Kleine Groepen Waarom?/De Kunst Van Zorg En Correctie

Uit Bijbelse Boeken en Preken

Ga naar:navigatie, zoeken

Verwante bronnen
More Door Mickey Connolly
Auteur Index
More Over Kleine Groepen
Onderwerp Index
Over deze vertaling
English: Why Small Groups?/The Art of Care and Correction

© Sovereign Grace Ministries

Share this
Onze Missie
Deze vertaling is van het Evangelie Vertalingen, een online dienst, de evangelie gecentreerde boeken en artikelen vrij verkrijgbaar in elke natie en taal.

Hier meer (English).
Hoe u kunt helpen
Als u goed Engels spreken, kunt u met ons vrijwillig als vertaler.

Hier meer (English).

Door Mickey Connolly Over Kleine Groepen
Hoofdstuk 7 van het boek Kleine Groepen Waarom?

Vertaling door Emmanuel Oliveiro

Zoals we in hoofdstuk 1 van dit boek konden lezen is heiliging een eerste doel binnen het kleinegroepenwerk. God heeft ons allemaal geroepen om het evenbeeld te worden van Christus. In Gods wijsheid, heeft Hij ons zo gemaakt dat we dit niet kunnen bereiken zonder de betrokkenheid van anderen. Wayne Grudem heeft eens gezegd: “Heiliging in het Nieuwe Testament is gewoonlijk een gezamenlijk proces. Het is iets dat gebeurt in gemeenschappelijkheid.” Iemand anders schreef als volgt: “Men kan alles zelfstandig aanleren, behalve karakter.”

De grootste blokkade op weg naar persoonlijke volwassenheid en Bijbelse relaties is zonde: zonde in ons eigen leven, zonde in het leven van anderen, een wereld gevallen in zonde. Op elk van deze gebieden kunnen werkelijk betrokken relaties die in de kleine groep ontstaan goed helpen en hoop geven. Om ons te helpen in onze voortdurende strijd om meer te lijken op Christus, gebruikt God mensen op drie manieren: om onze zonden aan het licht te brengen, om ons te helpen onze zonden aan te pakken en om naast ons te staan in onze strijd tegen de zonde. Ten eerste gebruikt God mensen om onze zonden aan het licht te brengen. Vrienden zien ons leven van dichtbij en kennen ons persoonlijk, daardoor kunnen ze gebieden benoemen waarin sprake is van zonde en zwakheid en/of gebieden waar we nog groei nodig hebben. Ook laat omgang met anderen onze zonden zien en laten situaties waarin we terechtkomen zien wat onze hartsgesteldheid is.

Als de zonde eenmaal bekend is, geeft God ons anderen die ons helpen met de zonde om te gaan door ons te confronteren, raad te geven, te bemoedigen, verantwoordelijkheid te laten nemen en voor ons te bidden. En tenslotte geeft Hij ons anderen om ons te helpen en te steunen als we de effecten van het leven in een zondige wereld onder ogen zien - pijn, ontmoediging, verwarring, zwakheid - terwijl we wachten tot we “…worden bevrijd uit de slavernij van de vergankelijkheid en zullen delen in de vrijheid en luister die Gods kinderen geschonken wordt.” (Romeinen 8:21) Laten we eerst dit laatste aspect eens bekijken.

Inhoud

ZORG VOOR ELKAAR

“De christelijke benadering is om alle problemen op te lossen, niet het oplossen van een paar problemen of ze maar gedeeltelijk op te lossen. Romeinen 5:20 beschrijft ons de volheid van Gods genade: “maar waar de zonde toenam, werd ook de genade steeds overvloediger.” Die zekerheid betekent dat wanneer Jezus zonde tegemoet treedt, Hij meer doet dan alleen tegemoet komen aan nood. Het is niet Zijn doel ‘iets op te lappen’ of zelfs maar de tijd terug te draaien. Hij wil iets slechts veranderen in iets geweldigs! En Hij wil niets liever dan dat!” - Jay Adams


In de kleine groep zijn er verschillende manieren om aandacht aan anderen te geven. Laat me vijf methoden noemen die zich in de praktijk al bewezen hebben. Troost. Troost betekent het verzachten van het verdriet en de problemen van het leven. Het leven kan hard zijn. We kunnen ernstige beproevingen en tragedies meemaken. Het sterven van een familielid of goede vriend, het verlies van een baan, een gebroken relatie die we proberen te herstellen. Ook dagelijkse teleurstellingen en tegenslagen kunnen ons belasten en dwars zitten. Soms hebben we gewoon een slechte dag. Het is geweldig als we op zulke momenten trouwe vrienden om ons heen hebben die aandacht voor ons hebben, ons troosten en ons helpen onze lasten te dragen.

Denk na over 2 Korinthiërs 1:3-4 Als God ons in onze moeilijkheden troost, wat verwacht Hij dan vervolgens van ons?


Het Nieuwe Testament leert: “Heb verdriet met wie verdriet hebben.” (Romeinen 12:15) en dat we “…door de troost die we zelf van God ontvangen, anderen in al hun ellende moed kunnen geven.” (2 Korinthiërs 1:4) Ik kom regelmatig met een groep mannen in de kerk samen om verantwoording af te leggen en elkaar te steunen. Ik kan vele voorbeelden uit de afgelopen jaren bedenken waarin we elkaar hebben geholpen bij moeilijkheden op het werk of thuis, in heftige en ontmoedigende momenten van strijd tegen de zonde, of gewoon in de ‘ups en downs’ van het gewone leven. De troost die we op dergelijke momenten ontvingen en gaven zijn van onschatbare waarde gebleken in ons leven met God in een gevallen wereld.

Raad. Hiermee bedoel ik niet formeel pastoraat, maar het delen van de wijsheid, de inzichten die we verworven hebben en onze ervaringen met hen die dat nodig hebben. Paulus schreef aan de Romeinen: “Broeders en zusters, ikzelf ben ervan overtuigd dat u inderdaad niets dan het goede wilt en dat het u niet aan kennis ontbreekt, zodat u ook in staat bent om elkaar terecht te wijzen.” (Romeinen 15:14) Mijn vrouw en haar vriendinnen zijn hierin uitmuntend. In een uur kletsen aan de telefoon kunnen ze alle problemen van de wereld (tenminste, van hun wereld) oplossen, dit op een informele, maar uiterst Bijbelse, praktische en effectieve manier.

