Bijbelse Boeken en PrekenHet resultaat van hoop: Volharding
Uit Bijbelse Boeken en Preken
Vertaling door Bert Dijkhoff
Auteur Index
More Over Hope
Onderwerp Index
© Desiring God
Hier meer (English).
Hier meer (English).Door John Piper
Over Hope
Een deel van de Hope in God!-serie 
U kunt ons helpen door de herziening van deze vertaling voor de nauwkeurigheid. Hier meer (English).
1 Thessalonicenzen 1:2-3
Wij danken God altijd voor u allen: wij noemen u onophoudelijk in onze gebeden en brengen dan ten overstaan van onze God en Vader in herinnering hoeveel uw geloof tot stand brengt, hoe krachtig uw liefde is en hoe standvastig u blijft hopen op de komst van onze Heer Jezus Christus.1
In 1 Thessalonicenzen 1:3 bedankt Paulus God dat het geloof werk heeft verricht, liefde heeft gezorgd voor arbeidskracht en hoop voor volharding. Als u die woorden elk afzonderlijk zou nemen, zou het kunnen zijn dat u met geloof, hoop en liefde omgaat als zeer algemene psychische krachten die onvermijdbare effecten hebben op onze productiviteit en veerkracht. Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen dat geloof in uzelf voor veel productie zorgt, en liefde voor het gezin zorgt voor arbeidskracht om voedsel te verdienen, en hoop op de overwinning zorgt voor volharding om de wedstrijd tot het einde toe vol te houden. En dat zou natuurlijk waar zijn. Maar het zou niet christelijk zijn. Het zou niet van geestelijke of eeuwige waarde zijn. Het zou niet dat zijn waarover Paulus het hier heeft.
Als Paulus spreekt van geloof dat werk verricht, liefde die arbeidskracht oplevert en hoop die standvastigheid oplevert, heeft hij enkele zeer concrete Christelijke, geestelijke transacties tussen ons en God in gedachten – God de Vader, God de Zoon en God de heilige Geest.
Inhoud |
Geloof, hoop en liefde, en de Drievuldigheid
Kijk eens hoe Paulus het christelijk leven van geloof, liefde en hoop koppelt aan elk lid van de christelijke Drievuldigheid:
De relatie met God de zoon
Kijk eerst eens naar de relatie met God de Zoon: aan het einde van vers 3 zijn het geloof, de liefde en de hoop in “onze Heer Jezus Christus.” Paulus beschrijft geen algemene psychologische principes; hij beschrijft specifieke geestelijke effecten van het in relatie staan tot een specifieke levende Persoon, Jezus Christus. Geloof, liefde en hoop die in “onze Heer Jezus Christus” zijn, zorgen voor een specifiek soort werk, arbeidskracht en volharding die voor de eeuwigheid zijn omdat ze komen van Christus en ze Christus eren.
De relatie met God de Vader
Ten tweede, kijk eens naar de relatie van deze dingen met God de Vader. Aan het begin van vers 3 is het God de Vader bij wie Paulus zich bedankt voor het geloof, de liefde en hoop die de Thessalonicenzen hebben: “… brengen dan ten overstaan van onze God en Vader in herinnering …” Dus God de Vader is duidelijk behulpzaam in de productie van deze geloof, liefde en hoop want hij wordt ervoor bedankt.
Maar in vers 4 is de relatie met God de Vader zelfs nog specifieker. Vers 4 leert ons dat als het geloof in Christus werk verricht, en liefde in Christus zorgt voor arbeidskracht en hoop in Christus voor volharding, is dat duidelijk bewijs dat de Thessalonicenzen gekozen zijn door God. Vers 4 is als volgt met vers 3 verbonden: “Wij danken voor uw geloof, liefde en hoop want wij weten (hierdoor), broeders en zusters, God heeft u lief, Hij heeft u uitgekozen.” We weten dat u bij de verkorenen van God hoort vanwege de vruchtbaarheid van uw geloof, liefde en hoop.
