Wanneer de Bruidegom Wordt Weggenomen, Dan Zullen Zij Vasten – Met Nieuwe Wijnzakken

Uit Bijbelse Boeken en Preken

Mattheus 9:14-17

Toen kwamen de discipelen van Johannes tot Hem en vroegen: waarom vasten wij en de Farizeeën wel, maar Uw discipelen niet? Jezus zei tot hen: “Kunnen soms bruiloftsgasten treuren, zolang de bruidegom bij hen is? Er zullen echter dagen komen dat de bruidegom van hen weggenomen is, en dan zullen zij vasten. En niemand zet een niet gekrompen lap op een oud kledingstuk want de ingezette lap scheurt iets af van het kledingstuk en de scheur wordt erger. Ook doet men jonge wijn niet in oude zakken; anders barsten de zakken en de wijn loopt weg en de zakken gaan verloren, maar men doet jongere wijn in nieuwe zakken en beide blijven samen behouden.”

De afgelopen week riep ik u, als gemeente, op om samen met mij een dag per week gedurende de maand januari te vasten. Door hier gehoor aan te geven, sluiten wij ons aan bij de leiders van Promise Keepers en Bill Bright, Campus Crusade en bij duizenden anderen in de gehele wereld bij de bijbelse gewoonte om te vasten. Voor u is dit misschien nieuw, maar voor de christelijke kerk in heel de geschiedenis is dit niet nieuw.

Inhoud 1 Vasten in de Geschiedenis van de Kerk 2 Een oproep om te Vasten 3 Vele Manieren om Aan te Sluiten bij de Geest van Vasten 4 Vasten: Intensivering van Gebed 5 Waarom Vastten de Discipelen van Jezus Niet?

Vasten in de Geschiedenis van de Kerk

In de Didache, een handleiding van de kerkleer rond de eerste eeuw, staat,

Uw vasten moet niet in overeenstemming zijn met de schijnheiligen, zij vasten immers op maandag en donderdag maar doe uw vasten op woensdag en vrijdag (7:1).

Met andere woorden, de eerste gemeente probeerde zich te distantiëren van de ledigheid van het vasten zonder daarbij de waarde van de gewoonte te verliezen.

Epiphanus, een bisschop in Italië in de vijfde eeuw, zei,

Wie weet niet dat het vasten op de vierde en de vijfde dag van de week door christenen in de gehele wereld in acht wordt genomen?

in de 16e eeuw zei Johannes Calvijn,

Laten wij iets zeggen over het vasten, want velen die het nut ervan willen weten, onderschatten de noodzaak ervan en sommigen verwerpen het zelfs als vrijwel overbodig; terwijl anderzijds daar waar het nut ervan niet goed wordt begrepen, het gemakkelijk ontaardt in bijgeloof. Heilig en rechtvaardig vasten is gericht op drie doelen; óf we doen het om het vlees, te verzwakken, het te behoeden tegen losbandigheid, óf als voorbereiding op gebed en vrome overdenking , of als een getuigenis van onze nederigheid in de aanwezigheid van God wanneer wij het verlangen hebben onze schuld tegenover Hem te belijden ( Instituties IV, 12,14,15).

Maarten Luther schreef,

Over vasten zeg ik dit: Het is goed om regelmatig te vasten om zo het lichaam te onderwerpen en onder controle te houden. Want als de maag vol is, is het lichaam niet geschikt voor prediking, gebed, studie of iets anders goeds. Onder dergelijke omstandigheden kan het woord niet beklijven. Maar men moet niet vasten met de intentie ergens recht op te hebben vanwege het verrichten van een goede daad.

In recentere tijden heeft de Evangelische kerk in Zuid Korea de rest van de wereld een les in bidden en vasten geleerd. De eerste Protestantse kerk werd in 1884 in Korea gesticht. Honderd jaar later waren er 30.000 kerken. Dat is al honderd jaar lang gemiddeld 300 nieuwe kerken per jaar. Tegenwoordig maken evangelische gemeenten ongeveer 30% van de bevolking uit. God heeft veel middelen gebruikt om dit grote werk te doen. Een daarvan is niet alleen herstel van dynamisch bidden maar van vasten-gebed. Alleen al in de OMS kerken (Overseas Missionary Society) hebben meer dan 20.000 mensen een 40-daagse vasten afgesloten – gewoonlijk in een van hun “gebedshuizen” in de bergen.

Een oproep om te Vasten

Uit mijn eigen ervaringen van deze week heeft God de waarde van het vasten bevestigd door doorbraken te geven waar lange tijd voor was gebeden. Ik geloof dat als we de Heer zoeken met de honger van het vasten, er meer van zulke doorbraken zullen zijn waarnaar we verlangen. Is er iets waarvoor u al een hele tijd aan het bidden bent? Is er een ongelovige van wie u wilt dat God hem opwekt tot geestelijke dingen? Is er een gebroken relatie waarvan u wilt dat God die verzoent? Is er een verwarring van richting aan de horizon van uw leven? Ik geloof dat God ons roept om de plaats van vasten te herontdekken en zo Zijn macht toe te eigenen.