Ze bieden een luisterend oor. Ze delen wat God hen heeft geleerd of wat voor henzelf heeft gewerkt in praktische en geestelijke zaken.

Waarschuwing voor mannen: probeer dit niet zelf! Je bent genetisch niet gemaakt om zo een uur te kletsen. Voor mannen is een soortgelijk kletsen alleen zinvol tijdens een activiteit zoals vissen, eten of voetbal kijken. Hier volgt een (min of meer) letterlijke transcriptie van een gesprek van hechte vrienden onder elkaar:

“Al beet?”
“Ja.”
(Pauze) “Wat voor aas gebruik je?”
“Uh… voorntjes.”
(Lange pauze) “Wat denk je, zal ik naar Tibet gaan als zendeling?”
“Mmmm, nee.”
(Middellange pauze) “Denk je dat ik moet overgaan op kunstaas?”
(Reflectieve pauze) “Tja, glimmers werken bij mij in deze tijd van het jaar het beste.”
“Mmmmm…”
“Ja… Ze zijn goed.”
“Mmmmm…”

Wat deze conversatie onder andere laat zien is de natuurlijke mannelijke neiging om zich meer te richten op dingen in de omgeving (zoals de visspullen) dan op de veel duidelijker persoonlijke zaken (zoals een mogelijke roeping voor de zending). Dus mannen, zet ’m op, jullie zullen waarschijnlijk extra aandacht aan dit hoofdstuk moeten geven.

Bemoediging. Bemoedigen betekent inspireren met moed, geestkracht en hoop; een hart onder de riem steken; een duwtje in de rug geven. Iedereen raakt op z’n tijd wel eens ontmoedigd. We maken periodes mee dat het leven zwaar is, de voortgang maar langzaam gaat, of de uitdagingen onmogelijk groot lijken. Juist in die periodes is het belangrijk dat er iemand is die ons een peptalk geeft, niet gebaseerd op positief denken of blind optimisme, maar op de vele beloften en hoop die de Schrift ons voorhoudt.

Voor verdere studie: Job kreeg van zijn vrienden hoge cijfers voor zijn vaardigheid te bemoedigen (zie Job 4:3-4). Hoe schat je de vaardigheid van zijn vrouw in op dit gebied? (Zie Job 2:7-10)


Op andere momenten, wanneer we onze prioriteiten niet meer op orde hebben, dreigt onze moed om door te gaan te verslappen. We geven toe aan de verleiding om het maar een beetje te laten gaan en wat rustiger aan te doen, ons najagen van God komt op een laag pitje te staan.

Op zulke momenten hebben we iemand nodig die naast ons staat en ons weer een zetje in de goede richting geeft. Ik geloof dat dit is wat de schrijver van de Hebreeënbrief bedoelt wanneer hij schrijft: “Laten we oplettend blijven en elkaar ertoe aansporen lief te hebben en goed te doen.” (Hebreeën 10:24)

Tot slot, bemoediging kan komen in de vorm van waardering en dank. “Goed gedaan!” “Het is me opgevallen dat je bent blijven vertrouwen en dat jij je vreugde hebt behouden, ondanks je moeilijkheden.” “Bedankt voor de manier waarop je geholpen hebt.” Dergelijke uitingen en bevestigingen zijn uiterst bemoedigend om te horen. Ik kan niet zeggen hoe vaak ik geestelijk ben opgebeurd en opnieuw gemotiveerd werd om te groeien en te dienen door zulke bemoedigingen van anderen.

Hulp. De eerder genoemde zaken zijn belangrijke uitingen van zorg voor elkaar, maar ze zijn niet de enige uitingen. Er zijn veel manieren om degenen in onze kleine groep fysiek of materieel te helpen. Jakobus herinnert ons hier aan: “En één van u zegt dan: “Het ga je goed! Kleed je warm en eet smakelijk!” zonder de ander te voorzien van de eerste levensbehoeften, wat heeft dat voor zin?” (Jakobus 2:16) Hij schrijft dit niet omdat we zulke dingen niet moeten zeggen, maar hij wijst erop dat in veel situaties woorden alleen niet voldoende zijn. Maaltijden voor gezinnen waar net een baby is geboren, iemand helpen bij het leggen van een nieuw dak op het huis, financiële ondersteuning van iemand die tijdelijk zonder werk zit, iemand mee laten rijden naar een bijeenkomst. Op al deze en nog veel meer praktische manieren kunnen we anderen in onze kleine groep dienen.

Op een keer bereidden ik en mijn gezin ons voor op een verhuizing. Een week voordat mijn huis te koop zou worden aangeboden waren nog een aantal flinke opknapklussen niet af. Het zou me nooit gelukt zijn alles zelf op tijd af te krijgen, maar een stel vrienden was bereid een zaterdag op te offeren om me te helpen. In een mum van tijd waren de klussen geklaard. Dit was niet alleen een enorme praktische zegen voor mij en mijn gezin, maar ook een geweldige tijd waarin de vriendschap met de mannen groeide.

1 Welke van de gaven, genoemd in Romeinen 12:6-8 hebben het meest direct te maken met elkaar helpen op een duidelijk praktische manier?







Correctie. De meeste mensen zien correctie niet als onderdeel van zorg voor elkaar, maar in feite is het één van de belangrijkste manieren waarop we onze vrienden kunnen dienen. Zonde is immers de grootste vijand van zowel persoonlijke volwassenheid als van onze relatie met anderen. Correctie betekent letterlijk: ‘weer rechtovereind zetten’; ingrijpen en helpen wanneer iemand uit koers raakt. Wat is waardevoller voor een vriend dan dat? De Schrift raadt ons aan correctie lief te hebben, ze gaat zelfs zover dat er staat dat zij die correctie haten, dom zijn (Spreuken 12:1).

Voor verdere studie: lees Hebreeën 12:5-8 Hoe behandelt God degenen van wie hij houdt? Vind je het vriendelijk om je vrienden op dezelfde manier te behandelen?