De relatie met God de heilige Geest
Ten derde, let eens op de relatie met God de heilige Geest. Verzen 5 en 6 maken het verband duidelijk. “Onze verkondiging aan u overtuigde immers niet alleen door onze woorden, maar ook door de overweldigende kracht van de heilige Geest.” Dus de verandering in deze mensenlevens is niet alleen bewijs dat ze door God de Vader zijn gekozen, zoals vers 4 stelt, het is ook bewijs dat de heilige Geest met kracht in hen te werk ging.
Vers 6 verduidelijkt het bewijs hiervoor, net zoals vers 3 dat deed: “U hebt ons nagevolgd, en daarmee de Heer: onder zware beproevingen hebt u de boodschap van het evangelie ontvangen met de vreugde van de heilige Geest.” Het feit dat beproevingen niet zorgden voor bederf van de vreugde in hun geloof, is het bewijs dat het evangelie kwam in de kracht van de heilige Geest en niet slechts in woorden.
Dus het eindresultaat van dit alles is dat het geloof, de liefde en de hoop in vers 3 geen algemene psychologische principes zijn die blijken te werken en mensen productiever en stabieler maken. Eerder zijn het diepgaande theologische feiten. Ze zijn afkomstig van een relatie met de levende Heer, Jezus Christus. Ze zijn het resultaat als en het bewijs dat men door God de Vader gekozen is. En ze zijn het werk van de Heilige Geest via de prediking van een specifieke boodschap die het evangelie wordt genoemd.
Hoe blijft u doorgaan?
Waarop we ons deze morgen willen richten, is de relatie tussen volharding en hoop. Onze tekst is vers 3 en vooral het zinsdeel “hoe standvastig u blijft hopen.” Ik beschouw dit als dat hoop zorgt voor volharding, of dat volharding het resultaat is van hoop. Mijn reden voor deze interpretatie is dat de “totstandbrenging van het geloof” en de “kracht van liefde” deze betekenis lijken te hebben – namelijk, een werk dat ontstaat door het geloof en arbeidskracht die ontstaat door de liefde. Geloof zorgt voor werk. En liefde zorgt voor arbeidskracht. Dienovereenkomstig ontstaat volharding door hoop en hoop zorgt voor volharding.
De vraag die ik deze morgen wil stellen, is de volgende: Hoe blijf je doorgaan met het volgen van een pad van gehoorzaamheid aan Christus – zeg, in een bepaalde relatie of in een christelijke dienst – hoe blijf je doorgaan maand na maand jarenlang en zelf tientallen jaren lang als er emotionele, relationele, geestelijke en financiële obstakels zijn, en als de normale menselijke bemoedigingen verdampen en u zich vergeten voelt?
Wat heb je nodig om er in te blijven hangen als de glamour er niet meer is? Het spotlicht is onbetrouwbaar. Het zwenkt van dienst naar dienst in de lokale kerk. Een poos staat het gericht op de muzikale dienst. En dan staat het speciaal gericht op de christelijke opleiding. Dan komt Zendingsweek, en het is iets geweldigs om een Christen van de wereld te zijn en andere culturen te bezoeken. Dan staat de internationale studentendienst op de voorgrond en daarna stedelijke evangelische diensten, dan kleine groepen, dan de gebedsdienst en de sensatie om een gebedskerk te zijn met teams die elke dienst en elke morgen van de week bidden.
Wanneer het spotlicht zwenkt en zich richt op een evangelische dienst, lijkt die spannend en schitterend, en komen er meer mensen bij die dienst. Er is een sfeer van sensatie, vreugde, kameraadschap en kracht. Maar dan draait het spotlicht verder. Geleidelijk aan lijkt het alsof niemand het meer over uw dienst heeft. Ze staat niet meer zo vaak in de STAR. Vanaf de kansel worden geen nieuwe volgelingen meer opgeroepen. Andere dingen lijken mensen nu enthousiast te maken.
De behoefte aan volharding
Heeft God het voor evangelische diensten dan bedoeld om alleen op te bloeien als ze onder de aandacht en in volle glorie staan? Wil hij dynamische diensten voor muziek, educatie, zendingen, internationale studenten, stedelijke zorg, 20:20 groepen en gebed alleen als die de volle aandacht van de hele kerk hebben? Het antwoord is duidelijk NEE. Wat is er dan nodig? Het antwoord is: Volharding.
