Ambassadeurs van de glorie ten gunste van een ontmoedigde kerk

Uit Bijbelse Boeken en Preken

Hij haastte zich uit de lunchbijeenkomst die hij had met de staf van zijn kerk. Vaak aan het einde van een weekendconferentie ontmoet ik de betaalde en vrijwillige leiders van de kerk, doe ik een presentatie en beantwoord hun vragen. Het was rond half drie in de middag en hij wou snel vertrekken want zijn preek voor de volgende dag stond hem nog te wachten. Hij moest nog boodschappen doen, eten met zijn gezin en dan ergens in de avond zou hij zichzelf opsluiten in zijn thuiskantoor en proberen om zijn boodschap voor de volgende dag samen te stellen. Ongeacht wat er die dag verder nog gebeurde, ongeacht hoeveel tijd hij nog aan zijn preken kon besteden, en ongeacht hoe goed zijn voorbereiding verliep, en ongeacht hoe voorbereid hij zich voelde ten aanzien van de tekst die voor hem lag, hij zou opstaan en iets zeggen.

Ik vroeg me af hoeveel predikanten er zo in zaten en in hun dienst dezelfde gewoonten hadden ontwikkeld. Ik vroeg me af hoeveel van hen op het laatste moment iets in elkaar flansten; hoeveel preken kregen de tijd niet die ervoor nodig is om over te brengen wat er verteld moet worden. Ik vroeg me af hoeveel geloofsgemeenschappen wereldwijd overduidelijk slecht voorzien worden door onvoorbereide predikanten. Ik vroeg me af hoeveel preken uiteindelijk saaie herformuleringen zijn van populaire kreten of amper meer zijn dan onpersoonlijke, armzalig afgeleverde theologische lessen.

Tegenwoordig hoef ik me niet meer te verbazen. Doordat ik wereldwijd in honderden kerken toespraken hield, heb ik keer op keer dit zaterdagmiddagritueel beleefd als het gaat om die preek. Ik werd er zowel verdrietig als boos van. Geen wonder dat mensen enthousiasme voor het evangelie missen. Geen wonder dat ze de zondagmorgen niet ingaan vol opgewondenheid en verwachtingen. Geen wonder dat ze ophielden te geloven dat de Bijbel het heeft over de dramatiek van hun alledaagse beslommeringen. Geen wonder dat ze ophielden te denken dat hun predikant verbinding kan maken met hun levens of vragen kan beantwoorden die hen hardnekkig achtervolgen. Geen wonder dat er zoveel mensen in allerlei kerkbanken zitten met afdwalende gedachten en harten die niet betrokken zijn. Geen wonder dat het voor hen moeilijk is om het probleem van vorige week of de taken van de volgende dag even te vergeten wanneer ze er op zondagmorgen zitten.

Ik ben zeer bezorgd over de geaccepteerde middelmatigheid op de zondagmorgen en ik ben ervan overtuigd dat het niet primair een probleem is van planning of gemakzucht. Ik ben er zeker van dat het een theologisch probleem is. De normen die u voor uzelf en uw dienst stelt, zijn direct verbonden met uw kijk op God. Wanneer u uw ziel dagelijks voedt met de genade en glorie van God, wanneer u vol verheerlijkend ontzag bent voor zijn wijsheid en macht, wanneer u geestelijk onder de indruk bent van zijn trouw en liefde, en wanneer u dagelijks gemotiveerd bent door zijn nabijheid en beloftes, dan wilt u alles doen wat u maar kan om die glorie te concretiseren en te laten zien aan de mensen die God aan uw zorg heeft toevertrouwd. Het is uw taak als evangelist om deze glorie door te geven aan een nieuwe generatie en dat is voor u onmogelijk te doen als u niet zelf overweldigd bent door Gods glorie.

Grote belangen

De belangen zijn groot. U kunt stellen dat elke eredienst iets meer is dan een strijd om de glorie. De grote vraag van de bijeenkomst is: “Zullen de harten van deze groep mensen gegrepen worden door die ene ware glorie of door de schimmige gloriën van de geschapen wereld?” Als predikant wil ik alles doen wat ik maar kan ten dienste van God om de harten van zij die bijeen gekomen zijn, te vangen met de reddende glorie van Gods genade, met de inzicht verlenende glorie van Gods wijsheid, met de hoopgevende glorie van zijn liefde, met de kracht gevende glorie van zijn nabijheid, met de rustgevende glorie van zijn almacht, en met de reddende glorie van zijn Zoon. Maar ik weet dat dit een strijd is. Ik spreek tot mensen wiens harten wisselvallig en snel afgeleid zijn. Ik spreek tot mensen die verleid worden door andere gloriën. Ik spreek tot mensen die dagelijks leven in het licht van Gods glorie maar toch in staat zijn om functioneel blind te zijn voor zijn grootheid.

Ik spreek tot de vrijgezelle vrouw die haar hart gericht heeft op de liefde voor een zekere jonge man van wie ze denkt dat hij haar de blijdschap zal geven waarnaar ze zo verlangt. Tegenover mij zit die tiener die niet verder kan denken dan de gloriën van Facebook, Twitter en het Portal 2 videospel. In de kerkgemeenschap zit de man van middelbare leeftijd, wiens hart gepakt is door de glorie van het op de een of andere manier terugwinnen van zijn jeugd. De vrouw vraagt zich af of ze ooit de glorie zal beleven van het soort huwelijk waarover ze droomde, die waarvan zij weet dat anderen die wel hebben. Een man zit in de menigte wetende dat hij zijn ziel bijna dagelijks voedt met de donkere en verwrongen glorie van pornografie, en hij is een meester geworden in het schakelen tussen spirituele versnellingen. Sommige luisteraars zijn enthousiaster over een nieuwe outfit, nieuw huis, nieuwe auto, nieuw geweer, nieuw kant-en-klaar gazon, nieuw restaurant, nieuwe vakantielocatie of die onlangs gemaakte promotie dan dat ze zijn over het goede nieuws van het evangelie over Jezus Christus.