Laten we de rest van dit hoofdstuk kijken naar dit belangrijke gebied van dienstbaar zijn aan elkaar. Als we dat doen, laat dan onze hartsgesteldheid zo zijn dat we zowel werkelijk zoeken naar manieren om elkaar effectief te helpen om persoonlijk te groeien, als naar het oplossen van problemen in onze relaties die het gevolg zijn van onze zonde. De belangrijkste vaardigheden ten aanzien van correctie kunnen samengevat worden in conflictoplossing, confrontatie en belijden.

CONFLICTEN OPLOSSEN

Conflicten en ruzies zijn onvermijdelijk. Wanneer we ons begeven in gezelschap van mensen die zondig en egoïstisch zijn (mensen zoals wij dus), stellen we onszelf bloot aan de kans op conflicten en beledigingen. Waar vindt dit plaats? Zo ongeveer op elke plaats ter wereld! Maar vooral daar, waar we nauwe relaties met anderen hebben. Thuis, in de kerk, op school, op het werk... of in onze kleine groep.

Meningsverschillen zijn onvermijdelijk, want mensen zijn verschillend. Conflicten en ruzies zijn begrijpelijk (in de gegeven omstandigheden), wahttp://nl.gospeltranslations.org/w/skins/common/images/button_italic.pngnt we zijn zondig. Maar een meningsverschil hoeft niet altijd te leiden tot een conflict, of een conflict tot een ruzie. Je kunt het oneens zijn met iemand zonder te zondigen en men kan zondigen tegenover jou zonder dat je erdoor beledigd hoeft te zijn. Soms voel jij je beledigd zonder dat iemand tegen je zondigt. In dat geval is het enige dat werd gekrenkt je trots, je zelfgerichtheid of een andere afgod in je hart.

“De Bijbel leert ons dat we conflicten noch moeten zien als een ongemak, noch als een gelegenheid tot eigen voordeel, maar meer als een kans om de aanwezigheid en kracht van God te laten zien… Het moedigt ons aan om conflicten te zien als een kans om God groot te maken, anderen te dienen en te groeien naar het beeld van Christus.” - Ken Sande


Er zijn nog andere mogelijkheden, enkele zullen we verderop in dit hoofdstuk bespreken. Zorg, eerlijk onderzoek en wijze toepassing van de Schrift zijn van cruciaal belang. Eén ding is zeker: terwijl ons doel is elkaar waarachtig en volledig lief te hebben, zullen we meningsverschillen hebben en zullen we conflicten hebben waarbij we zondigen tegen anderen en zij tegen ons. Jezus zelf zei:”Het is onmogelijk dat er geen verleidingen komen.” (Lucas 17:1 NBG) Het betekent echter niet dat wanneer de onvermijdelijke verleidingen komen, wij niet verantwoordelijk zijn om ze op een goddelijke en verlossende manier te weerstaan en op te lossen.

In feite zal juist het vermijden van de goddelijke oplossing van conflicten een dam veroorzaken tussen ons en anderen, waardoor een stuwmeer vol met misverstanden, bitterheid, onvergevingsgezindheid en/of wrok kan ontstaan. De dam zal uiteindelijk doorbreken waardoor veel ernstiger problemen zullen ontstaan dan er zouden zijn geweest wanneer we de beginnende conflicten hadden aangepakt. En ondertussen, terwijl we bezig zijn de dam steviger te maken in een vruchteloze poging het breken ervan te voorkomen, wordt ons karakter meer en meer gevormd door onze zondige houding en ons zondige gedrag.

Maar geen van deze dingen hoeft te gebeuren wanneer we ootmoedig Gods methoden toepassen om conflicten te vermijden en deze op te lossen.

Denk na over 1 Petrus 4:8 Hierin staat een geweldige strategie om onnodige conflicten te vermijden.


Conflicten vermijden. Ik hoorde eens zeggen: “Het is beter een vangrail te plaatsen boven aan een ravijn, dan beneden een ambulancedienst te starten.” Dit geldt met name wanneer het gaat om relaties. Ons eerste doel is bewust te zijn van de mogelijke valkuilen, zodat we het ontstaan van conflicten voor kunnen zijn.

Denk na over Spreuken 1:7 Wanneer we anderen corrigeren, zelf gecorrigeerd worden of wanneer we nadenken of correctie nodig is, welke hartsgesteldheid is dan van het grootste belang?


Er zijn verschillende veelvoorkomende, maar gevaarlijke manieren om conflicten te vermijden. Het proberen niet te praten over gevoelige onderwerpen of gebieden waar meningsverschillen over zijn is een bekende, maar ongeschikte strategie. Hopen dat een probleemgebied vanzelf zal verdwijnen, werkt ook niet. Net zo min als het per half jaar wisselen van kleine groep of het wonen in een grot.

Dit zijn pogingen die geen rekening houden met het feit dat we ons op een weg bevinden langs veel ravijnen, met nogal druk verkeer, waaronder een aantal onverantwoordelijke rijders, en zonder vangrail. In werkelijkheid, vanwege de grote risico’s, zullen deze pogingen niet het conflict vermijden, maar de oplossing ervan!

Effectiever is stappen te zetten die conflicten voorkomen, om geestelijke vangrails neer te zetten. Dit kan door een vorm van regelmatige en eerlijke communicatie op te bouwen met onze vrienden om dicht bij hen te kunnen zijn. Het maakt het mogelijk dat we hen leren kennen en zij ons. Dergelijke inspanningen maken een kwaliteitsrelatie mogelijk die ons helpt beter met de verschillen om te gaan als deze naar boven komen. Als onderdeel van onze communicatie zullen we onze vrienden vragen om ons regelmatig te voorzien van input en evaluatie. Dit geeft een vertrouwelijke omgeving om gedachten over ons of onze relatie onder woorden te brengen.

2 Welk van de volgende methodes, overal ter wereld in gebruik, thuis, op school of op het werk, lossen conflicten even effectief op als de Bijbelse benadering?
  • De rest van je leven iedereen met wie je een conflict hebt gehad negeren.
  • Erg aardig doen tegen de beledigde partij wanneer je hem/haar weer ontmoet.
  • Wanneer een poging tot verzoening wordt gedaan, volhouden dat je niet beledigd was (ook al was je dat wel).
  • Zorgen dat zo veel mogelijk mensen negatief denken over de persoon met wie je een conflict hebt gehad.
  • Doen alsof er niets gebeurd is (zie ook: ‘erg aardig doen’ hierboven), vasthouden aan de overtuiging dat als de uitspraak “Tijd heelt alle wonden.” niet in de Bijbel staat, deze er eigenlijk wel in had moeten staan.