Absoluut onmisbaar in het doorlopend leven van de kerk van God is de kracht om door te gaan maand na maand, jaar na jaar, zelfs decennia na decennia op het pad van gehoorzaamheid. En voor velen van ons zal dat betekenen volharding op de lange termijn in een bepaalde evangelische dienst ondanks emotionele, relationele, geestelijke en financiële obstakels, zelfs als de bemoedigingen van het spotlicht, de aandacht, de glorie en de bewondering zijn verdwenen, en we het gevoel hebben dat de vreugde van het leven aan ons voorbij gaat.
Er zal een wereld van verschil zijn tussen de vreugde, enthousiasme en bewondering als we de Roys, Richters en Reyes vanavond op zending sturen, en de stress, eenzaamheid en ziekte zes maanden na heden in Kameroen en Guatemala. Wat eist God van zulke zendelingen? Wat eist hij van u in uw dienst, in uw huwelijk, in het lijden van uw ziekte of invaliditeit? Hij eist volharding. En waardoor ontstaat volharding? Het ontstaat door hoop. “Wij danken God … hoeveel uw geloof tot stand brengt, hoe krachtig uw liefde is en hoe standvastig u blijft hopen.”
Zonder de volharding van de hoop, zal het werk van het geloof en de arbeidskracht van de liefde niet echt van God afkomstig blijken te zijn maar slechts de liefde voor het spotlicht. We leven niet in een generatie die hoog inzet op volharding in relaties, banen of evangelische diensten. En we zijn door en door kinderen van dit tijdperk. Als we hier de Geschrift volgen, zwemmen we tegen de stroom in. Het zij zo! Dit is een oproep tot volharding van de heiligen! (Openbaring 13:10; 14:12.)
Een cruciale vraag over volharding en redding
Laat ons het verband tussen hoop en volharding testen door een zeer cruciale en praktische vraag te stellen: wordt van Christenen verwacht te volharden op het pad van gehoorzaamheid om de zegeningen van de hemel te erven; of wordt van Christenen verwacht te volharden omdat de zegeningen van de hemel vast en zeker de hunne zijn?
Laten we het op een andere manier vragen: is volharding op het pad van gehoorzaamheid aan Christus een voorwaarde waaraan we moeten voldoen om de erfenis van de redding te verkrijgen; of is de erfenis van de redding al een gegarandeerde gift zodat ons vertrouwen hierop ervoor zorgt dat we volharden?
Of om het anders te vragen: Is de boodschap van het evangelie, U moet volharden tot het einde om gered te worden; of is de boodschap van het evangelie, U zult volharden tot het einde omdat u gered bent?
Zowel/als
Het Bijbels antwoord op al deze zes vragen is een daverend JA! U moet volharden tot het einde om uiteindelijk gered te zijn. En u zult volharden juist omdat u gered bent. Redding is zowel de beloning van volharding als de gratis genadegift. Wij volharden om de zegeningen van de hemel te ontvangen en omdat we er zeker van zijn dat de zegeningen van de hemel de onze zijn.
De reden nu dat ik dit benadruk is dat de Geschriften de plek zijn waar u naar toe moet om uw hoop te versterken, en wat u zult vinden als u dat doet, zijn beide stellingen (de “moet” en de “zal”; de “opdat” en de “omdat”). En ik wil niet dat u de Geschriften door de mangel haalt of dat u die prachtige aansporingen van God in beide soorten tekst mist. Laat me deze twee soorten Geschriften toelichten en proberen te laten zien hoe beide echt zijn bedoeld om uw hoop en uw volharding te versterken. Laten we eerst naar de ZULLEN kijken en dan naar de MOETEN.