Ik had voorgesteld om als kerk gezamenlijk 24 uur lang te vasten, waarbij wij elke woensdag in januari het ontbijt en de lunch overslaan. Wij zouden dus niet eten tussen het avondeten op dinsdag en het avondeten op woensdag. In plaats daarvan zouden we proberen een deel van de tijd die we aan deze twee maaltijden besteden, wijden aan het mediteren over Gods Woord en te bidden voor een geestelijke opwekking en voor de komst van Gods Koninkrijk in de gehele wereld.

Vele Manieren om Aan te Sluiten bij de Geest van Vasten

Ik ben mij ervan bewust dat dit niet voor iedereen zal werken. Sommigen hebben afspraken op woensdag die deze methode onwerkbaar maken. Voor anderen is vasten voor hun lichamelijke toestand niet veilig. Maakt u zich daar niet druk om. Er zijn vele manieren om u aan te sluiten bij de geest van het vasten. Een vrouw wier werk niet in dit schema past, stuurde mij deze week een brief. Dit schreef ze,

Er is een aantal dingen waarvan ik denk dat zij van de Heilige Geest komen en die voor sommigen misschien meer met vasten te maken hebben dan bij eten het geval is. Ik had het idee dat niet naar de televisie kijken gedurende een week of een maand of een avond in de week waarop ik normaal gesproken wel kijk, meer vasten kan zijn dan niet eten. In plaats van naar mijn favoriete programma te kijken, breng ik tijd door met het praten tot en luisteren naar God. Ik vraag me af of er misschien anderen zijn voor wie dit een vasten zou zijn en een periode gericht op gebed.

Negeer de roep van God niet om te vasten indien u er op woensdag niet bewust bij stil kunt staan. Als uw hart gewillig is, zal Hij u naar iets vruchtbaars leiden zoals Hij dat gedaan heeft bij de vrouw zoals hierboven vermeld.

Martin Lloyd-Jones zei in zijn geweldige boek over de Bergrede,

Vasten moet, als wij het oprecht opvatten, niet beperkt blijven tot de vraag naar eten en drinken; onder vasten zou in feite begrepen moeten worden: zich onthouden van alles wat op zichzelf is toegestaan ten behoeve van een bijzonder geestelijk doel. Er zijn veel lichaamsfuncties die juist zijn en normaal en volkomen legitiem, maar die om speciale, bijzondere redenen in bepaalde omstandigheden moeten worden beheerst. Dat is vasten.

Vasten: Intensivering van Gebed

De vorige week maakte ik op grond van Handelingen 13:1-3 duidelijk dat de loop van de geschiedenis werd veranderd toen de leiders van de kerk in Antiochië aan het aanbidden waren, baden en vastten. Ik suggereerde dat er heden ten dage een heropleving is ontstaan van aanbidding en van gebed in de hele wereld, maar dat er geen heropleving van vasten is ontstaan, uitgezonderd in sommige plaatsen als Korea. Ik vroeg, Zou God niet verordenen dat Hij Zijn zegeningen ten volle aan de kerk zal geven als wij overwinnen in gebed door het intensiveren van het vasten? Dat is wat vasten volgens mij eigenlijk is. Het is intensiveren van gebed. Het is een fysieke uitroepteken aan het einde van een zin, “Wij hongeren ernaar dat U komt met kracht.” Het is uitroepen met uw lichaam, “Ik meen het echt, Heer! Zo zeer, honger ik naar U!”

De komende twee zondagen wil ik onze aandacht richten op de woorden van Jezus met betrekking tot vasten. Leert Hij ons om te vasten? Of is het deel van de oude wijnzakken die vanuit het Oude Testament zijn overgebleven en waarvoor geen plaats is bij het nieuwe, vrije, juichende volk van God?

Richard Foster, schrijver van het boek Celebration of Discipline , zegt in het hoofdstuk over het vasten in Matheus 9:15, “Dat is wellicht de belangrijkste uitspraak in het Nieuwe Testament over de vraag of christenen vandaag al dan niet zouden moeten vasten.” Dat is waarschijnlijk waar. Laten wij dus nauwkeurig aandacht aan deze tekst besteden en de Heer vragen ons daarvandaan te leren wat wij moeten weten en wat wij moeten doen met betrekking tot vasten.

Waarom Vastten de Discipelen van Jezus Niet?