Ook realistische (geen lage) verwachtingen helpen. Niemand in de groep is perfect, ook jij niet. Rekening houden met de mate van volwassenheid, de omstandigheden, beperkingen en menselijkheden helpt ons genade te verlenen aan elkaar. God “vergeet niet dat wij uit stof zijn gevormd” (Psalm 103:14b). Zo zouden we ook onderling met elkaar om moeten gaan. Hoe duidelijker we onze verwachtingen naar elkaar gekwetst zullen zijn.

Tot slot, we hebben te maken met kleine dingen. We hoeven niet alles aan te pakken; maar als iets kleins jou ergert, pak het dan aan, voordat het groot geworden is.

Conflicten uitwerken. Conflicten kunnen gaan over algemene geschillen of over werkelijke beledigingen; het is cruciaal het onderscheid hiertussen te begrijpen. Welke van de twee het ook is, het volgende proces zal je helpen de oplossing te vinden. Wanneer je dit proces doorloopt, onthoud dat je doel drieledig is: het probleem op te lossen, naar elkaar toe te groeien gedurende het proces, en meer goddelijk te worden door het proces. Persoonlijke overwinning is niet het doel, want dat zal noch je vriend zegenen, noch God verheugen.

“Om op de juiste manier te kunnen luisteren is de houding en het gedrag van een dienaar nodig. Het vraagt van om ons gehele innerlijke en uiterlijke menszijn ondergeschikt te maken aan de ander. We zeggen dan: ‘Jouw belangen, zorgen, problemen, successen en mislukkingen zijn belangrijker dan die van mij. Ik zal luisteren naar wat jij te zeggen hebt voor zover het in overeenstemming is met de Bijbel. Ik zal je toestaan jezelf geheel te uiten. Ik geef mijzelf aan jou. Laten we kijken naar wat voor jou het belangrijkste is in plaats van wat voor mij het belangrijkste is.” - Wayne Mack


Ten eerste, evalueer het conflict. Is er sprake van zonde of van een gewoon verschil van mening over persoonlijke voorkeuren? Hierbij is geen grotere wijsheid ten aanzien van de houding die we dienen te hebben, dan die Jakobus ons beschrijft in Jakobus 1:19: “Geliefde broeders en zusters, onthoud dit goed: ieder mens moet zich haasten om te luisteren, maar traag zijn om te spreken, traag ook in het kwaad worden.” Luisteren is het eerste, het tweede en het derde dat we moeten doen. Dit houdt ook in begrip te krijgen voor de zaken vanuit feitelijk perspectief (wat is er gebeurd) en van het hartsperspectief (hoe heeft iedere betrokkene het ervaren). Het betekent ook een beter begrip proberen te krijgen van de andere persoon, zodat sympathie en medeleven voor hem kan ontstaan.

Vervolgens, blijf bij het onderwerp. Pak één ding tegelijk aan. Bekijk wat er is gebeurd en geef niet jouw beoordeling van de motieven en het karakter van de ander (zulke beoordelingen zijn vaak zondig en onjuist). Kom ook niet - om ‘punten te scoren’ - terug op allerlei zaken die zich in het verleden hebben afgespeeld en die reeds vergeven zijn.

Voor verdere studie: heb je ooit iets gezegd waarvan je onmiddellijk spijt had? Voordat je jezelf het zwijgen oplegt, leer eerst Spreuken 10:19 eens uit je hoofd.


Wanneer het zover is om één en ander ter sprake te brengen, bespreek dan alleen die zaken die leiden tot begrip en tot een oplossing. En wees onderzoekend op een respectvolle manier. Beschuldig niet, laat geen boosheid zien of zelfmedelijden (dat is zonde). De raad van Paulus is helder: “Laat geen vuile taal over uw lippen komen, maar alleen goede en waar nodig opbouwende woorden, die goed doen aan wie ze hoort.” (Efeziërs 4:29) Het meest effectief in een dergelijke situatie zal zijn, het in de eerste plaats afrekenen met onze eigen fouten.

CONFRONTEREN MET ZONDE

Wanneer er in een bepaalde situatie tegen ons gezondigd is, of wanneer we gaan zien dat een medegelovige een zondig patroon in zijn leven heeft, kan confrontatie nodig zijn. Confronteren is ‘onder ogen doen zien’. Hier is confrontatie het proces waarbij je iemand helpt een specifieke zonde in zijn leven onder ogen te zien of om door conflicten en ruzies heen te werken naar vergeving en herstel.

Dit kan op een goede en verkeerde manier gebeuren. Als het om een persoonlijk conflict gaat, laat het volgende voorbeeld zien hoe het niet moet. Tijdens je kleine groep-bijeenkomst valt Joe je in de rede. Jij slaat op tilt: “Ik ben er zat van dat je me elke keer in de rede valt, jij bent de meest ongevoelige, eigenzinnige druiloor die ik ooit ben tegengekomen! Je bent zo ijdel dat je denkt dat wat jij te zeggen hebt belangrijker is dan wat alle anderen te zeggen hebben. Ik probeer je dat al maandenlang voorzichtig duidelijk te maken, maar je hebt er niets van begrepen! Dus ik vertel je het nu maar eens recht in je gezicht waar iedereen bij is. Ik vind dat je me je excuus moet aanbieden en ik verwacht dat je dat nu meteen doet! ... Ik wacht!” Deze aanpak is waarschijnlijk niet zo effectief.

Wat is de goede manier? De Schrift geeft verschillende principes die we kunnen hanteren wanneer we iemand willen confronteren ten aanzien van zonde.

Ten eerste, stel vast of confrontatie nodig is. Voor verschillende situaties heb je verschillende normen nodig.

Voor verdere studie: lees Jakobus 5:19-20. Zoals je ziet wegen de voordelen van het corrigeren van een vriend ruimschoots op tegen de spanning die het in eerste instantie zal veroorzaken.