Sommigen die bijeen zijn gekomen op de zondagmorgen zijn afgeleid door verdriet, woede, ontmoediging, eenzaamheid, jaloersheid, frustratie, wanhoop of hopeloosheid want de gloriën waarop ze vertrouwden voor hun zingeving, levensdoel en innerlijke vreugde hebben hen voor de zoveelste keer teleurgesteld. Die knalden voor hun ogen uit elkaar of glipten als zand door hun vingers. En zelfs als de ervaring ervan geweldig was, zorgden ze er feitelijk niet voor dat hun harten bevredigd werden. De hype was kort en de tevredenheid ongrijpbaar. Daardoor zitten ze daar leeg, gekwetst, kwaad en verward.

Ze komen naar de eredienst midden in een oorlog die ze kennelijk niet herkennen. Het is een oorlog om de trouw, de aanbidding, van hun harten. Op manieren die ze waarschijnlijk niet doorzien, hebben ze keer op keer de schepping gevraagd om hen te geven waarin alleen de Schepper hen kan voorzien. Ze zochten horizontaal naar wat alleen maar verticaal kan worden gevonden. Ze hebben mensen, situaties, locaties en ervaringen gevraagd om dat ene te zijn wat ze nooit zullen worden: hun redder. Ze keken naar deze dingen om er leven, veiligheid, identiteit en hoop van te krijgen. Ze hebben deze dingen gevraagd om hun gebroken harten te genezen. Ze hoopten dat deze dingen van hen betere mensen zouden maken. Dus er woedt een oorlog en voor u zitten gewonde soldaten. Het is een oorlog om de glorie: een strijd om welke glorie hun harten zal beheersen en daarmee hun keuzes, woorden en gedrag onder controle heeft.

Ware vijand

De Vijand doet alles wat hij kan met behulp van leugens, verleiding, afleiding en bedrog om mijn hart weg te houden van het richten op de glorie waarvoor ik geschapen ben om te leven. Het is dus een hoge en heilige roeping om te gaan staan midden in deze oorlog om de glorie, met de opdracht om één van Gods primaire instrumenten te zijn om de dwalende harten van door de strijd gehavende en vermoeide soldaten terug te winnen.

Voor velen lijkt het volgen van deze God van de glorie al het andere als glorieus. Ze verwachten vreugde en zegeningen maar kregen pijn, verdriet en beproevingen. Het is in toenemende mate moeilijk voor hen geloof te houden in deze glorieuze waarheden die zeggen dat God nabij is – dat hij hoort, dat hij zich bekommert, dat hij trouw is, dat hij wijs is, dat hij zijn macht uitoefent ten gunste van het beste voor zijn kinderen, dat hij liefheeft, en aardig, dankbaar en geduldig is. Ze voelen zich in de steek gelaten. Ze hebben het gevoel gestraft te worden. Ze zijn ernaar geneigd om te concluderen dat wat hen is verteld achteraf niet waar blijkt te zijn. Ze vragen zich af waarom zij zijn uitgekozen om te lijden. Ze vragen zich af waarom ze nog bidden terwijl er niets lijkt te gebeuren. Ze zijn ermee opgehouden om de Bijbel te lezen want het lijkt niet te helpen, en ze merken dat de liederen op zondagmorgen een heel andere werkelijkheid lijken te beschrijven dan die waarin ze zelf leven. Ze zijn ermee gestopt om in hun kring te vragen te bidden voor steeds dezelfde dingen want ze voelen zich er alleen maar een verliezer door. Ze hebben het gevoel dat de glorie voor hen, hen helemaal is ontglipt, en ze weten niet wat daar aan te doen. Dus zonder het zelf te beseffen, zijn ze begonnen om hun harten te offeren aan andere gloriën met de hoop dat op de een of andere manier, hoe dan ook, ze tevredenheid zullen vinden.

Predikanten, heeft gewoonte ervoor gezorgd dat de middelmatigheid u ervan weerhoudt om week na week Gods glanzende glorie hoger dan de doordeweekse glorieblindheid te plaatsen? Ten behoeve van de ontmoedigden bent u geroepen als ambassadeur van de glorie. U bent geroepen om hen te redden, die in de eerbiediging ontmoedigd en verward zijn. U bent geroepen ter representatie van die Ene die de glorie is voor de mensen die dankzij lijden en teleurstelling cynisch over deze glorie zijn geworden. U bent geroepen om Gods stem te zijn en hen daarmee over te halen om terug te keren. U bent in hun levens gekomen als goddelijk middel voor redding, genezing en herstel. U bent geroepen om midden in de verwarring te gaan vertellen met evangelische helderheid en autoriteit. U bent geroepen om met glorie verbonden hoop te geven aan hen die hopeloos zijn geworden. U bent geroepen om bevrijdende waarheden te verkondigen aan hen die misleid zijn. U bent geroepen om ontrouwe kinderen te smeken om weer verzoend te raken met hun hemelse Vader. U bent geroepen om zij die hebben opgegeven met glorie te motiveren. U bent geroepen om het licht van de glorie van God te schijnen in de harten die verdonkerd zijn door op de verkeerde plaatsen te zoeken naar leven. U bent geroepen om de vullende gloriën van de genade te geven aan zij die leeg en ondervoed zijn. U bent geroepen om een glorieuze koning te vertegenwoordigen, die als enige in staat is om te redden, genezen, verlossen, transformeren, vergeven, bevrijden en tevreden te stellen. U bent geroepen.