, IL: Victor Books, 1994)

How can I Change?, C.J. Mahaney en Robin Boisvert (Gaithersburg, MD: Sovereign Grace Ministries, 1993)