Spreuken 19:11 zegt: ”Een verstandig mens houdt zijn woede in toom, het siert hem als hij fouten door de vingers ziet.” Het is niet nodig om iedere keer dat jij je beledigd voelt naar de ander toe te stappen. Wanneer je dat kunt, vergeef dan en ga met de persoon verder zonder negatief effect op de relatie. Maar ontloop een confrontatie niet uit angst. De gebeurtenis moet in je gedachten en in je hart werkelijk opgelost zijn. (Wanneer er sprake is van een openlijk conflict moet je er zelfs iets aan doen. Iets dergelijks kun je niet voorbij laten gaan zonder oplossing en herstel.) Uiteindelijk zul je de confrontatie aan moeten gaan wanneer je merkt dat: 1) je de gebeurtenis niet uit je gedachten kunt zetten, 2) je niet meer in staat bent om gewoon om te gaan met de persoon die jou beledigd heeft of tegen je gezondigd heeft, of 3) je denkt dat iemand iets tegen je heeft, maar daarmee niet bij je komt – je weet niet wat het is, maar de persoon lijkt zich anders te gedragen tegenover jou.

“Confrontatie kan erg moeilijk zijn en velen vermijden het. Maar hoeveel verloren tijd zou in ons leven vrijgemaakt kunnen worden wanneer betrouwbare vrienden zouden beginnen ons waarheden over onszelf te vertellen?” - Terry Virgo


Wanneer een vriend zondigt en je gelooft dat het nodig is hem er op aan te spreken, zou jij je eerst moeten afvragen: is deze zonde een patroon? Is het zo ernstig dat het onmiddellijke aandacht nodig heeft? Is het Gods tijd om hem te confronteren? Ben ik de juiste persoon om hem ermee te confronteren? (Deze laatste twee vragen zijn geen ‘excuus’-vragen om datgene te vermijden waarvan je weet dat je het moet doen.) Over het algemeen zou je de confrontatie aan moeten gaan wanneer je er van overtuigd bent dat de zonde voortduurt en ernstig is en wanneer je, in gebed, weet dat jouw houding en motieven niet verkeerd zijn. Onthoud dat God ook in het leven van de andere persoon bezig is zaken uit te werken. Wanneer je geroepen wordt de confrontatie aan te gaan, dan ben je geroepen om aan te sluiten bij het werk dat de Heilige Geest al begonnen is te doen – en niet geroepen de Heilige Geest te zijn.

“Termen geven niet alleen een beschrijving, ze interpreteren ook. Wanneer we een woord als ‘roddel’ gebruiken, komen er volop Bijbelse beelden en verklaringen in onze

gedachten, tenminste, dat zou moeten. Wanneer we dezelfde activiteit op een meer neutrale manier proberen te beschrijven, zijn we in werkelijkheid bezig het te beschrijven op een onbijbelse manier. Gods beschrijvende categorieën zijn niet neutraal… ‘Neutraliteit’ is in wezen een overgave aan ongeloof. Het is weigeren te spreken en te denken vanuit Gods perspectief.”

- E. Bradley Beevers


Ten tweede, definieer het probleem. Waar confronteer je hem mee? Wat deed hij of heeft hij gezegd? Over welke zonde gaat het? Wat is het effect er van? Hoe moet hij veranderen? Door het probleem te definiëren zul je tijdens de confrontatie duidelijk en beknopt zijn. Zorg er voor dat je de zaken Bijbels definieert, want het gaat om wat de Schrift te zeggen heeft – en niet om onze eigen gedachten en gevoelens – want de Schrift is “door God geïnspireerd en kan gebruikt worden om onderricht te geven, om dwalingen en fouten te weerleggen en om op te voeden tot een deugdzaam leven, zodat een dienaar van God op zijn taak berekend is en voor elk goed doel volledig is toegerust.” (2 Tim 3:16,17)

Ten derde, verwijder de balk uit je eigen oog. Wanneer je iemand confronteert die tegen jou gezondigd heeft zul je vaak ontdekken dat jouw zonde ook van invloed is geweest. Wanneer je een ander confronteert met een specifieke zonde, waarschuwt de Schrift jou je bewust te zijn van je eigen zonden en verleidingen op dat zelfde gebied (Galaten 6:1). Dat betekent niet dat je de confrontatie niet moet aangaan, maar dat je dat niet moet doen voordat je eerst je eigen hart hebt onderzocht en je geweten gezuiverd hebt. Dit stelt je in staat om op een nederige manier in de vreze des Heren, de confrontatie aan te gaan. Het vergroot het effect van je boodschap van verzoening, berouw en oplossing.

Zelfonderzoek kan ook nog een ander effect hebben. Misschien voelde jij je gekwetst zonder dat er sprake was van een belediging – iemand heeft je misschien eerder geraakt in je zelfgerichtheid of je trots (en je ontdekt dat je wat ‘overgevoelig’ bent). Ook moet je er voor oppassen mensen niet te confronteren met wat jij denkt dat zonde is, terwijl het gaat over een aspect in de persoonlijkheid van de ander dat jij niet zo kunt waarderen. In zo’n situatie kun je starten met een confrontatie en vervolgens eindigen met belijden en berouw.

Denk na over 1 Thessalonicenzen 2:11-12 Paulus sprak soms stevige woorden tegen de kerken… maar wat was zijn hartsgesteldheid?


Ten vierde, bereid je hart. Dit houdt drie dingen in: wees ervan overtuigd dat je motieven zuiver zijn – tot eer van God, weerhoud je broeder en zuster van verder zondigen en herstel de relatie (met andere woorden, je gaat niet je gelijk halen, hen de waarheid zeggen, hen op de plaats zetten of je eigen irritaties wegwerken). Zorg er voor dat je de juiste houding hebt – vriendelijkheid, geduld, nederigheid en werkelijke zorg voor het welzijn van anderen. Tot slot, bid – om het effectief kunnen overbrengen van je zorgen; voor het hart van de ander, dat het voorbereid is om te ontvangen en voor Gods genade voor berouw, vergeving en herstel.

