Het offer van het lijden

Uit Bijbelse Boeken en Preken

Hebreeën 13:16¹

Jezus Christus blijft dezelfde, gisteren, vandaag en tot in eeuwigheid! Laat u niet misleiden door allerlei vreemdsoortige leerstellingen; we doen er goed aan ons te laten sterken door genade, niet door spijzen waar de aanhangers van die stellingen in het geheel geen baat bij hebben. Wij hebben een altaar waarvan zij die in de tent dienstdoen niet mogen eten. De offerdieren, waarvan het bloed door de hogepriester het heiligdom wordt binnengedragen voor het reinigingsoffer, worden buiten het kamp verbrand. Daarom heeft ook Jezus, om met zijn eigen bloed het volk te heiligen, buiten de stadspoort geleden. Laten we dus het kamp verlaten, ons bij Hem voegen en delen in zijn vernedering. We hebben hier immers geen blijvende stad, wij kijken juist verlangend uit naar de stad die komt. Laten we met Jezus’ tussenkomst voortdurend aan God een dankoffer brengen: het huldebetoon van lippen die zijn naam belijden. En houd de liefdadigheid en de onderlinge solidariteit in ere, want dat zijn offers waarin God behagen schept.

Wat we in deze verzen de afgelopen twee weken gezien hebben, is dat het christenleven beschreven kan worden als drie offers die we God brengen. De eerste was het dankoffer dat we zagen in vers 15: “Laten we met Jezus’ tussenkomst voortdurend aan God een dankoffer brengen: het huldebetoon van lippen die zijn naam belijden.” De tweede was het offer van een gedeeld leven, dat we zien in vers 16: “En houd de liefdadigheid en de onderlinge solidariteit in ere, want dat zijn offers waarin God behagen schept.”

Inhoud 1 Jezus volgen naar Golgotha 2 Gaan “buiten het kamp” 3 Ontsnappen aan onze comfortabele kampen 4 Voorbeelden hoe het kamp te verlaten 5 De Bijbelse manier van denken

Jezus volgen naar Golgotha

Het derde offer is ons zwaartepunt van vandaag. Het is het offer van het lijden en wordt beschreven in 13-14: “Laten we dus het kamp verlaten, ons bij Hem voegen en delen in zijn vernedering. We hebben hier immers geen blijvende stad, wij kijken juist verlangend uit naar de stad die komt.”

Vers 13 haakt aan bij vers 12 met de tekst: “Daarom heeft ook Jezus, om met zijn eigen bloed het volk te heiligen, buiten de stadspoort geleden.”

Dus Jeruzalem wordt voorgesteld als het kamp van Israël. Jezus werd buiten de poort opgepakt, buiten het kamp, en gemarteld en vermoord aan het kruis als een gewone crimineel tussen twee dieven. En nu kijkt deze geïnspireerde auteur naar u en mij, en zegt: “Laten we gaan … Laten we dus het kamp verlaten, ons bij Hem voegen en delen in zijn vernedering.” Dat is wat het betekent om Christen te zijn.

Jezus zei dat toch ook? In Lucas 9:23 zei hij: “Wie achter Mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen en dagelijks zijn kruis op zich nemen en Mij volgen. Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen; maar wie zijn leven verliest omwille van Mij, zal het behouden.” Een Christen zijn betekent Jezus volgen, en Jezus volgen betekent met hem naar Golgotha gaan – buiten het kamp.

Wel, Jezus maakte het in Lucas 21:16 duidelijk dat niet alle Christenen zullen sterven door het martelaarschap. Hij zei: “Ze zullen sommigen van jullie ter dood laten brengen,” niet “… jullie allemaal …” Maar we moeten wel allemaal bereid zijn. Ieder van ons moet Christus beter dan het leven vinden. Ieder van ons moet z’n kruis opnemen en hem volgen in het soort leven – het soort liefde – dat hij leefde.

Gaan “buiten het kamp”

En dit vers 13 maakt vandaag iets heel belangrijks zeer duidelijk voor ons. Er staat dat we naar Jezus moeten gaan “buiten het kamp.” Wat betekent dat nu? De auteur weet dat we niet in kampen wonen zoals de Israëlieten dat deden. “Buiten het kamp” staat voor iets. Waar staat het voor?

Ik denk dat voor Israël het kamp de plaats van veiligheid en heiligdom was. Buiten het kamp was het gevaar van wilde dieren en vijanden. En buiten het kamp werden de onreine dieren en het afval begraven. Dus buiten het kamp heerste potentieel gevaar en het risico van onreinheid. Het kamp was comfortabel, veilig, schoon en heilig.