De “Zullen”
U herinnert zich van vorige week dat de beloftes van het nieuwe verbond beter zijn dan die van het oude verbond omdat ze gepaard gaan met de verzekering dat geestelijke macht de voorwaarden van het verbond zal vervullen. In Jeremia 32:40, bijvoorbeeld, belooft God,
Ik zal een eeuwig verbond met hen sluiten, Ik keer mij nooit meer van hen af en zal hen altijd zegenen. Ik zal hen met ontzag voor Mij vervullen, zodat zij zich nooit meer van Mij zullen afkeren.
Dit is hetzelfde wanneer Ezechiël zegt in 36:27.
Ik zal jullie mijn geest geven en ervoor zorgen dat jullie je aan mijn bepalingen houden en mijn regels naleven.
Dus wat leren we van deze verzen? We leren dat de mensen van God ZULLEN volharden op het pad van gehoorzaamheid. “Ik ZAL hen met ontzag voor Mij vervullen, zodat zij zich nooit meer van Mij zullen afkeren.” “Ik ZAL jullie mijn geest geven en ervoor zorgen dat jullie je aan mijn bepalingen houden.” Volharding is een beloofde gave van het nieuwe verbond. Het is een van de grote ZULLEN van Gods almachtige genade!
En zo belanden we bij het Nieuwe Testament en lezen we in Filippenzen 1:6: “Ik ben ervan overtuigd dat Hij die dit goede werk bij u begonnen is, het ook ZAL voortzetten tot het voltooid is op de dag van Christus Jezus” God ZAL het doen. En 2 Timotheüs 1:12: “Ik weet in wie ik mijn vertrouwen heb gesteld en ben ervan overtuigd dat Hij bij machte is om wat mij is toevertrouwd te bewaren, tot de grote dag aanbreekt.” Met andere woorden, God ZAL Paulus trouw houden in de dienst die hem gegeven is.
Tegen de Corinthiërs (1 Corinthiërs 1:8-9) zegt Paulus: “Hij is het ook die u tot het einde toe de zekerheid geeft dat u geen blaam ZAL treffen op de dag van onze Heer Jezus Christus. God, door wie u geroepen bent om één te zijn met zijn Zoon Jezus Christus, onze Heer, is trouw.” Met andere woorden, als God u roept naar de gemeenschap van zijn Zoon, zal hij u volharding geven tot het einde. “Hij die u roept is trouw en komt zijn belofte na” (1 Thessalonicenzen 5:24). “Wie Hij heeft geroepen, heeft Hij ook vrijgesproken; en wie Hij heeft vrijgesproken, heeft Hij ook laten delen in zijn luister” (Romeinen 8:30).
Het pad van vrijspraak naar verheerlijking is een pad van gehoorzaamheid. Dit pad is de garantie en de gift van God, gekocht voor Gods mensen met het bloed van het nieuwe verbond: “Moge de God van de vrede, die onze Heer Jezus, de machtige herder van de schapen, door het bloed van het eeuwig verbond uit het dodenrijk heeft weggeleid, u toerusten met al het goede, zodat u zijn wil kunt doen. Moge Hij in ons datgene tot stand brengen wat Hem welgevallig is, door Jezus Christus, aan wie de eer toekomt, tot in alle eeuwigheid. Amen” (Hebreeën 13:20-21). De met bloed gekochte zegening van het nieuwe verbond, is de toezegging van de almachtige God om zich nooit af te keren van het doen van goede dingen voor ons en in ons te bewerkstelligen wat hem behaagt om te zien, en zo ervoor te zorgen dat we VOLHARDEN in gehoorzaamheid tot het einde. Volharding is een gave en garantie van het nieuwe verbond verzegeld met het bloed van Jezus voor iedereen die op hem vertrouwt.
En zo houden we moed als we ons zwak voelen, en kijken we weg van onszelf naar Gods genade en macht, en ontvlammen we opnieuw onze hoop dat we kunnen en zullen volharden op het pad van gehoorzaamheid waartoe hij ons opriep.
De “Moeten”
Dat is nu het soort tekst die u in de Bijbel aantreft als u komt zoeken naar bemoediging en kracht. Maar er is ook een andere soort. Het eerste soort zegt dat volharding gegarandeerd is en gekocht is met de dood van Christus voor zijn volk. Het tweede soort zegt dat volharding voor Gods mensen een vereiste is en ze hiermee de beloning van redding zullen ontvangen. Het eerste zegt, U zult volharden want u bent gered. Het tweede zegt, U moet volharden om gered te worden. Laten we kijken naar het tweede soort tekst.