Ten vijfde, zoek de confrontatie. Uiteindelijk bepaalt Gods genade de effectiviteit van elke confrontatie. Er zijn echter verschillende dingen die je kunt doen, zodat het moment van confrontatie meer effect heeft.

Spreek privé met de persoon.

3 Spreuken 18:13 en 18:17 maken duidelijk waarom we, wanneer we denken dat een broeder of zuster tegen ons gezondigd heeft, hem of haar moeten benaderen met een nederig en open hart. Lees deze tekstgedeelten en schrijf vervolgens hieronder in één zin wat deze verzen in essentie zeggen over onszelf.






Zorg voor een omgeving waarin zo min mogelijk afleiding zal zijn, zodat jullie je volledig kunnen concentreren op de zaak die aan de orde is.

Bevestig je echte genegenheid voor de persoon voordat je de confrontatie aan gaat. Dit is niet om hem te bewerken voordat de werkelijke slag komt, maar om de goede toon te zetten voor het gesprek. Je bent er om de waarheid te spreken… maar in liefde (Ef. 4:15). Vaak heb ik de hele sfeer van een ontmoeting zien veranderen op het moment dat ik mijn liefde voor de persoon onder woorden bracht, zelfs wanneer ik hem confronteerde met zijn zonde.

Deel jouw indrukken zo eerlijk en duidelijk mogelijk. Gebruik Bijbelse taal bij de uitleg van gedrag of zonde (bijvoorbeeld: zeg ‘trots’ in plaats van ‘zelfwaardering’). Probeer niet een waterdichte zaak neer te zetten met bergen van bewijzen – je bent geen advocaat die op een veroordeling uit is.

Blijf in een sfeer van vragend onderzoeken. Ga er niet van uit dat jouw observaties en conclusies onfeilbaar zijn en dat je op de hoogte bent van alle feiten en motieven. Onlangs moest ik een vriend confronteren naar aanleiding van zijn gedrag. Ik communiceerde mijn zorgen en vroeg hoe hij er tegenaan keek. Toen ik ‘het hele verhaal’ had gehoord, bleken mijn zorgen ongegrond. Hij vertelde vervolgens hoe de avond ervoor iemand hem met dezelfde zaak had geconfronteerd, maar dan op hoge toon, met beschuldigingen die over tafel vlogen op basis van allerlei vermoedens. Mijn vriend waardeerde kennelijk het verschil in aanpak. Jouw vrienden zullen het ook waarderen.

Bied Bijbelse raad en oplossingen aan. Wees voorbereid om een geschikte actie voor te stellen. Help de persoon een plan te maken om in het vervolg de verleiding te weerstaan of om hierop aanspreekbaar te zijn. Wanneer je denkt dat je dit zelf niet kunt, verwijs hem dan door naar je kleinegroepleider of naar een pastorale medewerker in je kerk.

EEN STAP ZETTEN

Een getuigenis

Via een gezamenlijke vriend ontdekte ik dat Tony, een lid van mijn kleine groep, de gewoonte had op elke betaaldag naar een bar in zijn buurt te gaan om daar wat te drinken met een aantal collega’s. Voordat hij tot bekering was gekomen gebruikte Tony harddrugs en dronk hij buitensporig. Hij is gestopt met de drugs, maar ik maakte me zorgen dat hij terug zou vallen in zijn oude gewoonte ‘te drinken met de jongens’.

Tony is gewichtheffer, een nogal imponerende figuur. Ik voelde de behoefte die namiddag met hem te spreken. Ik wist niet hoe hij zou reageren. Ik vond Tony aan de bar met één van zijn vrienden. Ik groette hen en vroeg Tony of ik hem buiten even kon spreken. “Natuurlijk” zei hij enigszins verbaasd. Daar op de stoep vertelde ik hem dat ik gekomen was als zijn kleinegroepleider en als Bijbelse vriend. Ik vertelde hem hoe een christenvriend mij confronteerde met mijn drugsgebruik, zelfs nadat ik christen was geworden. Het had mijn leven veranderd. Ik liet hem weten dat ik genoeg om hem gaf om hetzelfde bij hem te doen. Hij nam het aardig op. Hij gaf toe dat het wat beschamend was dat ik zo langskwam, maar dat hij de overtuiging van de Heilige Geest voelde. Hij ging weer naar binnen en ik ging weg met het gevoel dat ik gedaan had wat God wilde dat ik deed en Hem vertrouwde voor de resultaten die het zou hebben in Tony’s leven. Die gebeurtenis was een keerpunt in ons beider leven. Tony is nu een volwaardig lid van onze wekelijkse mannengroep, gewijd aan ‘het belijden van onze zonden en het bidden voor elkaar om genezing’. Hij schrikt er niet voor terug om mij of anderen in de groep te confronteren. Ik heb hem horen vertellen dat die gedenkwaardige gebeurtenis hem de noodzaak heeft doen inzien om de confrontatie aan te gaan in de strijd tegen zonde en voor het oplossen van conflicten in onze levens! Mijn vertrouwen om de groep te leiden en om mensen uit te dagen wanneer ik bij hen struikelblokken zie in geestelijke groei is gegroeid.

- Glenn Umek (Garfield Hights, OH)


Geef voldoende tijd, als dat nodig is, om te overdenken wat je hebt gezegd - eis geen onmiddellijke reactie.

Bid met en voor de persoon.

Tot slot, het vervolg. Te vaak confronteren we mensen, maar laten we na te controleren of de confrontatie effectief was en of de resultaten blijvend zijn. Als alles goed is gegaan, heb dan na een paar dagen weer contact om je betrokkenheid bij je vriend en waardering voor zijn reactie te tonen en om te zien hoe één en ander gaat in het veranderingsproces. Ook is het een goed moment om te zien of er nog vragen of verdere gedachten zijn ten aanzien van de zaken die je hebt gedeeld. Hij zou je zelfs kunnen vragen dat je hem dient door hem aan te spreken tijdens de verandering die hij door wil maken.

Als de confrontatie niet zo goed is gegaan, of hij heeft tijd gevraagd om zich te bezinnen op wat je vertelde, neem dan na verloop van tijd contact op om te zien hoe de situatie is, welke voortgang hij heeft gemaakt. Hij kan er voor gekozen hebben niet te reageren op jouw correctie.