Dus als hij tegen ons zegt: “Laten we dus het kamp verlaten, ons bij Hem voegen,” bedoelt hij waarschijnlijk: “Laten we de plek van comfort, veiligheid en religieuze heiligheid verlaten; en laten we Jezus vergezellen op de gevaarlijke plekken, risicovolle plekken, vuile plekken.”

Dus als “het dankoffer” staat voor de prioriteit van de aanbidding in onze kerk, en “het offer van een gedeeld leven” staat voor de prioriteit van vorming, zorg en opleiding in onze kerk, waar staat het “offer van het lijden” dan voor? Het staat voor ten minste de prioriteit van het evangelie en mondiale zending. Het staat voor de prioriteit om de ongelooflijke loomheid van comfort en veiligheid te weerstaan – om tegen te gaan dat we al onze tijd doorbrengen binnen het kamp.

Maar wat is er buiten het kamp? Vreemdheid. Onzekerheid. Er zijn drugdealers buiten het kamp. Er zijn pooiers en prostituees buiten het kamp. Er zijn onvoorspelbare bendes buiten het kamp. Uw ongelovige collega, buurt- of klasgenoot vindt u buiten het kamp. Sommige delen van de wildernis buiten het kamp zijn vochtig en modderig, sommige delen van de wildernis buiten het kamp bestaan uit grote kantoorgebouwen met eikenhouten bureaus en ramen van vloer tot plafond. En buiten het kamp bevinden zich al die onbereikte mensen van de wereld.

Als God in deze tekst tegen ons zegt: “Verlaat het kamp met mijn Zoon om te delen in zijn vernedering,” bedoelt hij: “Laat uw licht in dat gebied schijnen voor mensen” – voor verloren en behoeftige mensen buiten het kamp, niet slechts in het gemak en comfort van uw kerk en thuis. Het licht moet schijnen in het donker. En het is donker buiten het kamp. Hij bedoelt: “Ga en zorg daarom voor discipelen in alle landen.” Hij bedoelt: “U zult niet alleen in het kamp van Jeruzalem mijn getuige zijn maar in Judea, Samaria en in de uithoeken van de wereld.”

Ontsnappen aan onze comfortabele kampen

De derde onmisbare prioriteit bij Bethlehem Baptist Church² moet bestaan uit het ontsnappen aan onze comfortabele kamp en het binnengaan van de wereld waar het donker, riskant, uitheems, ongemakkelijk en gevaarlijk is. In Hebreeën 13:13 staat zeer duidelijk dat er buiten het kamp misbruik en schande is.

Wij in Amerika moeten leren wat Christenen in het grootste deel van de wereld moeten leren, namelijk, als Jezus ons bij hem roept, roept hij ons op om te lijden. Volgens Romeinen 8:16-17: “De Geest zelf verzekert onze geest dat wij Gods kinderen zijn. En als we zijn kinderen zijn, zijn we ook zijn erfgenamen: erfgenamen van God, samen met Christus. Want wij delen in zijn lijden om ook met Hem te kunnen delen in Gods luister.”

Paulus zei tegen de nieuwe kerken die hij oprichtte (Handelingen 14:22): “Wij kunnen pas na veel beproevingen het koninkrijk van God binnengaan.”

En waarom dit zo is, komt niet omdat beproevingen ons vaak vinden in het kamp maar omdat een Christen zijn betekent dat je het kamp verlaat naar waar veel meer beproevingen zijn. Het kan betekenen keuzes maken voor plaatsen om te wonen, plaatsen om te werken, plaatsen om te prediken, plaatsen om te reizen, voor mensen om te helpen, voor evangelisch werk om hiervoor te zorgen, keuzes die niet beschermen tegen misbruik en schande.

Voorbeelden hoe het kamp te verlaten

Laat me u enkele voorbeelden geven.

In sommige landen van het Afrika van vandaag bereikt de Aidsepidemie enorme hoogten. Vorige week werd me op een zendingsconferentie in Colorado Springs verteld dat sommige steden in Oeganda quasi weggevaagd zijn. Het lijkt wel de builenpest in het Europa van de 14e eeuw toen sommige plaatsen twee derde van hun populatie verloren.

In de huidige opzet zijn er zendelingen en artsen op zending evenals hun families die geloven dat voor hen Gods roeping naar buiten het kamp eruit bestaat dat ze moeten blijven terwijl veel Westerlingen het land ontvluchten.

