Gedachten op de zestigste over Derde Campus-sensaties en 1 Korintiërs 15:58

Uit Bijbelse Boeken en Preken

Gedachten op de zestigste over Derde Campus-sensaties¹ en 1 Korintiërs 15:58

Het is fijn om zestig te zijn. De levensvisie op basis van zes decennia zit vol hoop en is niet afgeschoten door korte momenten van opwinding. We hebben teveel uitbundige momenten en bewegingen zien komen en gaan. Niet dat we cynisch zijn of vijandig. We houden ervan om enthousiast te zijn over nieuw leven en genadevolle overwinningen. Maar we putten onze kracht niet uit deze momenten.

Er waren periodes waarin we wel zo waren. Die waren kostbaar. Er was toen veel meer ontmoediging en depressie dan er nu is. Dat alles is nu ballast die we meedragen in onze levensbootjes, en de winden brengen ons minder uit balans dan voorheen. We verwachten tegenwoordig stormen met de grotere gelijkmoedigheid die je met de tijd krijgt. De eerste apostolische les “dat wij pas na veel beproevingen het koninkrijk van God binnen kunnen gaan” (Handelingen 14:22)², is voor ons gevestigd gemeengoed geworden.

Op z’n 71ste werd Charles Simeon³ door zijn vriend Joseph Gurney⁴ gevraagd hoe hij zoveel onderdrukking kon standhouden en het langer volhield dan al die weerstand gedurende zijn negenenveertig jarig predikantschap aan de Holy Trinity in Cambridge. Hij antwoordde:

Mijn beste broeder, we hoeven ons geen zorgen te maken over een beetje lijden in het belang van Christus. Als ik door een heg heen ga en mijn hoofd en schouders zijn er al veilig doorheen, kan ik het prikken in mijn benen verdragen. Laten we ons verheugen in de herinnering dat ons heilig Hoofd al Zijn lijden overwon en zegevierde over de dood. Laten we Hem daarin geduldig volgen; wij zullen binnenkort deelgenoot zijn van Zijn overwinning. (H.C.G. Moule, Charles Simeon, [Londen: Inter-Varsity, 1948], 155f.)

Dat is het oogpunt van doorgewinterd lijden: Negenenveertig jaren vol beproevingen wordt “een beetje lijden” genoemd. En de toetreding tot de eindoverwinning, zegt hij, zal er “binnenkort” zijn. In de tussentijd moeten we ons niet druk maken om deze problemen. We zullen elk plezierig moment met dankbaarheid aannemen. Maar we zullen het niet gebruiken als argument dat het volgend moment ook plezierig moet zijn.

We hebben zoveel veranderingen ondergaan. Ziekte en gezondheid, groei en afname, lof en kritiek, vriendschap en verraad, dankbaarheid en verwaarlozing, rijkdom en armoe, druk en gemak, opwinding en verveling, oorlog en vrede, angst en veiligheid, duidelijkheid en verwarring, harmonie en spanning, dromen en doemdenken, vermoeidheid en energie, twijfel en zekerheid. Die brachten veel te veel vreugde met zich mee en maakten veel te veel kapot. Dat doen ze nu niet meer. Leuk, ja. Smartelijk, ja. Maar niet zo bedreigend als eerder. En niet zo heftig. Meer en meer houden we van de Zweedse passages van Karolina W. Sandell-Berg:

Hij Wiens hart onmetelijk vol is van deugd
Geeft elke dag wat Hij het beste acht -
Met liefde, een deel smart en vreugd,
Mengt gezwoeg met vrede en rust.
(“Dag na dag”)

Ongeacht of Hij geeft of neemt,
God zal Zijn kinderen niet verlaten;
Zijn liefdevol doel is uitsluitend
hen puur en heilig te laten.
(“Kinderen van de hemelse Vader”)

We vragen niet meer naar snel oplapwerk. We kijken naar de lange termijn. God zal ons ter verantwoording roepen om trouw niet vanwege successen. “Een lange gehoorzaamheid in dezelfde richting” (zoals Eugene Peterson het stelt) is onze passie geworden. Niet je laten uitvaren heuvelafwaarts. Niet sprinten en vallen over de klif van vermoeiende lust. Niet een camper kopen en naar Florida rijden om daar onze gerimpelde huid te bruinen. Maar de blik richten op de vereniging met Jezus op de weg naar Golgotha.

Geen haast. Geen treuzelen. “Zeg tegen die vos: ‘Let op, Ik drijf demonen uit en vandaag en morgen genees Ik mensen, en op de derde dag bereik Ik de voltooiing’” (Lucas 13:32). Jezus kwam aan het kruis en in de hemel op het perfecte moment – zijn moment. “Niemand neemt mijn leven, Ik geeft het zelf.”⁵ Hij vond het tempo om de race mee te eindigen. Hij bepaalde toen de tijden. Hij bepaalt ze nu.

Hij kent de tijd voor vreugde en echt,
Zal die toesturen wanneer hij vindt dat het zover is,
Als hij u naar behoren heeft beproefd en gezuiverd,
En u vrij van alle bedrog heeft bevonden.
Komt Hij onverwachts tot u
En doet u zijn liefdevolle zorg toekomen.
(Georg Neumark, “Als u lijdt, leidt God u”)

Zestig is een mooie leeftijd om je loopritme te vinden tijdens de marathon die het leven wordt genoemd. Heuvelafwaarts gaat heerlijk. Maar we hebben van het parcours voldoende afgelegd om te weten: Reken er niet op dat het tempo heuvelafwaarts je zal helpen om over de volgende piek te komen. Net als we denken dat we de heuveltop hebben bereikt, rijst er een berg voor ons op. We moeten blijven lachen, de hand van de vermoeide beetpakken en in alle rust zeggen: “Met mijn God spring ik over de hoogste muur” (Psalm 18:30).

Rest mij te zeggen dat ik God zeer dankbaar ben voor een sterk begin van de Zuidzijde¹ vorige zondag. Ik dank God voor Rick Melson en David Livingston en een klein leger van vrijwilligers dat zorg droeg voor duizenden details. Ik dank God voor de tranen en gebeden na de diensten – sommige uit berouw en sommige vanwege een heerlijke thuiskomst. Dit was een groots weekend voor ons.

Maar onze volharding en blijvende vreugde in het werk bestaande uit het dienen van Christus bij Bethlehem, is niet gebaseerd op

de opwinding over nieuw dingen want het nieuwe zal op een dag oud zijn, de grootte van het aantal want dat aantal zal op een dag klein zijn, het plezier in goede partners want op een dag zullen we alleen zijn, het lof van anderen want de dag van bekritisering zal komen, de beloning met geld want op een dag zal het verdwijnen als gras, de sensatie van emotionele hoogtepunten want de emotionele dieptepunten zullen komen.

Nee, zeer stil, stellig en vreugdevol zullen we, als God het wil, volharden en opbloeien in die laatste dagen want we weten dat het werk voor de Heer niet tevergeefs is. “Kortom, geliefde broeders en zusters, wees standvastig en onwankelbaar en zet u altijd in voor het werk van de Heer, in het besef dat de inspanningen die u voor de Heer verricht, nooit tevergeefs zijn” (1 Korintiërs 15:58).

Strevend om standvastig in genade te zijn,

Predikant John

---

¹ Zuidelijke campus van de kerk Bethlehem Baptist Church te Minnesota, VS
² Bijbelteksten zijn geciteerd uit de Nieuwe Bijbelvertaling van 2021 (NBV21)
³ Britse predikant (18e en 19e eeuw)
⁴ Engelse evangelist (1744 – 1815)
⁵ Johannes 10:18