Denk na over Psalm 141:5 Wat was de houding van David ten opzichte van het vooruitzicht dat een andere gelovige hem zou corrigeren? Hoe denk jij daarover?


Als dat het geval is, geef dan niet op. Ga verder met de volgende stap in de confrontatie, zoals Jezus ons die heeft voorgehouden: “Luisteren ze niet, neem dan één of twee anderen mee, zodat de zaak zijn beslag krijgt dankzij de verklaring van tenminste twee getuigen.” (Matt. 18:16) Daar waar andere teksten, in dit hoofdstuk aangehaald, de nadruk leggen op het belang van de juiste hartsgesteldheid bij elke confrontatie, voorziet Mattheüs 18:15-17 in de praktische stappen die we moeten zetten wanneer er sprake is van een moeilijke confrontatie.

Reageren op confrontatie. Zoals er een Bijbelse manier is om iemand te confronteren, is er ook een Bijbelse manier om te reageren op confrontatie. Wanneer iemand jou confronteert met een zonde in je leven of met verkeerd gedrag, kun je op verschillende manieren laten zien dat het proces een echt bevrijdend resultaat heeft. Ten eerste, luister nederig en bid ervoor. Ten tweede, belijd en vraag vergeving waar mogelijk. Wanneer je meer tijd nodig hebt om het te verwerken en er over te bidden, vraag daar dan om. (Maar als je dat elke keer doet wanneer iemand jou confronteert, luister dan goed: onderzoek je hart serieus op trots en op het niets willen leren.) Zorg dat je er bij de persoon op terugkomt. Tenslotte, bedank en bevestig de persoon voor wat hij heeft gedaan. Hij of zij heeft je nadrukkelijk gediend door je te wijzen op de zonde of door het zoeken van herstel in jullie relatie.

4. In Galaten 6:2 staat: “Draag elkaars lasten, zo leeft u de wet van Christus na.” Schrijf drie of vier manieren op om “elkaars lasten te dragen” zoals die in dit hoofdstuk behandeld zijn.
Zet nu een sterretje bij die manieren die je afgelopen week hebt toegepast.


ONZE EIGEN ZONDEN BELIJDEN

Ik heb uitgebreid aandacht besteed aan wat te doen wanneer andere mensen zondigen. Echter, het is veel belangrijker om regelmatig ons eigen hart te onderzoeken om die zaken te ontdekken waarin wij misschien gezondigd hebben.

We zouden niet moeten wachten met belijden tot iemand ons confronteert met onze zonde of met een verstoring van onze relatie. Wanneer we ons realiseren dat we gezondigd hebben tegen iemand, of iemand gekwetst hebben, of zelfs maar denken dat we dat gedaan hebben, zouden we op hem af moeten stappen en de zaken weer recht zetten. Nogmaals, er is een goede en een verkeerde manier om dit te doen.

“Oké, ik neem aan dat ik een beetje tegen je gezondigd heb, maar alleen omdat jij eerst zus en zo deed, maar goed, ik denk dat ik je mijn excuses moet aanbieden omdat ik je beledigd heb.” Dit voldoet niet aan de Bijbelse criteria. Wat dan wel?

Voor beginners, onderzoek diepgaand je geweten. Stel vast, met behulp van de Heilige Geest, waarin je gezondigd hebt. Vraag om overtuiging en goddelijk verdriet voor elk van deze zonden.

Voor verdere studie:wat is het verschil tussen goddelijk verdriet en werelds verdriet? (Zie 2 Korinthiërs 7:9-11.)


Als je spreekt met degene tegen wie je gezondigd hebt (en wacht hiermee niet tot je de persoon ‘weer eens tegenkomt’ - zorg dat je hem te spreken krijgt), belijd je zonden, eerlijk, duidelijk, specifiek en volledig. Dit betekent dat je niet alleen je woorden en daden belijdt, maar ook je motieven. Doe nooit luchthartig over je zonden, verontschuldig je niet voor je gedrag en generaliseer niet. (“Soms kom ik wat bot over” is zwak en ineffectief vergeleken met “Ik was bot tegen je toen ik dit-en-dat tegen je zei.”) Dit zal je geen moeite kosten, wanneer je goddelijk verdriet hebt over je zonden. Ken Sandes inzicht is hierin behulpzaam: “Specifieke erkenning van je zonden helpt anderen te overtuigen dat je daadwerkelijk onder ogen ziet wat je gedaan hebt en maakt het gemakkelijker voor hen jou te vergeven.”[1] Onthoud, het doel is niet alleen je geweten te reinigen, maar ook herstel te bewerken tussen jou en degene tegen wie je gezondigd hebt.

Uit je verdriet over wat je gedaan hebt en over de gevolgen ervan. Hiermee laat je de persoon weten dat jij je realiseert dat jouw gedrag bij hem of haar pijn, angst of moeilijkheden heeft veroorzaakt. Het laat de persoon ook weten dat je bereid bent de consequenties te dragen die horen bij de belijdenis (zoals vergoeden van schade, anderen benaderen die misschien door roddel betrokken zijn geraakt, etc.).

Voor verdere studie: lees Jakobus 3:18. Wat (naast vrede) zijn de resultaten van onze pogingen om ‘vredestichters’ te zijn?


Benoem ook de lessen die je hebt geleerd van deze ervaring en de manier waarop je van plan bent deze toe te passen in je veranderde gedrag. Dit geeft de persoon hoop en vertrouwen in de toekomst en zal hem of haar helpen te zien dat jij je zonden serieus aanpakt.

Tot slot, vraag om vergeving. Het is belangrijk om werkelijk de woorden “Wil je me vergeven?” uit te spreken – want vergeving is wat we nodig hebben en waar we om vragen.

5 Stel je voor dat je een ernstige zonde moet belijden aan iemand en hem of haar om vergeving vraagt. Nummer de onderstaande benaderingen in volgorde

van de beste opties.

