Stormen zijn de zegeviering van Zijn geraffineerd scheppingswerk

Uit Bijbelse Boeken en Preken

Gaat heen, wanhoop!

Ik kan maar niet ophouden het over Newton te hebben. John Newton, om precies te zijn, die “Amazing Grace” schreef nadat God hem redde van een leven als – zoals hij zelf zei – “arme stakker”, 13 jaar lang op hoge zee, en hij vervolgens een predikant werd, die vol overtuiging hield van twee kuddes 43 jaar lang in Olney en Londen, Engeland.

John Newton was een grote en zachtaardige strijder tegen de wanhoop in het leven van andere mensen. Hij is zo wanhopig geweest en is zijn zonden zo te boven gekomen dat zijn eigen redding hem bleef verwonderen. Als er iemand wanhopig moest worden, was hij het wel. Maar God redde hem. Op 21 maart 1748 schudde een storm op zee hem wakker uit zijn dwaasheid. Vanaf die nacht op een leeftijd van 23 jaar tot het jaar waarin hij op 82-jarige leeftijd stierf, stond die dag aan boord van de Greyhound bij hem in het teken van vasten, bidden en een dankbare herbestemming van zijn leven aan Jezus. Als oude man schreef hij: “De 21ste maart is een dag die door mij geheid herdacht wordt, en sinds 1748 heb ik het nooit over m’n hart kunnen krijgen om het helemaal onopgemerkt voorbij te laten gaan. Op die dag kwam de HEER neer vanuit de hoogte en redde me uit diepe wateren” (Works, I, pagina’s 26-27).

Hij schreef zijn eigen grafopschrift om de verwondering over zijn bekering en onverdiende predikantschap te vatten.

JOHN NEWTON, Klerk, Ooit een Ongelovige en Losbandige, Een Beambte die ging over Slaven in Afrika, Was, bij de rijke genade van onze Heer en Redder JEZUS CHRISTUS, Gered, vernieuwd, vergeven, En bestemd ter prediking van het Geloof dat Hij lange tijd aan het verwoesten was. Bijna 16 jaar te Olney in Buckinghamshire; En … jaar in deze kerk … (Works, I, p. 90)

Newtons geweldige verlossing van ellende, hardvochtigheid en godslasterlijk gedrag maakte van hem een redder van hopeloze mensen voor de rest van zijn leven. Zijn eerste biograaf en vriend, Richard Cecil, sluit zijn memoires over Newton af door er bij jonge mensen op aan te dringen om steeds voor ogen te houden niet in de valkuil van de wanhoop te vallen. We moeten erkennen dat waarvoor iemand bidt geen verloren zaak kan zijn – dat wanneer iemand uit de krochten van de hel is gekomen, hij zich op de grond van de genade bevindt. We moeten ons voor ogen houden dat God een ontsnappingsmogelijkheid ziet wanneer wij geen zien – dat niets te moeilijk voor hem is – dat hij onze onafhankelijkheid garandeert, en ons uitnodigt om een beroep op hem te doen als we in de problemen zitten, en de belofte van verlossing geeft. (Works, I, p. 126)

Newton had een favoriete dichter die ongeveer honderd jaar voor Newtons geboorte stierf. Zijn naam was George Herbert. Hij was geboren in 1593 in een welgesteld, Welsh gezin, verloor zijn vader toen hij drie was, werd een “publieke spreker” in 1620 en parlementslid in 1625. Maar in 1630 gaf hij dat allemaal op om eenvoudige rector (predikant) van de parochie in Bemerton te worden. Voor de rest van zijn leven ging zijn hart uit naar een kudde en diende hij deze zoals Newton dat deed. Newton hield van Herberts dichtkunst. Geen wonder als je dit vers van zijn gedicht “The Bag” leest, dat heel mooi de boodschap en het leven van Newton vervat:

Gaat heen, wanhoop! Mijn genadige Heer heeft het verstaan:
Hoewel wind en golven mijn kiel bestormen,
Hij zal het beschermen: hij zal aan het roer staan,
Ook al dreigt de boot te wankelen:
Stormen zijn de zegeviering van zijn geraffineerd scheppingswerk:
Moge hij zijn ogen sluiten maar niet zijn hart.”
(Works, I, p. 127)

Oh, laat ons van John Newton en George Herbert de prachtige waarheid van Jezus’ woorden leren:, “Gezonde mensen hebben geen dokter nodig, maar zieken wel; Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen tot inkeer op te roepen, maar zondaars” (Lucas 5:31-32)¹. Laat ons luisteren als Paulus hier aan toevoegt: “Deze boodschap is betrouwbaar en verdient onze volledige instemming: Christus Jezus is in de wereld gekomen om zondaars te redden. Onder hen neem ik de eerste plaats in” (1 Timotheüs 1:15). En ten slotte, om onze hoop te verdubbelen, kijk eens naar Hebreeën 6:18: “Zo heeft Hij ons met twee onherroepelijke daden krachtig moed willen inspreken – en dat God liegt is uitgesloten. Het is onze toevlucht vast te houden aan de hoop op wat voor ons in het verschiet ligt.”

Gaat heen, wanhoop!

Predikant John

---

Noot van de vertaler

¹ Bijbelteksten zijn geciteerd uit de Nieuwe Bijbelvertaling van 2021 (NBV21)