In Mattheus 9:14 komen de discipelen van Johannes de Doper bij Jezus en vragen Hem waarom Zijn discipelen niet vasten. Dus klaarblijkelijk vastten de discipelen van Jezus niet toen ze met Hem waren.

Terwijl de Bruidegom Bij Zijn Gasten is

Jezus antwoordt met een beeldspraak. Hij zegt, “ De bruiloftsgasten kunnen toch niet treuren zolang de bruidegom bij ze is?” Met deze woorden leert Jezus ons twee dingen: het eerste is dat vasten over het algemeen in die dagen verband hield met rouwen. Het was een uiting van hartzeer en van wanhoop, gewoonlijk over zonde of over een of ander gevaar. Het was iets wat je deed wanneer de dingen niet verliepen zoals jij dat wilde.

Maar dat is niet het geval bij de discipelen van Jezus. Dat is het tweede punt dat Hij ons leert: de Messias is gekomen en Zijn komst is als de komst van een bruidegom naar een bruiloftsfeest. Dit is gewoon te goed om te vermengen met vasten. Hier gaf Jezus dus een geweldige getuigenis over Zichzelf. In het Oude Testament zag God Zichzelf als de man van Zijn volk Israël (Jesaja 62:4f; Jeremia 2:2; 3:20; Ezechiël 16:8; Hosea 2:19f). Nu is Zijn Zoon, de lang verwachte Messias, gekomen en Hij verkondigt dat Hij de Bruidegom is, dat wil zeggen, de man van Zijn volk, dat het ware Israël zal zijn (cf Johannes 3:29) Dit is de soort gedeeltelijk bedekte aanspraak die Jezus maakte op Zijn gelijkenis met God. Wie oren had om te horen, die hoorde. God, de Ene Die Zich in een verbondsliefde met Israël had verloofd, is gekomen.

Dit is zo magnifiek en zo glorieus en in deze vorm zo onverwacht dat Jezus zei, jullie kunnen in deze situatie niet vasten. Het is te verheugend en van een spectaculaire opwinding. Vasten is voor tijden van hunkering en pijn en verlangen. Maar de Bruidegom van Israël is hier. Na duizend jaar van dromen en verlangen en hopen en wachten, is Hij hier! De afwezigheid van vasten in de groep discipelen was een bewijs van de aanwezigheid van God in hun midden.

“Dan Zullen Zij Vasten”

Maar toen zei Jezus, “ Er zullen echter dagen komen, dat de bruidegom van hen weggenomen is, en dan zullen zij vasten.” Dit is de cruciale zin: “Dan zullen zij vasten.” Naar welk tijdstip verwijst Hij?

Sommigen suggereerden dat hij alleen maar verwees naar het aantal dagen tussen Zijn dood en opstanding. Ze zouden alleen op die dagen vasten. Maar dat is erg onwaarschijnlijk. Om diverse redenen. Een reden is dat de vroege gemeente na de opstanding vastte, zoals wij gezien hebben in Handelingen 13:1-3 (cf. Handelingen 14:23; 2 Korinthe 6:5; 11:27). Een andere reden is dat in Mattheus 25:1-13 Jezus Zijn tweede komst beschrijft als de aankomst van de bruidegom. Met andere woorden, de Bruidegom wordt weggenomen tot de tweede komst van Christus.

Daarom denk Ik dat Arthur Wallis gelijk heeft met wat hij in het zesde hoofdstuk van zijn boek God Chosen’s Fast schrijft: “De tijd is nu.” Jezus zegt: Nu, terwijl Ik hier in jullie midden ben als de Bruidegom kunnen jullie niet vasten, maar Ik ga niet bij jullie blijven. Er zal een tijd komen dat Ik naar Mijn Vader in de hemel terugga. En gedurende die tijd zullen jullie vasten. Die tijd is nu.

Het is waar dat Jezus door Zijn Geest bij ons is. Paulus zegt echter in 2 Korinthe 5:8, “Wij [zouden] hebben er meer behagen in [hebben] om uit het lichaam uit te wonen en bij de Heere in te wonen.” Met andere woorden, in dit tijdperk is er een pijn en een verlangen –een heimwee – in iedere Christen omdat Jezus hier niet zo volledig, zo intiem en zo krachtig en zo glorieus aanwezig is als wij zouden willen. En daarom vasten wij.

Een Lap Niet-Gekrompen Stof en Nieuwe Wijn

Maar dan in vers 16-17 zegt Jezus iets heel cruciaals. Hij zegt,

Ook zet niemand een lap niet-gekrompen stof op een oud bovenkleed; want de daarop genaaide lap scheurt van het bovenkleed af, en er ontstaat een ergere scheur. 17 Ook doet men geen nieuwe wijn in oude leren zakken; anders barsten de zakken en de wijn stroomt eruit, en de zakken gaan verloren; maar men doet nieuwe wijn in nieuwe zakken, en beiden blijven behouden.