Als hij het einde der tijden beschrijft, zegt Jezus: “En doordat de wetteloosheid toeneemt, zal bij velen de liefde bekoelen. Maar wie standhoudt tot het einde, zal worden gered” (Mattheüs 24:13; 10:22; 2 Timotheüs 2:12). U moet volharden tot het einde om gered te worden. Paulus zegt tegen de kerk in Rome: “God beloont ieder mens naar zijn daden. Aan wie met volharding het goede doet, wie glorie, eer en onsterfelijkheid zoekt, schenkt Hij het eeuwig leven” (Romeinen 2:6-7). We zullen eeuwig leven verkrijgen ALS we met onze volharding het goede blijven doen.
Hij zegt nagenoeg hetzelfde in de grote brief van de vrijheid. Galaten 6:8-9: “Wie zaait op de akker van zijn aardse natuur, zal verderf oogsten, maar wie zaait op de akker van de Geest, oogst eeuwig leven. Laten we daarom het goede doen, zonder op te geven [ofwel laten we volharden!], want als we niet verzwakken zullen we oogsten wanneer de tijd daarvoor gekomen is.” De oogst van eeuwig leven wordt alleen bereikt door zij die zaaien op de akker van de Geest en niet opgeven het goede te doen – zij die volharden. We moeten volharden om het eeuwig leven te erven (oogsten).
En Hebreeën 10:35-36 leert ons hetzelfde: “Geef die onbeschroomdheid dus niet op, u zult er rijk voor worden beloond. Blijf juist volharden, want als u de wil van God doet, zult u ontvangen wat u beloofd is.” U moet stand houden zodat u aan de wil van God kunt voldoen, opdat u kunt krijgen wat beloofd is. De erfenis wordt alleen gegeven aan zij die volharden in gehoorzaamheid aan de wil van God (Hebreeën 3:6, 12 en verder; 6:11; 10:23; 12:1 en verder).
Dit zijn de twee soorten teksten die u in de Bijbel vindt over volharding. De ene soort verzekert ons dat we ZULLEN volharden omdat we gered zijn. De andere soort spoort ons aan om te volharden zodat we gered zullen worden. Volharding is een gift en volharding is een plicht. En dat staat niet met elkaar in conflict. Als het gaat om een heilige en almachtige God, zijn dit geen tegenstellingen. We MOETEN volharden tot het einde want hij is heilig, en we ZULLEN volharden tot het einde want hij is almachtig.
In het ene opzicht zijn er twee verschillende soorten Geschriften omdat ze twee verschillende doelen hebben. Maar in het andere opzicht vormen ze een perfecte eenheid. Bekijk hun verschillende doelen.
De ZULLEN van de Geschrift DOEN drie dingen
- Ze wenden ons af van alle opschepperij en het op jezelf vertrouwen (1 Korintiërs 4:7), en leiden ons naar de onaantastbare macht van God. “Hij zorgt voor onze volharding!”
- De ZULLEN van de Geschrift wenden ons af van al het legalisme – de gedachte dat we ooit de hemels beloning kunnen verdienen. Het werd gekocht door Christus. Het is een gratis gift en kan niet worden verdiend. Volharding is niet een manier om te betalen voor de redding. Het is een manier om genade te ervaren (1 Petrus 4:10-11; Galaten 5:10) en een manier om te leven in het geloof (Galaten 2:20).
- De ZULLEN van de Geschrift geven vertrouwen en vrede aan zij die gebroken en berouwvol zijn, en zich dan overgeven aan Jezus voor vergeving en hulp.
De MOETEN van de Geschrift DOEN drie dingen
- Ze herinneren ons eraan dat het wonder van bekering geen geaccepteerde fictie is. U kunt niet tot Christus bekeerd zijn terwijl alles blijft zoals het was. Er MOET een verandering zijn – een blijvende verandering. “Hoeveel uw geloof tot stand brengt, hoe krachtig uw liefde is en hoe standvastig u blijft hopen” moet aanwezig zijn. “Wie Christus Jezus toebehoort, heeft zijn aardse natuur aan het kruis geslagen” (Galaten 5:24).
