Eenheid, God en u

Uit Bijbelse Boeken en Preken

20 En Ik bid niet alleen voor dezen, maar ook voor hen, die door hun woord in Mij geloven, 21 opdat zij allen één zijn, gelijk Gij, Vader, in Mij en Ik in U, dat ook zij in Ons zijn; opdat de wereld gelove, dat Gij Mij gezonden hebt. 22 En de heerlijkheid, die Gij Mij gegeven hebt, heb Ik hun gegeven, opdat zij één zijn, gelijk Wij één zijn: 23 Ik in hen en Gij in Mij, dat zij volmaakt zijn tot één, opdat de wereld erkenne, dat Gij Mij gezonden hebt, en dat Gij hen liefgehad hebt, gelijk Gij Mij liefgehad hebt. (Johannes 17:20-23)

Jezus bad voor de eenheid van Zijn kerk – en hij doet dat nog! Een van Zijn meest indringende gebeden en verlangens voor elke plaatselijke gemeente is dat zij één zou zijn. Natuurlijk zullen we het er allemaal mee eens zijn dat we één willen zijn. Maar waarom wil Jezus dat we één zijn. Wat beweegt Jezus om te zoeken naar de eenheid van de plaatselijke gemeente? Is het slechts voor ons voordeel? Volgens Johannes 17 bidt Jezus voor onze eenheid omdat de eenheid in onze plaatselijke gemeenten ontworpen is om een weerspiegeling te zijn van de eenheid die God geniet in de verschillende personen van de drie-eenheid. Hij wil dat wij, een divers lichaam van gelovigen, één zijn, net zo als Hij, in de diversiteit van de drie-eenheid, één is. Jezus is het Hoofd van de kerk, en Hij wil dat wij een eenheid laten zien die ware en prachtige dingen zegt over de eenheid van onze God drie-enig. Dit is voor een groot deel hoe Jezus wil dat onze plaatselijke gemeenten God zouden vertegenwoordigen – en deze taak kunnen we niet ontlopen. Onze gemeente zegt óf ware dingen over de eenheid van onze God, óf we laten God zien als op een of andere manier verdeeld in Zichzelf.

We dragen allemaal bij óf aan de geest van eenheid, óf aan de geest van verdeeldheid. Ons gedrag, onze woorden, onze prioriteiten, onze houding, onze emotionele reacties, en zelfs onze gedachten en motieven dragen allemaal bij aan hoe onze gemeente Gods eenheid representeert. Wat van beschuldigende gedachte! Elke keer als ik reageer in boosheid of zondige frustratie, elke keer als ik reageer met sarcasme in mijn woorden of als ik bitterheid koester in mijn hart, elke keer als ik roddel, elke keer als ik gemotiveerd word door egoïsme en trots, heeft dat niet alleen effect op mijn eigen getuigenis. Het heeft effect op de eenheid en getuigenis van de Kerk, welke direct effect heeft op het getuigenis van God zelf. Hetzelfde is waar in het huwelijk. Het huwelijk is een beeld van de relatie tussen Christus en Zijn Gemeente (Ef. 5:22-29). Mijn liefde voor mijn vrouw is ontworpen om de verzorgende, koesterende en zelf-opofferende liefde van Christus voor Zijn Gemeente te laten zien. Dus of ik dat nou toe wil geven of niet, al mijn gedragingen, gedachten, houdingen, begeerten, woorden, motivaties en reacties naar mijn vrouw toe zeggen iets over Christus’ relatie met de Gemeente. Ik zeg óf iets wat waar is, óf iets wat niet waar is. En elke keer wanneer ik zondig tegen mijn vrouw op een van deze manieren, heb ik een leugen verteld over hoe Christus zijn geliefde Bruid liefheeft en behandelt. Wanneer wij één worden als plaatselijke gemeente, zeggen we de waarheid over de relatie tussen de Vader, Zoon en de Heilige Geest. Wanneer we denken, voelen, handelen, en reageren op manieren die eenheid reflecteren, zeggen we de waarheid over de eenheid van God.

En, volgens Jezus, de eenheid van onze gemeenten is ook de beste evangelisatiemethode die we hebben. Hij wil dat we “volmaakt één zijn, opdat de wereld erkenne, dat Gij Mij gezonden hebt, en dat Gij hen liefgehad hebt, gelijk Gij Mij liefgehad hebt.” God heeft de eenheid in de plaatselijke gemeente ontworpen om te functioneren als een magneet om zowel gelovigen als ongelovigen aan te trekken. Wanneer wij als plaatselijke gemeente één zijn, spreken onze onderlinge relaties boekdelen tot een toekijkende wereld. De liefde, onzelfzuchtigheid, bescheidenheid en het geduld, die zo kenmerkend zijn voor de relaties van een gemeente waar eenheid heerst, beginnen aan de wereld te vertellen dat God Jezus heeft gezonden, en dat God van ons, Zijn bruid, houdt. En omgekeerd, wanneer we kleine verdeeldheden onder ons laten voortbestaan, worden we wat evangelisatie betreft onvruchtbaar omdat het gezamenlijke getuigenis van onze gemeente leugens zegt over God. De eenheid van de plaatselijke gemeente is Gods evangelisatieprogramma. Als wij willen zien hoe de Heilige Geest onze gemeente gebruikt om bekeerlingen te produceren, dan moeten we allemaal hard werken, en samenwerken om de eenheid in onze kerk te bevorderen en te bewaren.

Jezus laat ons in Johannes 17 zien dat eenheid om gebed vraagt. We kunnen niet zomaar verwachten eenheid te kunnen genieten als we er niet voor bidden. Als Jezus hiervoor gebeden heeft, moeten wij toch zeker hetzelfde doen. Vriend, wanneer was de laatste keer dat u gebeden hebt voor de eenheid van de kerk. Ik daag u uit om het tot een dagelijks gebedspunt te maken. Bid dat onze gemeente één mag worden, en bid dat God u zal laten zien hoe u kunt bijdragen aan de eenheid binnen onze gemeente door hoe u denkt, spreekt, voelt en reageert. We kunnen allemaal groeien op dit gebied. Ieder van ons worstelt soms tegen de neiging om verbitterd te raken naar anderen toe, of met scherpe woorden te reageren, of té kritisch zijn, of klagend, of te trots te zijn om een fout toe te geven. We zijn allemaal zondaren die genade, barmhartigheid, en vergeving nodig hebben – zowel van God als van elkaar.

Maar wij zijn niet van onszelf. Wij representeren niet alleen onszelf, of onze eigen meningen of verlangens. Jezus heeft ons gekocht met Zijn eigen bloed. Wij zijn van Hem. Hij bezit ons. Hij heeft ons geschapen voor Zijn glorie, en heeft ons gekocht met Zijn bloed zodat wij hem goed zouden vertegenwoordigen in de wereld. Laten we ons voornemen om samen God te verheerlijken in onze plaatselijke gemeenten door te spreken, te voelen, te denken en te handelen op manieren die bijdragen aan de eenheid van de kerk. En laten we bidden dat, wanneer we dat doen, het God zal behagen om onze eenheid een effectief middel te laten zijn voor de bekering van ongelovigen.