Hoort lijden te leiden tot zelfonderzoek?

Uit Bijbelse Boeken en Preken

Het volgende is een bewerkte geluidstranscriptie.

Hoort lijden te leiden tot zelfonderzoek?

Het zou niet moeten leiden tot veel tijd voor zelfonderzoek maar wel tot enige tijd.

Met andere woorden, ik denk dat pijn vaak Gods schreeuw is (plezier is daarbij zijn gefluister). Pijn is zijn schreeuw dat er wel eens een probleem kon zijn – niet altijd, maar het kan wel – en daarom moeten we er even stil bij staan en zeggen: “Als ik nu terugkijk naar mijn afgelopen dagen, ben ik dan in een lauwwarm gedragspatroon gekomen, of in een patroon van onverschilligheid? Ben ik verbitterd of wrevelig geworden? Heb ik mijn kinderen, vrouw en collega’s behandeld op manieren die niet passen bij iemand die leeft bij genade?”

Het is goed om terug te kijken en pijn ons wakker te laten schudden als oproep voor onze heiligheid. Maar wanneer we terugkijken en geen opvallende verschillen zien tussen vergane tijden toen we met de Heer waren en zijn zegen mochten ervaren, hoeven we niet vast te stellen dat deze pijn een directe reactie is op die onvolkomenheid of zonde in mij. In de plaats daarvan zouden we gewoon moeten zeggen: “OK Heer, ik zie geen duidelijk verband. Wat ik weet is dat u van me houdt, en dat ik een zondig persoon ben met gedrag dat niet altijd correct is. Ik vraag slechts van u het grootst mogelijk effect van deze worsteling, op mij. Laat me geen enkel voordeel missen, dat u mogelijk voor mij hebt gepland met deze pijn.”

Dat doe ik elke keer. Ik krijg een zere keel of heel klein pijntje en vraag: “Heer, is er nu iets waar u mij bewust van probeert te maken?” En in het algemeen zie ik geen direct verband dus zeg ik gewoon: “Heer, leer het me. Breng me alles bij wat u hiermee voor me heeft, en help me erdoor heen. Gun me herstel als uw plan is afgerond.”