  • Opbellen
  • Persoonlijk gesprek
  • E-mail sturen
  • Vraag je echtgeno(o)t(e) of een vriend het voor je af te handelen


Reageren op een belijdenis. Een goddelijke reactie op een belijdenis bevat een aantal elementen. Ten eerste, zeg de persoon dat je hem of haar vergeeft. Zeg niet: “’t Is al goed, hoor” of “Ach, maak je niet druk.” (Zonden zijn nooit ‘goed’ of ‘iets waar jij je niet druk over maakt’. Ze dienen eerder vergeven te worden.) Ten tweede, bedank degene die om vergeving vraagt voor zijn komst en zijn belijden. Bevestig je liefde en je respect voor de persoon.

“Door vergeving haalt God de muren die door zonde zijn opgebouwd neer en Hij opent de weg voor een hernieuwde relatie met Hem. Dit is precies wat wij moeten doen als we vergeven zoals de Heer ons vergeeft; we moeten de persoon die ons verkeerd heeft behandeld vrij zetten van de straf gescheiden te zijn van ons. Omdat we geen wrok tegen anderen moeten houden, niet moeten blijven denken aan de fouten en de ander niet moeten straffen, zouden we vergeving kunnen beschrijven als een besluit om vier beloften te doen:

“Ik blijf niet langer ‘hangen’ in deze gebeurtenis.”

“Ik zal deze gebeurtenis niet weer noemen en hem tegen je gebruiken.”

“Ik zal niet met anderen praten over deze gebeurtenis.”

“Ik sta niet toe dat deze gebeurtenis tussen ons instaat en onze relatie belemmert.”

Door deze beloften te doen en je er aan te houden, haal je de muren neer die staan tussen jou en degene die tegen jou gezondigd heeft. Je belooft de persoon niet te straffen door hem op afstand te houden. Je maakt de weg vrij om jullie relatie te ontwikkelen zonder herinnering van fouten uit het verleden. Dit is precies wat God doet voor ons en wat Hij ons opdraagt voor anderen te doen.”

- Ken Sande


Het vraagt moed en nederigheid om zonden te belijden. Door dit te doen, dien je de ander en help je hem of haar te bouwen aan een goddelijke relatie. Ten derde, vraag of hij of zij nog moeite heeft met jou als gevolg van de gebeurtenis, of - als dat aan de orde is - belijd elke zonde die jij hebt bijgedragen aan de gebeurtenis. Tot slot, verklaar de periode als afgesloten - dood en begraven - en verwoord je intentie om verder te gaan in een geheel herstelde relatie met de persoon.

DIT WERKT ECHT!

Laat me besluiten met een persoonlijk getuigenis om de waarde van correctie aan te geven. Mijn vrouw Jane en ik hebben, samen met enkele andere echtparen, een jaarlijkse bijeenkomst om onze huwelijken te evalueren. Deze keer ging de evaluatie van ons huwelijk goed en ik voelde me voldaan en veilig. (In feite was ik, zoals zo vaak, in gedachten al bezig met de lunch - de discussie over die zonde maar bewaren we voor een andere keer.) Plotseling hoorde ik Jane deze vreselijke woorden uitspreken: “Nou, er is wel iets wat ik graag naar voren wil brengen.” Ik wist meteen waar dit op uit zou lopen…

De Vreugde van Correctie!

Jane vertelde hoe ik af en toe haar verlangens en meningen wel erg gemakkelijk opzij schoof door op een nadrukkelijke en autoritaire manier mijn eigen mening te poneren. (En dit is de vertaling: ik was trots en egoïstisch.) Ze gaf enkele uitstekende voorbeelden. Eén van de andere echtgenotes viel enthousiast in: “O ja, ik herinner me dat je dat deed.” (Moest ze daarbij nou echt mijn opgeheven vinger zo natuurgetrouw nabootsen?) Eén van de mannen zei dat ik hem op dezelfde manier had behandeld. Tegen de tijd dat we klaar waren, hadden ze me geholpen de wortels van mijn zonden te ontrafelen, me laten zien welke impact mijn zonden op anderen hadden en me inzicht laten krijgen in hoe ik kon veranderen. We eindigden met belijdenis, vergeving en gebed. Het hele gesprek duurde maar een half uur, maar het was levensveranderend.

Ik dankte God voor een goede echtgenote en goede vrienden die bereid zijn me te corrigeren en dat ook effectief kunnen. Deze echt Bijbelse zorg hielp mij, zegende anderen en verheugde God. Onze Vader verlangt dat elk van Zijn kinderen leeft in de speciale zegen, die voortvloeit uit het toepassen van Bijbelse correctie. Maak deze materie je eigen. Laat het werken in je kleine groep. God garandeert dat het werkt!


GROEPSDISCUSSIE

1. Dit is een leuke: volgens de meeste Bijbelvertalingen zei Christus Petrus anderen te vergeven, niet zeven maal, maar zeventig maal zeven maal – dus 490 maal (Matt. 18:22). Echter niemand heeft ooit het vers gevonden waarin wordt aangegeven welke specifieke wraakactie je moet ondernemen tegenover iemand die voor de 491e maal tegen je zondigt. Wat zou hier de ideale wraak zijn? Hier wat ideeën om op gang te komen:

2. Is het voor ons beter om zorg te geven of om zorg te krijgen in de kerk?

3. Kun je een situatie beschrijven waarin je een meningsverschil had die niet uitliep op een conflict - of een situatie die wel uitliep op een conflict, terwijl dit niet had moeten gebeuren?

4. Wat is het verschil tussen “Sorry” en “Vergeef me, alsjeblieft” ?

5. Op welke manieren heb jij persoonlijk baat gehad bij het geven of krijgen van Bijbelse correctie?

6. Speel de volgende twee confrontaties uit: één die start met een beschuldiging en één die start met een informerende vraag. Waarom maakt de manier waarop je iets zegt zo’n groot verschil?

7. De schrijver stelt dat ‘open conflicten’ moeten worden aangepakt. Hoe weet je of er sprake is van een open conflict?

8. Kun je vijf onbijbelse uitspraken bedenken die men zou kunnen gebruiken om de aandacht van hun zonden af te leiden? (Bijvoorbeeld: “Ja, ik weet dat ik je eerder had moeten bellen, maar ik was echt doodop.”)


AANBEVOLEN LITERATUUR

The peacemaker, Ken Sande (Grand Rapids, MI: Baker Book House, 1991)

  1. Ken Sande, The Peacemaker, p. 97.