De lap niet-gekrompen stof en de nieuwe wijn vertegenwoordigen de nieuwe realiteit die met Jezus gekomen is – Gods koninkrijk is hier. De Bruidegom is gekomen. De Messias is in ons midden. En dat is niet slechts tijdelijk. Hij is niet enkel hier en dan weg. Het koninkrijk van God kwam niet in Jezus om vervolgens gewoon uit de wereld te verdwijnen.

Jezus is eens en voor altijd voor onze zonden gestorven. Hij stond eens en voor altijd op uit de dood. De Geest werd in de wereld gestuurd als de reële aanwezigheid van Jezus onder ons. Het koninkrijk is de regerende macht van Christus in de wereld, die harten aan de koning onderwerpt en een volk schept dat Hem gelooft en Hem dient. De Geest van de Bruidegom is bezig een bruid voor Christus bijeen te brengen en te louteren.

Oude Wijnzakken Kunnen Geen Nieuwe Wijn bevatten

En Jezus zegt, De oude zakken kunnen het niet bevatten. Wat is de oude wijnzak? In de context lijkt het om vasten te gaan. Vasten was een erfenis uit het Oude Testament en maakte deel uit van het Joodse systeem van een relatie hebben met God. Nu zegt Jezus dat de oude wijnzakken van het Judaïsme de nieuwe wijn niet kunnen bevatten.

Wat zullen we dan zeggen? In vers 15 zegt Jezus dat we zullen vasten wanneer de Bruidegom weg is. En in vers 17 zegt Hij dat het oude vasten niet de nieuwe wijn van het koninkrijk kan bevatten.

Nieuwe Wijn Vereist Nieuw Vasten

Mijn antwoord is dat de nieuwe wijn vraagt om een nieuw vasten. Jaren geleden schreef ik in de kantlijn van mijn nieuwe Griekse Testament naast deze tekst, “Het nieuwe vasten is gebaseerd op het mysterie dat de Bruidegom gekomen is, niet slechts komen zal. De nieuwe wijn van Zijn aanwezigheid verlangt een nieuw vasten.”

Met andere woorden, het hunkeren en het verlangen en de pijn van het oude vasten waren niet gebaseerd op de heerlijke waarheid dat de Messias was gekomen. De rouw over zonde en de hunkering bij gevaar waren niet gebaseerd op het grote volbrachte werk van de Verlosser en de grote openbaring van Zichzelf en Zijn genade in de geschiedenis. Maar nu is de Bruidegom gekomen. Door Zijn komst heeft Hij de beslissende slag toegebracht aan de zonde en aan satan en aan de dood.

De grote, centrale, en beslissende daad van verlossing voor ons vandaag is verleden, geen toekomst. En op basis van het gedane werk van de Bruidegom kan niets ooit meer hetzelfde zijn. De wijn is nieuw. Het bloed is vergoten. Het Lam is geslacht. De straf voor onze zonden is uitgevoerd. De dood is verslagen. De Bruidegom is opgestaan. De Geest is gezonden. De wijn is nieuw. En de oude denkwijze van het vasten is simpelweg niet toereikend.

Wat Is er Nieuw aan het Nieuwe Vasten?

Wat nieuw is aan het vasten, is dat het rust op al het volbrachte werk van de Bruidegom. De hunkering die we voelen naar heropleving of ontwaken of verlossing van verdorvenheid is niet slechts een verlangen en pijn. De eerste vruchten van datgene waar we naar verlangen, zijn al gekomen. De vooruitbetaling van datgene waar we naar hunkeren is al betaald. De volheid waar we naar verlangen en waarvoor we vasten, is in de geschiedenis verschenen en we hebben Zijn glorie aanschouwd. Het is niet enkel toekomst.

We hebben de krachten geproefd van de eeuw die komen moet en ons nieuwe vasten is niet omdat wij hongeren naar iets dat we niet geproefd hebben maar omdat de nieuwe wijn van de aanwezigheid van Christus zo werkelijk is en zo bevredigend. De nieuwheid van ons vasten is dit: zijn intensiteit komt niet door het feit dat we nooit de wijn van de aanwezigheid van Christus hebben geproefd, maar omdat we het zo heerlijk door Zijn Geest hebben geproefd en nu niet voldaan kunnen zijn tot de vervulling van blijdschap arriveert. We moeten alles hebben wat Hij heeft beloofd en zoveel meer als nu mogelijk is.

Dus verzoek ik u dringend mee te doen met het vasten in januari. Niet omdat u de nieuwe wijn van de aanwezigheid van Christus niet heeft geproefd, maar omdat u het wel heeft geproefd, en met een diepe, blijde pijn van de ziel verlangt naar meer van Zijn aanwezigheid en Zijn kracht in ons midden.