Een ander voorbeeld is het land Libanon. Ik heb alweer gehoord over christelijke professionals en predikanten die de gelegenheid hebben gehad om het door oorlog verscheurd land te verlaten maar ervoor kozen om er te blijven, “buiten het kamp,” met het gevaar van bombardementen en ontvoeringen, en met steeds minder voorzieningen en bescherming. Ze kijken er naar de zwoegende kerkgemeenschap waarvan velen geen kans hebben om weg te gaan, en ze kijken naar de enorme behoeften en zeggen: “Hier ben ik het hardst nodig – buiten het kamp. Hier is waar Jezus naar toe ging – en waar hij vandaag naar toe gaat.”

Of kijk hier eens naar. Hier heb ik een lijst van de 150 grootste groepen onbereikten ter wereld – met elk ten minste een miljoen mensen. Praktisch al deze groepen, zonder kerk met gelovigen, worden aangetroffen in landen die zich verzetten tegen of die vijandig zijn jegens christelijke zendelingen. Ziet u wat dit betekent? Dit betekent dat of de kerk geen gehoor geeft aan het gebod van Jezus om alle volken tot leerlingen te maken (Mattheüs 28:19) of dat we Jezus volgen buiten het kamp en delen in zijn vernedering. De Grote Zendingsopdracht zal niet eindigen zonder lijden.

De Bijbelse manier van denken

De gedachte dat christenen alleen zijn geroepen om te leven en te werken waar het veilig is, is geen Bijbelse gedachte. Bijbels denken vindt plaats op basis van de aanname dat we zijn opgeroepen om Jezus te volgen buiten het kamp waar er schande en gevaar is. Het kan uw risico van uitsluiting of verachting op uw werk zijn. Het kan uw risico zijn op school voor schut te staan. Het kan de pijn zijn van het onbegrip van een niet-gelovige verwante. Of het kan het veel grotere risico zijn van gevangenis of vervolging in Colombia of Mindanao.

Deze manier van denken – deze bereidheid om buiten het kamp van comfort en veiligheid te gaan – is een nogal rare mentaliteit. Het is in deze wereld onnatuurlijk. Wat is het? Is het naïviteit betreffende wat pijn en lijden werkelijk zijn? Is het een soort pathologisch masochisme dat gewoon wil dat mensen medelijden met ons hebben? Is het stoïcijns heroïsme dat hoopt herinnert te worden in de eregalerij? Wat is deze bereidheid om buiten het kamp te gaan, naar Jezus, en te delen in zijn vernedering?

Vers 14 geeft het antwoord: “We hebben hier immers geen blijvende stad, wij kijken juist verlangend uit naar de stad die komt.” Onze bereidheid om te leven en te werken met Jezus buiten het kamp van comfort en veiligheid is geen naïviteit. Het is geen pathologisch verlangen om te lijden. Het is geen stoïcijns heroïsme. Het is, in feite, een rotsvast en vreugdevol vertrouwen dat er in deze wereld geen blijvende veiligheid en vreugde is maar wel in de volgende. De pleziertjes en de zekerheid van het luxueuze Minneapolis met z’n voorsteden zijn geen vergelijk met de vreugdes van het Nieuwe Jeruzalem.

Kijk eens naar Hebreeën 10:34. “u hebt meegeleefd met de gevangenen onder u, en toen u van uw bezittingen beroofd werd, hebt u dat in vreugde aanvaard, in de wetenschap dat u iets beters bezit, een blijvend bezit voor uzelf” (conform Hebreeën 11:2, 26).

Het is niet alleen mogelijk om Jezus te volgen buiten het kamp; het is mogelijk om dit te doen VOL vreugde! Waarom? Omdat wat we ook mogen verliezen als we Jezus gehoorzamen, dit duizendvoudig gecompenseerd zal worden in de stad van God. Jezus zei: “Gelukkig zijn jullie wanneer ze je omwille van Mij uitschelden, vervolgen en van allerlei kwaad betichten. Verheug je en juich, want je zult rijkelijk beloond worden in de hemel” (Mattheüs 5:11-12). Uw bereidheid om buiten het kamp te gaan is de maat voor uw schat in de hemel en uw verlossing van de schat op aarde.

De Bijbel en de krant maken het duidelijk dat het in de komende jaren steeds gevaarlijker wordt om een uitgesproken, evangelische, sociaal betrokken christen te zijn. En, broeders en zusters, ik wil daar samen met u middenin zitten. Ik zie ons samen staan tegen het kwaad buiten het kamp. Ik zie ons de verlorenen inwinnen buiten het kamp. Ik zie ons met Gods hele ontwaakte kerkgemeenschap in het jaar 2000 een kerk oprichten onder alle volkeren. Laten we dus samen het kamp verlaten.

---

Noot van de vertaler

¹ Bijbelteksten zijn geciteerd uit de Nieuwe Bijbelvertaling van 2021 (NBV21)

²Baptistengemeente in Minnesota, VS