- De MOETEN van de Geschrift leiden onze aandacht naar de alles overstijgende hoge waarde van de hemelse beloning. Als we moeten volharden, en als volharding door hoop komt, dan moet ik mijn hart bevrijden van de liefde voor de wereld en het inzetten op de waarde van de dingen daarboven zodat mijn hoop in God zal opvlammen en ik de kracht zal hebben om te volharden in gehoorzaamheid aan Christus.
- De MOETEN van de Geschrift geven ons een manier van testen of we enig recht hebben om de ZULLEN voor onszelf op te eisen. Van wie zijn de ZULLEN in de Geschrift? Ze behoren toe aan zij die gebroken zijn door de MOETEN van de Geschrift en aan zij die vluchten naar Christus voor vergeving en hulp.
Dus de ZULLEN van de Geschrift geven het christenleven z’n vrede, veiligheid en stabiliteit, en de MOETEN van de Geschrift geven het christenleven z’n noodzaak, ernst en missie. De ZULLEN baseren het christenleven op de onaantastbare genade en macht van God. De MOETEN herinneren ons aan de noodzaak om op deze genade en macht te vertrouwen.
Dus uiteindelijk wijzen de ZULLEN en MOETEN van de Geschrift ons op hetzelfde: ze wijzen ons weg van onszelf, naar de onafhankelijke genade en macht van God. De ZULLEN doen dat direct met genadevolle beloftes. De MOETEN doen dat indirect door ons op te dragen dingen te doen die we zonder genade niet kunnen doen.
De moeten, de zullen en de volharding van de hoop
Dus als u in de Geschrift leest dat God ZAL zorgen dat u stand houdt (Jeremia 32:40), is het doel dat, met alle vrede en vreugde, u uw hoop vestigt op de onaantastbare genade van God, en in die hoop de kracht vindt om te volharden. En als u in de Geschrift leest dat u stand MOET houden (Lucas 21:19), is het doel hetzelfde: dat, met alle urgentie en ernst, u uw hoop vestigt op de onaantastbare genade van God, en in die hoop de kracht vindt om te volharden.
De ZULLEN van de Geschrift zijn zoete en geruststellende oproepen om te hopen op God. De MOETEN van de Geschrift zijn dringende en ernstige oproepen om te hopen op God.
De MOETEN zeggen ons niet dat we moeten volharden in onze eigen kracht. En de ZULLEN zeggen ons niet dat we niet moeten volharden. Beide, de ZULLEN en de MOETEN, zeggen ons: HOOP OP GOD! HOOP OP GOD! HOOP OP GOD! Want die is de grote bron van de kracht om te volharden op het pad van gehoorzaamheid.
Als u uw hoop vestigt op de onaantastbare genade en macht van God en niet op uw eigen kracht, of op de waardering van anderen of op geld of op vluchtige pleziertjes of op status, dan, als het spotlicht afzwenkt van uw evangelische dienst en uw leven, en de lof van mensen verdwenen is, en de glamour van zelfonthouding verdampt is en alle ondersteuning van mensen afgebrokkeld is, dan ZULT u volharden – met de volharding van de hoop.
Daarom, mijn geliefde broeders en zusters, wees standvastig, onwrikbaar, altijd bezig in het werk van de Heer, wetende dat in de Heer uw arbeid niet vergeefs zal zijn.
Na 17 weken vol boodschappen over hoop voel ik me verplicht u, die niet uw hoop op Christus heeft gevestigd, te smeken dat nu te doen. Verneder u onder de machtige hand van God, geef uw zonden toe, laat wereldse hoop varen, en vertrouw op Christus voor vergeving van zonden, de kracht om vol te houden, en de hoop op een eeuwig leven.
Amen!
Noot van de vertaler
1 Bijbelteksten zijn geciteerd uit de Nieuwe Bijbelvertaling van 2021 (NBV21)